Curiosity در کاوش‌هایش در مریخ به مواد معدنی مرموزی دست پیدا کرد

به گزارش کلیک ، مریخ‌نورد Curiosity یا «کنجکاوی» تا کنون به خوبی خود را به عنوان یک روبات کامل و بدون‌نقص به اثبات رسانده است. این مریخ‌نورد تا کنون بیش از هر مریخ‌نورد دیگر فعالیت داشته و اکنون یک چیز جدید در مریخ پیدا کرده است – سیلیس یا اکسید سیلیسیم. بر روی زمین سیلیس در هر جایی دیده می‌شود، اما تابحال بر روی مریخ به هیچ سیلیسی برنخورده بودیم و همین مسأله است که برای ما اهمیت زیادی دارد.

داستان زمانی شروع شد که Curiosity وارد ناحیه‌ای به نام گذرگاه ماریاس (Marias Pass) شد. در آنجا توقف کرده و با استفاده از لیزر ChemCam خود شروع به سوراخ‌کردن یک صخره کرد تا بتواند تحلیل مواد معدنی را آغاز کند. این مریخ‌نورد از زمان فرودش بر روی مریخ در سال 2012 در نقاط مختلفی از سیاره این کار را انجام داده بود. داده‌ها جمع‌آوری شده و Curiosity مسیرش به سمت Mount Sharp را آغاز کرد. سپس NASA کاری را آغاز کرد که تا پیش از این هرگز انجام نداده بود – مریخ‌نورد را باز گرداند و به گذرگاه ماریاس فرستاد تا تحقیق بیشتری انجام دهد.

در کاوش‌هایش Curiosity به مقادیری سیلیس دست یافت که این موضوع محققین را بسیار شگفت‌زده کرد. نمونه‌ای که بدست آمده بود نشان می‌داد که بالای 90% کنستانتره سیلیس در آن دیده می‌شود. این موضوع از این جهت مهم است زیرا در نمونه‌های قبلی تنها مقدار بسیار کمی سیلیس دیده شده است. Curiosity چهار ماه بعد را به بررسی نقاط مختلف اطراف گذرگاه ماریاس گذراند که در آن دو نوع لایه رسوبی مختلف دیده می‌شد. محققین برای اینکه ببینند میزان فراوانی سیلیس در آن منطقه تا چه حد است Curiosity را بازگردادند و مشاهده کردند که این میزان خارج از حد تصور است.

وجود سیلیس از این نظر بسیار اهمیت دارد زیرا نشان می‌دهد که در گذشته بر روی مریخ آب وجود داشته است. البته اکنون ما می‌دانیم که مریخ هم‌اکنون بر روی خود آب جاری دارد و در گذشته بر روی آن دریاچه‌ها و رودخانه‌های بزرگی وجود داشته است. Curiosity توانست دریاچه‌های خشک‌شده و بسترهای رودخانه مختلفی را کشف کند. همه آن دریاچه‌ها و بسترهای خشک‌شده فقط به ما می‌گفتند که بر روی این سیاره قبلا آب بوده است، اما حالا نه آب‌وهوا و نه شرایط مساعد برای زندگی هیچ کدام وجود ندارند. اگر آبی هم وجود داشته باشد که دارد، به احتمال خیلی زیاد بیش از حد نمکی یا اسیدی است و نمی‌توان از آن برای توسعه زندگی استفاده کرد. فهمیدن اینکه میلیون‌ها سال پیش چه شرایطی بر مریخ حاکم بوده کاری بس دشوار است. میزان بالای سیلیس همچنین می‌تواند به ما کمک کند تا طبیعت آب مریخی در دوران‌های گذشته را حدس بزنیم.

وجود سیلیس با چنین کنستانتره‌ای می‌تواند به زودی پایان یابد زیرا دیگر مواد معدنی نیز در حال از‌ بین رفتن (به خاطر محیط اسیدی) هستند. وجود سیلیس در آب می‌تواند pH آنرا تا 7 یا 8 برساند، بنابراین لایه قشر موجود در گذرگاه ماریاس و مناطق اطراف آن می‌توانند محیط مساعدی برای رشد ارگانیسم‌های زنده باشند. دانشمندان با متوقف‌ساختن Curiosity در گذرگاه ماریاس در حال تحقیق و پژوهش بیشتر بر روی داده‌های به دست آمده هستند به این امید که تشخیص دهند سیلیس چگونه به آنجا راه یافته است. همین کشف می‌تواند دیدگاه ما را نسبت به محیط باستانی مریخ تغییر دهد.