۵ مورد از مخوف ترین روش های مرگ

کلیک ، اگر شما قبلا نگرانی در مورد نقص آسانسور نداشتید، اکنون خود را برای ترس بزرگی آماده کنید، زیرا طبق گفته فیزیکدانی به نام پل دوهرتی مرگ با سقوط آزاد بدتر از آن چیزی هست که فکرش را می کنید.

1. گیرکردن دست ها در شتابدهنده ذرات

همه ما داستان دانشمند روسی آناتولی بوگورسکی را شنیده ایم که در جولای ۱۹۷۸ هنگامی که در حال کار بر روی سینکروترون U-70 (نوعی شتابدهنده ذرات) بود، سرش به طور تصادفی در شعاعی از پروتون های پرسرعت گیر افتاد.

بنا به گزارش ها بوگورسکی در آن لحظه احساس درد نداشت و آنچه را دیده بود توصیف کرد، او پرتو های نوری دیده بود که از هزاران خورشید نورانی تر بود.

هنگامی که بوگورسکی از این مصیبت نجات یافت، شنوایی گوش چپ خود را از دست داد، دچار حمله های ناگهانی می شد و نصف صورتش فلج شد (همه این مصیبت ها او را از گرفتن دکتری بازنداشت).

شتابدهنده بوگورسکی ۱۰۰ برابر ضعیف تر از شتابدهنده بزرگ هادرون در CERN بود و تک پالسه بود، در حالی که LHC یک مسلسل است.

با اینکه بوگورسکی بخاطر مسمومیت رادیویی مرد، تصور این دو فیزیکدان بر آن است که آسیب از LHC مرگبار است.

1. مرگ به وسیله آسانسور در حال سقوط

شما باید خیلی بدشانس باشید که زمانی که در آسانسور هستید کابل جداشود، اما چنین چیزی بی سابقه نبوده است.

بزرگترین خطر در آسانسور زمانی رخ می دهد که یک شیء خارجی ساختمان را دچار آشفتگی کند، مانند هواپیمای بمب افکنی که در سال ۱۹۴۵ به ساختمان قلمرو فرمانروایی برخورد کرد.

در آن شرایط یک نفر در بالابر بود و با وجود اینکه از طبقه ۷۹ سقوط کرد، زنده ماند. کابل های سرویس نشده موجود در زیر آسانسور، پایین آمدن او را آهسته کرده بود و سقوط را نرم کرده بود.

اگر شما چیزی برای آسان کردن سقوط آزاد نداشته باشید، بدترین شرایط برایتان ایجاد می شود و کاری که باید انجام دهید این است که نایستید.

اگر بایستید اعضای شما ممکن است همچنان به سقوط ادامه دهند در حالی که بدنتان متوقف شده است.

خوابیدن به کمر بهترین روش برای گسترش مساوی نیروهای G در بدن شماست.

شما باید امیدوار باشید که آسانسور در محور خود قرار گرفته است، بنابراین بالشی از هوا زیر ماشین، سقوط را آهسته می کند و کابل جدا شده آسانسور می تواند در زیر به صورت پشتی عمل کند. ضربدری قرار دادن انگشتان نیز ایده خوبی است.

1. افتادن در گودال ماریانا و بلعیده شدن توسط گل خورنده استخوان

بدون زیردریایی شما خودتان نمی توانید به گودال ماریانا نزدیک شوید، اما اگر در ۱۰ کیلومتر زیر دریا ناگهان از زیردریایی خود بیرون افتادید چه اتفاقی خواهد افتاد؟

اگر شما در ته گودال ماریانا فروروید قبل از اینکه به عمق پرفشار برسید، غرق خواهید شد. اگر علاقمند به چنین مرگ جالبی هستید، باید در زیر زیردریایی جیمز کامرسون شنا کنید.

خوشبختانه قسمت عمده بدن شما از آب تشکیل شده و آب تراکم ناپذیر است. بنابراین شما باید سیستم انسانی خود را حفظ کنید. کیسه های هوا درون شما ازجمله حفره بینی، گلو و قفسه سینه ایجاد مشکل می کنند. آن ها باید منقبض شوند و این کار در آب کشنده است.

تصور نکنید که بعد از مرگ روی سطح آب شناور می مانید و شما را پیدا خواهند کرد، بلکه مواد غذایی برای موجودات اقیانوس خواهید شد.

به دلیل آنکه شما دیگر هوایی ندارید در سطح آب شناور نخواهید شد و درته اقیانوس باقی خواهید ماند تا توسط گل خورنده استخوان که معمولا استخوان های وال را می خورد بلعیده شوید.

1. شما می توانید به وسیله مغناطیس بمیرید

اگر شما به یک مایلی (۱٫۶ کیلومتر) ستاره نوترونی (متراکم ترین شیئی که شناخته شده) بروید، اگر تشعشع باعث مرگ شما نشود، نیروی عرضی جاذبه حتما سبب مرگتان خواهد شد.

اگر سر شما در مقابل ستاره نوترونی قرار گیرد، خیلی قوی تر از زمانی که پایتان روبروی این ستاره قرار گرفته به سمت ستاره کشیده خواهید شد و این نیروی کشندی باعث از هم گسیختن شما خواهد شد.

اما بدتر از این هم می تواند اتفاق افتد:

از آنجایی که برخی ستاره های نوترونی صد بیلیون برابر مغناطیس قوی تری نسبت به قوی ترین مغناطیس ها در زمین دارند، روش دیگری برای مرگ نیز وجود دارد.

در آن سطوح مغناطیسی اتم های بدن شما منحرف می شوند و همه ارتباط بین اتم های سازنده مولکول ها در بدن شما شکسته می شود، بنابراین شما به یک ابر پلاسمایی به شکل انسان درمی آیید که به سمت ستاره کشیده می شوید، تا جایی که به سطح ستاره برخورد می کنید و تشعشع گامای مرگباری را ایجاد می کنید.

1. حفاری گودالی در زمین و پریدن در آن

وقتی شما می خواهید درون یک گودال فرضی بسیار بزرگ که در زمین حفر شده بپرید، ممکن است دوباره به این کار خود فکر کنید، زیرا این کار به سرعت باعث مرگ می شود.

از یک نقطه در آمریکای شمالی، سطح زمین با سرعت چندصد مایل بر ساعت (تقریبا ۴۰۰ کیلومتر بر ساعت) در حال حرکت به طرف شرق است. اما مرکز زمین جابجا نمی شود. بنابراین اگر شما در یک گودال خالی بیفتید، باید سرعت خود را به ۸۰۰ مایل بر ساعت (۱۲۸۷ کیلومتر بر ساعت) کاهش دهید و حین حرکت به دیواره ها کشیده می شوید که این اصلا خوشایند نیست.

اگر بخواهید از آسیب سوختگی حین حرکت در گودال جلوگیری کنید باید گودال خود را از قطب تا قطب حفاری کنید.

مشکل بعدی آن است که هرچه به پایین می روید گرمتر می شود، دمای مرکز زمین از سطح خورشید بیشتر است، بنابراین شما پخته می شوید. شما نیاز به یک لباس عایق دارید که چنین چیزی غیر ممکن است.

در واقع شما باید هوا را با یک تیوپ جابجا کنید. هر ۱۵۰۰۰ فوت (۴٫۸ کیلومتر) که به عمق رویم فشار و چگالی دو برابر می شود، بنابراین بعد از ۱۰ بار دوبرابر شدن فشار و چگالی و در عمق ۳۰ مایل (۴۸ کیلومتر)، چگالی هوا با آب برابر می شود و طولی نخواهد کشید که غرق خواهید شد.