10 اختراع ناشنیده از توماس ادیسون

ادیسون در سال 1847 در اوهیو متولد شد و اولین اختراع خود را در سن 21 سالگی ثبت کرد. آخرین اختراع او در سال 1933, دو سال پس از درگذشت او ثبت شد. در این میان, وی 1093 حق ثبت اختراع در ایالات متحده و 1200 حق ثبت اختراع در کشورهای دیگر را از آن خود کرد. تذکره نویسان دریافتند که ادیسون به طور معمول هر دو هفته یکبار یک اختراع ثبت می کند. اگرچه بعضی بعضی از اختراعات او منحصر به فرد نیست و او در بعضی از اختراعات خود با بعضی از مخترعان دیگر مشورت کرده, اما مهارت ادیسون در بازاریابی و استفاده از نفوذ خود معمولا باعث افزایش اعتبار به او و پروژه هایش می شد.

بسیاری از اختراعات ادیسون به هشت دسته اصلی تقسیم می شوند: باتری ها، چراغ های برق و قدرت، گرامافون و دستگاه ضبط صدا، سیمان، معدن، تصاویر متحرک، تلگراف و تلفن. اما در حالی که جایزه ی منلو پارک (Menlo Park) یادآور اختراعات اصلی ادیسون یعنی تصاویر متحرک، لامپ نور سفید و گرامافون است، ذهن خستگی ناپذیر او به بعضی از ایده هایی که شناخته شده نبودند یا توسط مردم استقبال نمی شد نیز فکر کرده است. در ادامه ی این مطلب به 10 اختراع جالب توماس ادیسون توجه کنید:

10- ثبت کننده رای الکتروگرافیک:

ادیسون یک اپراتور 22 ساله تلگراف بود که برای اولین بار توانست موفق به دریافت اولین دستگاه خود برای یک ماشین به نام ثبت کننده رای الکتروگرافیک شود. او یکی از مخترعانی بود که به توسعه روش هایی برای نهادهای قانونی نظیر کنگره آمریکا جهت ثبت رای آن ها در یک روش بهتر نسبت به سیستم اخذ رای صوتی قدیمی، روی آورد.

در دستگاه ثبت رای ادیسون یک دستگاه رای گیری به میز منشی متصل می شد. در این میز نام قانونگذاران در دو ستون بله و خیر و در حروف چاپ فلزی تعبیه می شدند. قانونگذاران برای انتخاب بله یا خیر، باید یک کلید را بر روی دستگاه جابه جا می کردند تا جریان الکتریکی به دستگاه موجود در میز منشی ارسال می شد. زمانی که رای گیری به پایان می رسید, منشی یک تکه کاغذ شیمیایی بر روی قسمت بالای حروف فلزی قرار می داد و غلتک فلزی روی آن را اجرا می کرد. این جریان باعث می شد مواد شیمیایی موجود در کاغذ برای انحلال سمتی که رای می بایست ثبت شود، ایجاد شود. چرخ های "بله" و "خیر" سابقه کلی رای را نگه داری می کردند و نتایج را دسته بندی می کردند.

دویت رابرتز (Dewitt Roberts) یکی از دوستان ادیسون, این دستگاه را به قیمت 100 دلار خرید و به واشنگتن برد و سعی کرد آن را بفروشد که موفق نشد. در واقع کنگره به این دستگاه علاقه مند نشد و دستگاه اخذ رای ادیسون جوان به قبرستان سیاسی فرستاده شد.

9- قلم استنسیل پنوماتیک:

ادیسون جد اسلحه ی تاتو یعنی قلم استنسیل پنوماتیک را اختراع کرده است. این قلم الکتریک که ادیسون آن را در سال 1876 اختراع کرده است از یک میله با سوزنی از جنس فولاد برای سوراخ کردن کاغذ جهت چاپ اهداف استفاده می شد. این یک دستگاه کارآمد است که می تواند به کپی اسناد بپردازد.

در سال 1891, ساموئل اوریلی (Samuel O'Reilly) هنرمند تاتو, اولین حق ثبت اختراع خود را برای یک ماشین خالکوبی دریافت کرد, پایه ی این کار همان قلم ادیسون بوده است. به نظر می رسد که اوریلی تنها یک دستگاه از آن را تولید کرده و احتمالا آن را برای مصرف شخصی خود به کار می برده است زیرا هیچ تاریخچه ای از فروش این دستگاه در دسترس نیست.

