رویت تولد یک ستاره از انفجار درون سیاه چاله های فضایی

به گزارش کلیک، هرچند سیاه چاله های غول آسا ممکن است بیشتر با پدیده‌ی مصرف یا تخریب اجرام سماوی در ارتباط باشند، اما مشاهدات جدید نشان می‌دهند که خروج مواد از سیاه چاله ها، نقش مهمی در توزیع مجدد مواد در جهان نیز دارند.

رابرت مائولینو، اخترفیزیکدان دانشگاه کمبریج می گوید: «ستاره شناسان تصور می‌کردند درحالی‌که شرایط در این جریان های خروجی می‌تواند برای تشکیل ستاره مناسب باشد، اما هیچ کس واقعا رخ دادن آن را ندیده بود. نتایج ما هیجان انگیز هستند زیرا به روشنی نشان می‌دهند ستارگان در این جریان ها متولد می‌شوند.»

تیم مائولینو یک رویداد تولد ستاره را مشاهده کرد که در یک برخورد دو کهکشان در فاصله بسیار دور رخ داده است و در فاصله ۶۰۰ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد.

این بدان معنا است که ادغام این دو سیستم ستاره ای حدود ۶۰۰ میلیون سال پیش رخ داده است، اما رسیدن نور این رخداد به تلسکوپ ها در این فاصله بسیار به طول انجامیده است.

سیاه چاله های غول آسا این جریان های خروجی را هنگامی ایجاد می‌کنند که مواد در دیسک برافزایشی‌ای که اطراف سیاه چاله را فراگرفته، گرم شود و بادهای قدرتمندی را ایجاد می‌کند.

این انفجارها این قدرت را دارند که تشکیل ستارگان در مناطق همسایگی را سرکوب کنند اما ظاهرا این انفجارهای بین ستاره ای می تواند خودشان باعث تولد ستاره بشوند.

با استفاده از تلسکوپ آرایه بزرگ رصدخانه فضایی اروپا در شیلی، این تیم علایمی در درخشش نور کشف کرد که نشان دهنده ستارگان نوزاد در میان بادهای فضایی بودند.

طبق گفته های محققین، جمعیت ستاره ای شناسایی شده در این جریان های IRAS F23128-۵۹۱۹ شامل ستارگانی هستند که کمتر از ده میلیون سال عمر دارند که برای عمر ستارگان، نوزاد محسوب می شوند.

تعداد آن‌ها نیز قابل‌توجه است و محققین تخمین می‌زنند ستارگان تشکیل شده در این جریان ها، نرخ جرمی ۳۰ برابر بیشتر از خورشید دارند.

این ستارگان جوان که از سیاه چاله غول آسای مرکز این کهکشان ها پرتاب شده اند، در حال سفر به خارج این جریان ها با سرعتی معادل صدها کیلومتر بر ثانیه هستند.

این تیم تصور می‌کند این رویداد احتمالا پیش از این نیز می‌توانست توسط ستاره شناسان مشاهده شود اما محققین قبلی احتمالا به دلیل تلسکوپ های کمتر پیشرفته، قادر به مشاهده ستارگان جوان در این جریان ها نبوده اند.