بای بک و توکن سوزی چیست؟

توکن سوزی چیست؟

سوزاندن توکن‌های اتریوم (ETH) پس از ارتقای هارد فورک لندن، به موضوع داغی در میان علاقه‌مندان به ارزهای دیجیتال تبدیل شد. اما توکن سوزی چیست و چه هدفی دارد؟

در سال‌های 2017 و 2018، بسیاری از ارزهای دیجیتال از جمله بایننس کوین (BNB)، بیت‌کوین کش (BCH) و استلار (XLM) توکن‌ها را برای کاهش عرضه و افزایش قیمت سوزاندند. این امر با ارزهای دیجیتال در حال ظهوری که با منابع توکن فراوان شروع می‌شوند، رفته رفته معمول‌تر خواهد شد.

هنگامی که تعدادی ارز دیجیتال برای حذف از بلاک چین سوزانده می‌شود، توکن سوزی رخ‌داده است. هنگامی که ارز دیجیتال شده به یک آدرس کیف پول غیرقابل‌استفاده فرستاده شده تا از گردش خارج شود، آن توکن‌ها سوزانده تلقی می‌شوند.

هیچ‌کس نمی‌تواند به آدرسی که به‌عنوان آدرس سوزاندن شناخته می‌شود دسترسی داشته باشد. هنگامی که یک توکن به یک آدرس سوزاندن منتقل می‌شود، آن توکن برای همیشه از بین می‌رود. هرکسی که صاحب ارز دیجیتال باشد می‌تواند آن را بسوزاند، اما این کار عاقلانه نیست زیرا اساسا دور ریختن پول است.

در اکثر مواقع، توسعه دهندگان یک ارز دیجیتال تصمیم می‌گیرند مقدار خاصی از آن را بسوزانند. سوزاندن سکه‌ها عرضه را کاهش می‌دهد و توکن‌های ارز دیجیتال کمیاب‌تر می‌کند؛ بنابراین، در حالت ایده‌آل سوزاندن ارز دیجیتال ارزش آن را افزایش می‌دهد و در نتیجه برای سرمایه‌گذاران سود حاصل شود.

در مورد توکن سوزی باید به چند نکته توجه داشت. توکن سوزی تضمین نمی‌کند که ارزش ارز دیجیتال افزایش یابد. بسیاری از افراد بر این باورند که این فرایند سود کمی دارد یا اصلا هیچ سودی ندارد.

استفاده از توکن سوزی برای فریب سرمایه‌گذاران نیز امکان‌پذیر است. توسعه‌دهندگان می‌توانند ادعا کنند که هنگام ارسال توکن‌ها به کیف پولی که دارند، در حال سوزاندن آن‌ها هستند. توسعه دهندگان همچنین می‌توانند از سوزاندن توکن‌ها برای پنهان کردن نهنگ‌هایی که دارای مقادیر زیادی ارز دیجیتال هستند استفاده کنند.

بای بک یا بازخرید چیست؟

یکی دیگر از ابزارهای محبوب برای افزایش قیمت توکن، بای بک یا بازخرید است که در آن یک شرکت دارایی‌های ارز دیجیتال خود را از سرمایه‌گذاران می‌خرد و در نتیجه عرضه آن را کاهش داده و ارزش کلی را افزایش می‌دهد.

بازخرید سهام زمانی اتفاق می‌افتد که شرکتی که سهام را عرضه کرده، آن را به قیمت بازار بازخرید کرده و تعداد کل سهام موجود در بازار را کاهش می‌دهد. با بی‌ثباتی در پویایی قیمت و انواع توکن‌های متعددی که در بازار در حال گردش هستند، مشاغل مبتنی بر بلاک چین نیز شروع به استفاده از این دو تکنیک برای محدودکردن عرضه و افزایش قیمت کرده‌اند.

دو ابزار رایج کاهش عرضه، بای بک و توکن سوزی هستند. درحالی‌که هر دو رویکرد اساسا یک هدف را انجام محقق می‌کنند، مکانیسم‌ها و اهداف نهایی آنها از نظر اثر قیمت‌گذاری متمایز هستند.

اکوسیستم ارزهای دیجیتال معمولا با مفهوم تورم که به کاهش ارزش اشاره دارد، مرتبط است. نوسانات قیمت در بازارهای دیجیتال، به‌ویژه در شرایط فعلی معمولا بیشتر از بازارهای سنتی است. سرمایه‌گذاران اعتماد کمتری به دارایی‌های دیجیتال دارند زیرا DeFi و ارزهای دیجیتال هنوز قدمت کافی را ندارند.

در نتیجه، عرضه‌کنندگان باید یک پیشنهاد ارزش شفاف، کاربردی، منطقی و سودآور ایجاد کنند که به طور مؤثر برای جذب سرمایه‌گذاران و نشان‌دادن مزایای قابل اثبات در سیستم کارایی داشته باشد.

بنابراین، مفهوم بازخرید یا بای بک در حوزه رمزارزها به پروژه یا شرکتی اشاره دارد که از منابع نقدی خود برای بازخرید برخی از توکن‌ها یا سهام خود از دارندگان به قیمت بازار استفاده می‌کند. در طی فرایند خرید، دارایی‌های خریداری‌شده مجدداً به‌جای اینکه از بین بروند یا فورا دوباره به گردش درآیند، در کیف پول شرکت نگهداری می‌شوند.

از سوی دیگر، توکن سوزی زمانی است که یک پروژه برخی از توکن‌های خود را به طور دائم از گردش خارج می‌کند و آنها را به یک آدرس غیرقابل‌دسترسیس ارسال کرده و در نتیجه آن‌ها حذف می‌کنند. برای تنظیم پویایی عرضه و تقاضا و تأثیر قیمت، توکن‌ها یا از جامعه بازخرید می‌شوند یا از استخرها گرفته می‌شوند.