اوریلی در سال 1875 از ایرلند به نیویورک مهاجرت کرد. پس از توسعه ی این ماشین تاتو, توجه زیادی به فروشگاه او در میدان چتم (Chatham) شد. این ماشین بسیار سریع تر از تاتوی دستی بود و طبق نظر هنرمندان تاتو نتایج بهتری را در پی داشت. پس از درگذشت اوریلی در سال 1908, دانش آموزشی تجارت و ماشین آلات خود را در جزیره Coney تا سال 1950 ادامه داد.

8- جداکننده مغناطیسی سنگ آهن:

احتمالا یکی از بزرگترین شکست های مالی ادیسون, جدا کننده ی مغناطیسی سنگ آهن بوده باشد. این ایده که آزمایشگاه ادیسون در طول سال های 1880 تا 1890 در حال تجربه ی آن بود, قرار بود با استفاده از آهن ربا برای جداکردن سنگ آهن از سنگ معدن های درجه پایین غیر قابل استفاده, به کار رود. به این معنی که معادن رها شده می تواند از طریق استخراج آهن از شن و ماسه, یکبار دیگر سودآور باشد. در آن زمان قیمت سنگ آهن به صورت بی سابقه ای افزایش یافته بود.

آزمایشگاه ادیسون, شروع به توسعه ی جدا کننده ی مغناطیسی سنگ آهن کرد. او حقوق مربوط به 145 معدن رها شده را بدست آورد و یک پروژه ی آزمایشی را در معدن اوگدن واقع در نیوجرسی آغاز کرد. ادیسون برای پرداخت هزینه ی پروژه, بیشتر سود شرکت جنرال الکتریک را برای ادامه کار مصرف کرد. اما مشکلات مهندسی, باعث شد این پروژه هرگز کار نکند و قیمت سنگ آهن کاهش یافت در نهایت منجر شد ادیسون این پروژه را رها کند.

7- متر برقی قدرتمند:

هنگامی که در حال انجام کار جدیدی باشید که پیش از این هرگز انجام نشده است مانند ارائه خدمات برقی به شرکت های تجاری و منازل مسکونی, انواع مختلفی از مسائل پیش می آید. شما نیاز به یک راه برای اندازه گیری میزان مصرف مشتریان و ارائه ی صورت حساب به آن ها دارید.

ادیسون این مشکل را با ثبت اختراع Webermeter در سال 1881 حل کرد. وبرمتر شامل دو یا چهار سلول الکترولیتی با بخش های روی در هر دو الکترود و یک محلول سولفات روی است. روی از یک الکترود به دیگری در یک مجموعه به عنوان نرخ برق انتقال داده می شود. این مترخوان سلول های الکترولیتی را در هر بار خواندن جهت مقایسه حذف کرده و آن ها را با داده ها جدید جایگزین می کند.

6- روش مراقبت میوه:

یکی دیگر از اختراعات ادیسون در مورد کاری آزمایشگاهی با لوله های خلا شیشه ای در توسعه ی لامپ های رشته ای صورت گرفت. بسیاری از افراد درگیر پژوهش و تلاش در زمینه ی تولید لامپ شدند اما در نهایت این اختراع به اسم ادیسون ثبت شد.

اما به داستان بارگردیم, در سال 1881, ادیسون امتیاز اختراع روشی برای حفظ و نگهداری میوه ها، سبزیجات و دیگر مواد آلی را در یک ظرف شیشه ای، ثبت کرد. شیشه با مواردی که قصد نگهداری آن ها را داشتیم پر می شد و پس از آن همه ی هوای توسط یک پمپ هوا مکیده می شد. لوله ی شیشه ای با قطعه ی شیشه ای دیگری بسته می شد.

یکی دیگر از اختراعات مربوط به مواد غذایی، کاغذ مومی بود که اغلب به ادیسون نسبت داده می شود اما این اختراع در فرانسه و در سال 1851 وقتی که ادیسون فقط یک کودک بود ابداع شد. ادیسون از کاغذ مومی در کار ضبط صدای خود استفاده کرد که ممکن است همین موضوع موجب شروع این داستان شده باشد.

