انسان و کامپیوتر به جنگ مشکلات می روند

به گزارش کلیک، رئیس موسسه محاسبات انسانی پیترو مایکلوچی می گوید:

انسان و کامپیوتر به جنگ مشکلات می روند

انسان در بسیاری از کارها مانند تشخیص تصاویر و تفکر خلاقانه بسیار بهتر از ماشین عمل می کند. بنابراین، با کمک کامپیوترها جمعیت کثیری از انسان ها می توانند بر روی شبکه با یکدیگر کار کنند تا چیزی که انسان و کامپیوتر نمی توانند به تنهایی انجام دهند را به دست بیاورند. این رشته رو به رشد تخصصی، با نام محاسبات انسانی شناخته می شود.

به گزارش کلیک، رئیس موسسه محاسبات انسانی پیترو مایکلوچی می گوید:

"چیزی که در رابطه با محاسبات انسانی مرا بیشتر هیجان زده می کند، این است که محاسبات انسانی امروزه به ما امید زیادی می بخشد. به گفته او، اگرچه بسیاری از مردم تمام چشم امید خود را به هوش مصنوعی و یا ماشین های فرا هوشمند دوخته اند، اما محاسبات انسانی یک راهکار فرعی در این زمینه فراهم آورده است."

برطبق نظر مایکلوچی محاسبات انسانی با استفاده از تکنولوژی روز با ترکیب انسان و ماشین توانسته است بسیار زودتر به آن چه که هوش مصنوعی می توانست در آینده ی دور دست یابد، برسد و با مشارکت کامل انسان در این سیستم ها به عنوان شریک و سرمایه گذار، می توانیم اطمینان یابیم که همه چیز تحت کنترل خواهد ماند.
یک مثال قابل ملاحظه محاسبات انسانی، سیستم آنلاینی است که روزانه مورد استفاده 100 میلیون کاربر قرار می گیرد، زمانی که کاربران آنلاین، بخشی از یک متن را در یک کادر رونوشت می کنند تا نشان دهند انسان هستند و قادر به دسترسی به محتوای صفحه مورد نظر باشند. این نوع عمل بازنویسی مجموعه ای از حروف، به تلاش هایی که به صورت دیجیتالی 13 میلیون مقاله از آرشیو نیویورک تایمز را بازنویس کردند، کمک کرد.
بیشتر سیستم های امروزی محاسبات انسانی بر تقسیم وظایف بسیار کوچک بین تعداد افراد زیاد و سپس ادغام نتایج با هم، متکی است. برای مثال 165 هزار دواطلب در 145 کشور پایگاه آی وایر (eyewire) به منظور تجزیه و تحلیل هزاران عکس آنلاین و کمک به ساخت کامل ترین نقشه سلول های عصبی شبکیه چشم که همان بافت قسمت سیاه چشم است و نور را شناسایی و به انسان توانایی دیدن می دهد کمک کردند.
اگرچه به گفته محققان این استراتژی به اندازه ای که ثابت شده انجام وظایف کوچک، مثمر ثمر هستند، نمی تواند "مشکلات حل ناشدنی" مانند تغییرات آب و هوایی و منازعات جهانی را حل کند.
در این زمینه پروفسور جنیس دکینسون مدیر لابراتوار علوم شهروندی در ایالات متحده می گوید: " مشکلات حل ناشدنی، حل نشدنی هستند زیرا آن ها قسمت های غیر قابل پیش بینی منفعلی دارند که ما قادر به درک تاثیر قسمت های متفاوت آن ها بر یکدیگر نیستیم." مایکلوچی و دیکنسون آخرین تحقیقات در زمینه محاسبات انسانی که در مقاله ای در مجله ژورنال ساینس چاپ شده بود را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.

این محققان سعی کردند مسائل حل ناشدنی که می تواند پیامدهای غیر قابل پیش بینی و ناخواسته ای داشته باشد مانند: کمک مالی به کشورها بعد از بلایای طبیعی که توسط دیگر کشورها صورت می گیرد و می تواند به انحراف کشیده شده و جلوی روند بهسازی را بگیرد حل کنند.

