سلول هایی با ضخامت یک پنجاهم تار موی انسان

به گزارش کلیک، سلول های به این باریکی و سبکی تقریبا می توانند در همه جا مورد استفاده قرار گیرند؛ از لباس های هوشمند گرفته تا بالن های هلیوم.

ولادیمیر بالویک (Vladimir Bulović)، یکی از محققان بر روی این سلول ها از دانشگاه MIT می باشد که در این باره می گوید: این سلول ها به اندازه ای می توانند سبک باشند که شما حتی از وجود آن ها، به عنوان مثال بر روی پیراهن یا دفتر خود باخبر می شوید! این سلول ها به سادگی می تواند یک افزودنی به ساختارهای موجود باشد.

این همان قابلیت تطبیق پذیری است که باعث می شود این آزمایش بسیار هیجان انگیز شود. کلید ایجاد سلول های جدید، روشی است که محققان از ترکیب ساخت سلول های خورشیدی به وجود آورده اند. در واقع سلول های خورشیدی زیر لایه این سلول های جدید را پوشش می دهند و از آن محافظت می کنند. یکی از مزایای این کار، این است که با رشد سلول و بستر با هم، می توان از سلول در برابر ورود گرد و غبار و آلاینده های دیگر محافظت نمود.

برای ساخت هر دو بستر اصلی این سلول ها از پلیمر معروف پرلن (parylene) استفاده شده است. این پلیمر بسیار انعطاف پذیر است. همچنین از یک ماده آلی به نام DBP برای جذب نور خورشید استفاده شده است.

بر خلاف روش های مرسوم برای تولید سلول های خورشیدی، کل فرآیند تولید این سلول ها در یک محفظه خلاء و در دمای اتاق و بدون استفاده از هر گونه حلال یا مواد شیمیایی انجام می شود. تکنیک های رسوب بخار که در آن گرما، فشار و واکنش های شیمیایی ایجاد یک پوشش بسیار نازک از یک ماده خاص می کنند، برای رشد بستر و سلول های خورشیدی به طور همزمان استفاده شوند.

تیم محقق از دانشگاه MIT می گوید استفاده از مواد اولیه مناسب در دستیابی به موفقیت اهمیت قابل توجهی دارد.

این سلول های فوق العاده نازک و انعطاف پذیر تنها یک پنجاهم تار موی انسان و یک هزارم سلول های مبتنی بر شیشه های موجود (که در حدود 2 میکرومتر ضخامت دارند) ضخامت دارند، با این حال آن ها می توانند نور خورشید را به برق تبدیل کنند.

با توجه به گفته مخترعان این اختراع جدید که در حدود یک سال از کارشان می گذرد، این لایه بندی های مبتنی بر خلاء می توانند در بالای پارچه، کاغذ و یا تقریبا هر ماده دیگری مورد استفاده قرار گیرند. همچنین در فضا یا ارتفاعات بالا که وزن از اهمیت بالایی برخوردار است، این سلول ها می توانند نقش مهمی را ایفا کنند. در نتیجه به نظر می رسد اگر تولید انبوه این سلول های کوچک چندین سال هم به طول بیانجامد، ارزش صبر کردن را دارد.

یافته های این تیم در مجله الکترونیک آلی (Organic Electronics) منتشر شده است.

منبع: sciencealert