تشخیص بیومارکرها با بهره گیری از پولاریزاسیون فیلم
محققان دانشگاه میشیگان آمریکا در تلاشاند تا با استفاده از «نور قطبیده» یا پولاریزاسیون بتوانند محل قرارگیری پروتئین و رشتههای DNA که به ایجاد سرطان و امراض دیگر کمک میکنند را شناسایی کنند.

به گزارش کلیک، این مهارت با چسباندن مولکولهای موردنظر به مولکولهایی که دارای پوشش بازتابنده نور قطبیده هستند، انجام میشود. از این نور بهسادگی قابلاستفاده است ولی تجهیزات آن بزرگ و گران است.
برای غالب شدن بر این مسئله تیم متخصص توانسته است فیلم را بهبود ببخشد تا نور قطبیده مدور را تقویت کند؛ و بدون استفاده از اجزاء قدیمی، به دستگاههای کوچک اجازه میدهد تا کنار بیمار هم از آنها استفاده کرد.
این تیم تحقیقاتش را در خبرگزاری «نِیچر متریال» برای عموم بازگو کرد. چکیدهای از مطالب را اینجا آوردهایم.
ساختار نانو با هندسه کایرال، دوران قطبش محکمی را نشان میدهند. اگرچه به دست آوردن مدول کایرالی بازگشتپذیر و دوران قطبش در فیلمی که حالت جامد دارد بسیار سخت است ولی ما اینجا از نانوکامپوزیت حرف میزنیم که از پوشش زیرلایهای الاستیکی پیچخورده تشکیل شده است که روی فیلم بهصورت لایه به لایه سوار میشود و از نانوکلوئید پلاسمونی تشکیل میشود که مقیاس هندسی نانو و فعالیت نوری دوار آن میتواند بهطور بازگشتپذیری شکل دوباره بدهد و با انبساط در مقیاس میکرو بهطور چرخشی سوار بر آن شود. با این عمل بیش از ده برابر پیوستگی درتفاضل قطرین افزایش مییابد. ما نشان میدهیم که فعالیت کایروپتیک در ۶۶۰ نانومتر از ترکیب نانوذرهٔ طلا با خاموشسازی مدور همراه است تا از اثرات خطی جلوگیری کند. دوران قطبش در ۵۵۰ نانومتر از کایرالیتی زنجیرهٔ نانوذره با شکل S مانند سرچشمه میگیرد که غیر همسطح و چینخورده است و با پیچش میکرویی تعیین میشود. اثرات کایروپتیک در اتصال مکانیکی و پلاسمونیکی، اصول قابلاستفاده جدیدی را برای الکترونیک نوری و بصری باز میکنند که از نانو ذرات، نانولوله کربنی و دیگر اجزاء با مقیاس نانو تشکیل میشوند.