در حال حاضر دانشمندان به روش هایی می اندیشند که محاسبات انسانی در آن ها با مشکلات پیچیده ای رو به رو می شوند.
مایکلوچی در مصاحبه ای که با مجله لایو ساینس داشته است می گوید: "کلید حل مشکلات حل ناشدنی، ایجاد مدل شبیه سازی کامپیوتری کارآمد است که از تمام سیستم های درگیر که به مشکلات مرتبط هستند، استفاده می کند."
او در ادامه می افزاید: «چیزی شبیه به بازی سیم سیتی اما هزاران بار دقیق تر را در نظر بگیرید. سپس آن را به حس گرهای زمان واقعی متصل به اینترنت، مرتبط سازید. هرچه مدل به دنیای واقعی نزدیک تر باشد، آزمایش راه حل ها و پیش بینی نتایج دقیق تر خواهند بود.
مایکلوچی معتقد است سیستم آنلاینی که در آن، این مدل کارآمد از دنیا با اطلاعاتی از دنیای واقعی تغذیه می شود را تصور کنید که یک دکتر می تواند روش های تشخیص را در آن وارد کند، یک مکانیک می تواند چگونگی عملکرد یک پیستون را در آن شرح دهد و کشاورزان در هر منطقه آب و هوایی از جهان می توانند اطلاعات به روز محلی درباره سموم کشاورزی را در آن فراهم نمایند. مدل کارآمدی از دنیا که به دانش موثر مورد نیاز، مربوط است که در ذهن میلیون ها انسان، کتاب ها و مدارک الکترونیکی در سراسر دنیا گسترش می یابد.
استراتژی مواجهه با مشکلات حل نا شدنی نه تنها به ارتباط اطلاعات جمع آوری شده از دنیای واقعی بلکه به استدلال چند مرحله ای نیز نیاز دارد. طبق این روش، هر مشکلی به قسمت های زیاد ساده تری که راحت تر حل می شوند، تجزیه می شود.
محققان خاطر نشان کرده اند که تکنولوژی جدید محاسبات انسانی به این واقعیت که تکنیک های اخیر اجازه می دهد تا همکاری های افراد، به وسیله ی کامپیوتر پردازش شده و سپس برای تجزیه و تحلیل یا بهتر شدن پیشنهادات به افراد دیگر نیز ارسال شود، جامه عمل پوشانند.
مایکلوچی می گوید: ایجاد یک مدل کارآمد از دنیا برای مواجهه با مشکلات حل ناشدنی به منظور دیدن اینکه چگونه مشکلات حل نشدنی در پاسخ به راه حل ها ممکن است بسط یابند، نیازمند تفکری خلاقانه دارد.
وی هم چنین می افزاید: ما می توانیم برای تحریک ابداعات، تشویق ایده های جدید و گسترش این ایده ها در سرتاسر دنیا و دادن شانس تکمیل کارهای یکدیگر به مردم، روش های محاسبات انسانی را به یکدیگر پیوند دهیم. البته تمام این موارد باید سرگرم کننده، ساده و سریع باشد تا میلیون ها نفر در سراسر دنیا متمایل به استفاده از آن باشند.
شاید گام اول استخراج طبقه بندی های راه حل ها از شرکت کنندگان انسانی در موضوعاتی مثل توقف تغییرات آب و هوا و سازگاری با آن باشد. سپس هر کدام از این کلاس های راه حل یابی برای انسان ها به عنوان عامل تقسیم وظایف عمل می کنند. "سپس، هر یک از اینها کلاس های راه حل برای تجزیه به افرادی واگذارمی شوند 100 نفر وظیفه تجزیه، توقف تغییر آب و هوا را به دو زیر گروه، مانند "راه حل های بیولوژیکی" و "راه حل های فیزیکی" دریافت دارند. سپس هر پیشنهاد توسط کامپیوتر به 100 نفر دیگر که آن را در ابعاد مختلف ارزیابی می کنندارسال می شود.
سپس هر یک از این ایده ها به 100 نفردیگر ارسال خواهد شد، که آنها را بیشتر تجزیه کنند و یا راه حل های خاص پیشنهاد نمایند، مانند "برای بازتاب نور به اتمسفررنگ بام ها را سفید کنیم".
به گفته مایکلوچی ایده ها از طریق ارزیابی و تعدیل مراحل گوناگون سیستم گسترش می یابند. در هر مرحله، متخصصان می توانند مداخله کرده و مشکلات پیچیده را به ساده ترین صورت توضیح دهند.
مایکلوچی و دیکنسون خاطر نشان می کنند که محاسبات انسانی به اصلاحات زیادی قبل از مواجهه با مشکلات حل ناشدنی نیاز دارد. برای مثال، در بیشتر تلاش های محاسبات انسانی، تنها بخش کوچکی از شرکت کنندگان بیشتر وظایف خود را انجام دادند. آن ها هم چنین اضافه می کنند که محققان به دنبال راهی هستند که روند جذب نیرو و همکاری شرکت کنندگان را به حداکثر برسانند.
دیکنسون در این رابطه سولات زیادی درباره اینکه محاسبات انسانی چگونه عمل می کنند وجود دارد که باید قبل از اینکه از آن ها در زمینه تلاش های بشر دوستانه، فجایع یا کنترل و حل مشکلات به وجود آمده به وسیله تغییرات شدید محیط استفاده شود، راه حل مناسبی یافت. علاوه بر این، مایکلوچی و دیکنسون به محققان هشدار می دهند که درباره ی مفهوم محاسبات انسانی در رابطه با نیروی کار، نرخ بیکاری و اقتصاد بیاندیشند تا از سو استفاده از مشارکت کنندگان در پروژه های محاسبات انسانی جلوگیری کنند.
او در ادامه می افزاید: تلاش های جوامع انسانی مانند ویکی پدیا و پایگاه هایی نظیر کیک استارتر، پتانسیل های زیادی که همکاری های انسان ها برای حل مشکلات دارد را مشخص کرده اند.
بر طبق نظر دیکنسون مزایای اجتماعی بسیاری در همکاری وجود دارد که نادیده انگاشته شده اند. با تهیه اطلاعات صحیح درباره ی تلاش های بشردوستانه و جایگاهی که هم اکنون به عنوان مشارکت کننده در آن ایستاده ایم، در می یابیم که سیستم های محاسبات انسانی می توانند حمایت های بی نظیری برای کمک به حل مشکلات بزرگی که به تلاش های بسیاری برای حل شدن نیاز دارند، فراهم نمایند
منبع: live science

ارسال نظر