سیاره ای عجیب با سه خورشید

به گزارش کلیک، در فاصله ای در حدود ۳۴۰ سال نوری از زمین، در صورت فلکی قنطورس، یک سیاره غول پیکر ۱۶ میلیون ساله وجود دارد که با سه خورشید خود در حال رقص است. این سیستم استثنایی ستاره ای به طور دائم در معرض نور روز قرار دارد و فصل هایی را تجربه می کند که به اندازه یک عمر طول می کشد و هر از گاهی شاهد غروب های سه گانه خورشید های خود می باشد.
بر اساس گزارشی از سوی یک تیم ستاره شناس دانشگاه آریزونا، این سیاره با جهان هایی که تا کنون شناخته شده متفاوت است. به عنوان یک سیاره فرا خورشیدی، به شکل بی سابقه ای جوان و سرد است و مدار آن بسیار بزرگ و گسترده می باشد. مداری معادل دو برابر مدار سیاره پلوتون دور خورشید. و با وجود آن که جرمی در حدود چهار برابر مشتری دارد، یکی از سبک ترین سیاره های فراخورشیدی است که تا کنون از طریق تصویر برداری مستقیم کشف شده است.
اما در نهایت این سیستم ستاره ای این سیاره است که این کشف را بسیار مورد توجه کرده است. سیاره HD 131399Ab به دور خورشید A در گردش بوده و دو ستاره کوچک تر با نام های B و C نیز به دور آن در گردش هستند. دو ستاره ای که به نوبه خود به دور یکدیگر می چرخند. چنین سیستمی منجر به بروز غروب های سه گانه و طلوع هایی با دوره های ۱۴۰ سال می شوند. ما همچنین شاهد نور خورشید دائمی در این سیاره هستیم. چرا که طلوع هر خورشیدی همزمان با غروب دیگری انجام می گیرد.
با وجود غروب های بی نظیر و فصول طولانی در این سیاره، این کشف از منظر دیگری نیز قابل توجه است.
Kevin Wagner دانشجوی سال اول دوره دکتری که این سیاره را کشف کرده است در این رابطه می گوید:‌ آن چه این سیستم را در نوع خود بی نظیر کرده است فاصله نسبی سیاره و ستاره ها می باشد. در سیاره های شناخته شده دیگر در سیستم های چند ستاره ای، هر سیاره با فاصله بسیار اندکی با یکی از ستاره ها قرار دارد که بیشتر شبیه سیاره هایی است که به دور یک ستاره در حال گردش هستند.
وی همچنین افزود : چنین شرایط ویژه ای، این سیاره را در مرز شرایط ثباتی قرار می دهد که به اعتقاد ما بسیار کم نظیر می باشد. ما همچنین از چگونگی شکلگیری شرایط کنونی آن ناآگاهیم.
هر چند شبیه سازی های کامپیوتری، شرایط مداری کنونی این سیاره را با ثبات نشان داده اند اما به باور واگنر میزان اندکی از دگرگونی در فضای محیطی می تواند به سرعت این ثبات را از میان ببرد. وی به همراه دیگر اخترشناسان با انجام مشاهدات مجدد و متعدد به تبیین مدت زمان ماندگاری این سیستم خاص ستاره ای خواهند پرداخت. آن ها همچنین امیدوارند که دیگر سیستم های چند ستاره ای را بازبینی کنند. سیستم هایی که به باور آن ها برای یک سیاره تحمل ناپذیر خواهند بود.
سیستم های چند ستاره ای ممکن است بسیار کم نظیر به نظر آیند، اما به اندازه سیستم های تک ستاره ای مانند منظومه شمسی خودمان رایج هستند. ستاره شناسان امیدوارند که با مطالعه این سیستم ها به منشا و نحوه عملکرد دیگر سیستم ها پی ببرند.
واگنر در نهایت عنوان می دارد:‌از آن جایی که سیستم های چند ستاره ای بسیار زیادی وجود دارد، شناسایی انواع سیستم های سیاره ای چند ستاره ای به میزان برابری با شناسایی سیستم های سیاره ای تک ستاره ای قابل اهمیت است. اهمیت چنین موضوعی در ارائه تصویر کاملی از انواع سیاره های موجود در کهکشانی است که ممکن است شامل زندگی باشند.