دوربین مایکروسافت بیماری MS را تشخیص می دهد

به گزارش کلیک، دکتر فرنود غلامی، عضو فلوشیپ فوق دکترای دانشگاه مک‌گیل در این باره گفته است: دلیل انتخاب دوربین کینکت برای ما این بود که این ابزار ارزان قیمت بوده و همچنین قابلیت حمل و نقل دارد و استفاده از آن هم راحت است.

وی ادامه داد: ما توانسته‌ایم چارچوبی را توسعه دهیم به این معنا که زمانی که یک بیمار در مقابل دوربین راه می‌رود، الگوریتم ما وجود و یا عدم وجود نابهنجاری را تشخیص داده و سطح نابهنجاری راه رفتن را نیز طبق درجه جدی بودن سطح بیماری مشخص می‌کند.

در حال حاضر، ارزیابی این نوع از مشکلات حرکتی که به عنوان یکی از علایم MS به شمار می‌آید، به دلیل آسیب وارد شده بر نرون‌هاست که از عواقب بیماری MS محسوب می‌شود. این نوع نابهنجاری‌ها معمولا توسط پزشکان تشخیص داده می‌شود.

دکتر غلامی اذعان داشت: چالش موجود در نوع قدیمی تشخیص بیماری، این است که ممکن است بیش از حد ذهنی و غیر عینی باشد. پزشکان بالینی نحوه راه رفتن بیمار را مشاهده کرده و بر اساس تجربه خود، نوع و درجه بیماری را تشخیص می‌دهند. مشکل این روش قدیمی این جاست که پزشکان بالینی مختلف، ممکن است درجه‌های بیماری متفاوتی را برای یک بیمار اعلام کنند. این فکر به ذهن من رسید که یک راه حل سیستماتیک و دقیق برای ارزیابی بیماران مبتلا به MS پیدا کنیم.

پژوهشگران دانشگاه مک‌گیل برای تولید الگوریتم مورد استفاده خود، ابتدا حرکت ۱۰ بیمار مبتلا به MS و ۱۰ نفر از اعضای گروه تحقیقاتی را آنالیز کردند. با نشانه‌دار کردن ویژگی‌های معینی از راه رفتن افراد، پژوهشگران توانستند ابزاری را بیایند که قادر باشد بین الگوهای حرکتی افراد دچار به MS و افراد سالم تفاوت قائل شود.

غلامی این چنین نتیجه گرفت که: در این مقطع، ما مطالعاتی را برای پیشنهاد این نوع از چارچوب تشخیص بیماری صورت داده‌ایم. وی در ادامه با اشاره به این نکته که این کار ممکن است بتواند موجب ابداع ابزارهای اندازه‌‌گیری مشابه برای سایر بیماری‌هایی که منجر به نابهنجاری‌های حرکتی، مانند پارکینسون، می‌شوند نیز مورد استفاده قرار گیرد، اذعان داشت: گام بعدی این مطالعه، اقدام جهت تولید محصولی است که بتواند در کلینیک‌ها و یا حتی به عنوان دستگاه پایش از راه دور از سوی خود بیمار مورد استفاده واقع شود.

دکتر غلامی در پایان گفت: از دیگر کاربردهای محتمل این شیوه می‌تواند استفاده از آن در شرکت‌های داروسازی باشد به طوری که برای آنالیز تاثیر داروهای مشخصی بر بهبود وضع راه رفتن افراد به کار رود. البته هنوز برای این الگوریتم پیشبرد و مطالعات زیادی لازم است، اما گروه ما به طور قطع به کار خود ادامه خواهد داد تا بتواند یک محصول نهایی در دنیای واقعی را تولید کند.