تأثیر سوء تشعشعات تلفن همراه بر تومورهای قلبی و مغزی اثبات شد

به گزارش کلیک، این مطالعه، از برنامه سم شناسی ملی (NTP) ، در عصر روز پنجشنبه به صورت آنلاین منتشر شد. اما اجزای بیشتری از این مطالعه ، باقی مانده که باید منتشر شود که شامل تجزیه و تحلیل های مفصل در مورد فرکانس های رادیویی تست شده، می باشد. مجموعه کامل نتایج این بررسی، احتمالا تا سال ۲۰۱۷ منتشر نخواهد شد.
تومورهایی که به طور قابل توجهی در معرض اشعه تلفن همراه بوده اند، گلیوم های بدخیم در مغز و همچنین شوانوم های قلبی می باشند. هر دو نوع این سرطان ها با سرعت نسبتا کندی در موش های نری اتفاق می افتد که در معرض اشعه های یکسانی از تلفن های همراه مورد استفاده حال حاضر در ایالات متحده بوده اند.

این مطالعه، همچنین "ضایعات پرینئوپلاستیک بالقوه ای" را گزارش می دهد که می تواند پیش سرطانی یا خوش خیم باشد و در مغز و قلب موش های نر در معرض چنین اشعه ای، در رحم شروع می شود و در تمام طول عمر موش، ماندگار است.
برنامه سم شناسی ملی (NTP) تصمیم گرفت که یافته ها را منتشر کند. به این دلیل که دانشمندان احساس کردند که حتی افشای احتمال شیوع اندک سرطان مربوط به تابش اشعه تلفن همراه، با توجه به همه گیر شدن و استفاده همه افراد از این دستگاه های ارتباطی، اهمیت زیادی دارد.
همچنین، این تومورها مشابه به تومورهای مشاهده شده در برخی از دیگر انواع مطالعات هستند که به رابطه بالقوه بین اشعه تلفن همراه و سرطان، می پردازند. هرچند مطالعات دیگر هیچ گونه شواهدی از اینکه استفاده از تلفن همراه خطر سرطان را در انسان افزایش می دهد، پیدا نکرده است.
این یافته ها، به نظر می رسد که از نتیجه گیری های آژانسبینالمللیتحقیقاتسرطان (IARC) در رابطه با پتانسیل سرطان زا بودن اشعه تلفن همراه پشتیبانی می کند.

در سال ۲۰۱۳، IARCچنین اشعه هایی را تحت عنوان " احتمالا سرطان زا " دسته بندی کرد و آن را در همان طبقه قهوه قرار داد.
با توجه به استفاده جهانی گسترده از ارتباطات همراه بین کاربران همه سنین، حتی یک افزایش بسیار کوچک در شیوع بیماری حاصل از این اشعه ها، می تواند پیامدهای گسترده ای برای سلامت عموم داشته باشد.
یکی از یافته های شگفت این مطالعه، این است که موش های نر در معرض میزان اشعه زیاد به مقدار ۹ ساعت در روز و هفت روز یک هفته از دوران جنینی تا سن حدود دو سال، بیشتر از گروه کنترل موش هایی که در معرض چنین اشعه ای نبوده اند، زندگی کرده اند.

میزان اشعه تلفن همراه که موش ها در معرض آن قرار دارند، به مراتب بالاتر از مقداری است که یک کاربر تلفن همراه معمولی در معرض آن می باشد.
علاوه بر این، موش های ماده در معرض سطوح بالای اشعه تلفن همراه نیز اندکی بیشتر از موش های ماده گروه کنترل زندگی کرده اند.
این مطالعه نشان می دهد که دو نوع تومور یافت شده که به اشعه تلفن همراه مربوط می شود، گرایش به این دارند که بعد هم در زندگی موش ها اتفاق بیفتند که می تواند شیوع کمتر در گروه کنترل را توضیح دهد. با این حال، این امکان نیز وجود دارد که موش های گروه کنترل در این مورد که هیچ نشانه ای از تومور مغزی بدخیم نشان نداده اند و در عین حال گرایش به این دارند که زودتر از حالت معمول بمیرند، اندکی غیر معمول و عجیب بوده اند.
این موضوع، مقایسه بین گروه کنترل و گروهی که در معرض اشعه زیاد تلفن همراه بوده اند، را پیچیده می کند.
علاوه بر این مطالعه، مطالعات در سطح جمعیت انسان ها، خطرات افزایش یافته سرطان را پیدا نکرده است و شیوع سرطان مغز به استفاده بسیار زیاد از تلفن همراه در دهه گذشته، ربط داده نشده است.
دو نوع توموری که گزارش شده بر تومورهای بدخیم قلب و مغز تمرکز دارد. گلیوم در مغز بر سلول های گلیال اثر می گذارد که سلول های پشتیبان خاصی هستند و نقشی کلیدی در عملیات سیستم عصبی مرکزی دارند. سلول های شوان، که در شوانوم درگیر می شوند و تولید میلین می کنند، یک جزء محوری از یک سیستم عصبی سالم می باشد.

در معرض دو نوع مختلف از اشعه های رادیو فرکانسی قرار داشتن، با یک رشد قابل توجه در شیوع این تومورهای قلبی در موش های نر ارتباط دارد. هیچ گونه شوانوم قلبی در گروه کنترل موش های نر مشاهده نشد.
نرخ شیوع تومورهای قلبی در موش های نر Harlan Sprague Dawley که در معرض اشعه تلفن همراه قرار داشتند، بین ۵/۵ تا ۶/۶ درصد بود و نرخ کنترل چنین تومورهای قلبی در این گونه های موش قبلا ۳۰/۱ درصد بوده است. در واقع، این از بالاترین نرخ مشاهده شده در یک مطالعه از جانب برنامه سم شناسی، بالاتر بوده است.
این مطالعه، افزایش در شیوع این تومورهای قلبی را به در معرض بودن کل بدن در برابر اشعه رادیوفرکانسی انواع تلفن های همراه، نسبت می دهد.
در مغز، یک روند مثبت و معنادار در شیوع گلیوم بدخیم در موش های در معرض اشعه تلفن همراه از شبکه های CDMA وجود داشته است، اما در موش های نر در معرض اشعه GSM مدوله شده، این طور نبوده است.
نرخ شیوع در این تومورهای مغزی، برای موش های Harlan Sprague Dawley از میانگین قبلی بالاتر بوده است، اما نه به مقداری که تومورهای قلبی شیوع بیشتر داشتند.
" من قصد ندارم که در پرتوی این موضوع، استفاده از تلفن همراه را متوقف کنم"
این مطالعه ثابت می کند که ارتباط بیشتری قرار گرفتن در معرض امواج رادیوفرکانسی و تومورهای قلبی ( نسبت به تومورهای مغزی) وجود دارد. اما باز هم، هر دوی این ها فقط برای موش های نر بودند و کاربرد آن برای انسان مبهم است.
کارشناسانی که ارتباط بین اشعه تلفن همراه و خطرات آن برای بدن انسان را بررسی می کنند نیز نتایج جزئی بسیار زیادی را مطالعه می کنند.
رادنی کراف رئیس مرکز استرالیایی تحقیقات اثرات زیستی امواج الکترومغناطیس در دانشگاه ولونگونگ استرالیا به خبرنگاران گفت : متأسفانه با توجه به انتقادات زیاد، هیچ گونه جزئیات کافی در گزارش برای ارزیابی ارائه نشد.
همچنین، لازم به ذکر است که ظاهرا این نتایج نه با نرخ شیوع سرطان در جمعیت های انسانی و نه با اکثریت تحقیقات تجربی دیگر حتی در سطوح اشعه بسیار بالا که چند برابر بیشتر از در معرض بودن انسان ها می باشد، سازگار باشد.
هرچند در حال حاضر، و به خصوص با توجه به گستره ای از ابهامات، گزارش NTP دلیلی برای حرکت از توافق علمی فعلی در این مورد که در معرض امواج موبایل قرار گرفتن بر سلامت انسان اثر نمی گذارد، فراهم نمی کند.
به طور مشابه، کوین مک کانوی استادبازنشستهآمارکاربردیدردانشگاهآزاد،اظهارداشت : در اینجا ما با مطالعه ای رو برو هستیم که شواهد نسبتا ضعیفی از اثرات کوچک اشعه تلفن همراه بر تومورهای موش ها را نشان می دهد، که می توان پذیرفت این اثرات حتی بسیار کوچکتر از آنچه که نشان داده شده، می باشد و همچنین هنوز روشن و واضح نیست که چنین نتایجی به چه میزان برای انسان ها کاربرد دارد.
مک کانوی می گوید: من قصد ندارم که در پرتوی این موضوع، استفاده از تلفن همراه را متوقف کنم.

منبع:mashable