5- باطری های آلکالاین برای اتومبیل های برقی:

ادیسون معتقد بود که می توان نیروی خودروها را از قدرت برق تامین کرد و در سال 1899 شروع به توسعه باطری های قلیایی که بتوانند قدرت آن ها را تامین کنند، کرد. در سال 1900 حدود 28 درصد از بیش از 4000 خودروی تولید شده در آمریکا با انرژی الکتریسیته کار می کردند. منبع: (PBS). هدف او ساخت باطری ای بود که بتواند 100 مایل (161 کیلومتر) را بدون شارژ مجدد طی کند. ادیسون این پروژه را در حدود 10 سال به تاخیر انداخت زیرا به دلیل فراوانی بنزین، وجود ماشین های الکترونیکی بحث برانگیز می شد.

اما کار ادیسون بیهوده نبود و باطری های ذخیره ساز به سودآورترین اختراع او تبدیل شدند و در چراغ روی سر معدنچیان، سیگنال های راه آهن و شناورهای دریای استفاده شد. هنری فورد، یکی از دوستان ادیسون، از باتری های ادیسون در مدل تی اس خود استفاده نمود.

4- خانه بتنی:

داشتن امکانات متوسط برای زندگی در آمریکا راضی کننده نیست، جادوگر منلوپارک با عدم رضایت نسبت به بهبودبخشی نسبی زندگی آمریکایی ها به وسیله لامپ های الکتریکی، فیلم ها و گرامافون ها، در قرن بیستم تصمیم به از میان بردن محله های زاغه نشین شهر و بکار گیری مرد کارگر در هر خانه برای ساخت خانه های ضدآتش که می شد با قیمت ارزانی آن ها را ساخت گرفت، اما جنس آن خانه ها از چه بود؟ از بتنی که از مصالح شرکت سیمان پورتلند ادیسون عرضه می شد، استفاده می کرد. ادیسون با تربیت این طبقه کارگر، اعلام کرده بود که در صورت موفقیت این سرمایه گذاری، هیچ سودی دریافت نخواهد کرد.

طرح ادیسون, ریختن بتن درون قالب های چوبی با اندازه های مختلف بود تا در نهایت این عمل منجر به سفت شدن بتن، حذف استخوان بندی و چارچوب و در بلاخره ایجاد یک خانه بتنی به همراه قالب ریزی و سازه های تزئینی، لوله کشی و حتی وان حمام شود. ادیسون گفته بود قیمت فروش این خانه ها 1200 دلار به فروش می رسد که حدود یک سوم قیمت یک خانه ی معمولی در آن زمان بود.

اما در حالی که سیمان پورتلند ادیسون در بسیاری از ساختارهای اطراف شهر نیویورک در سال 1900 در رونق ساخت و ساز مورد استفاده قرار گرفت، ایده خانه بتنی او کاملا دچار مشکل شد. قالب و تجهیزات مورد نیاز جهت ساخت این خانه ها، نیاز به یک سرمایه گذاری بزرگ داشت که سازندگان کمی قادر به انجام آن بودند.

تصور مشکل دیگری وجود داشت. خانواده های زیادی خواهان پذیرش این ننگ اجتماعی و نقل مکان به خانه ای که برای افراد فقیر در نظر گرفته شده بود نبودند. یکی دیگر از عوامل این بود که مردم فکر می کردند که این خانه ها زشت هستند. در حالی که شرکت چند خانه ی متصل به هم در اطراف نیوجرسی به وجود آورد که هم اکنون نیز وجود دارند. (منبع: onion)

آیا می دانید که ادیسون برای تزیین چنین خانه هایی چه موضوعی را مدنظر داشت؟ برای فهمیدن اینکه چرا مخترعان نمی توانند طراحان داخلی خوبی به حساب بیایند، به ادامه ی مطلب توجه کنید.

3- مبلمان بتنی:

چرا یک زوج جوان باید برای خرید مبلمانی که تنها چند دهه عمر می کند، هزینه زیادی صرف کنند؟ ادیسون پیشنهاد کرده بود که تنها با نیمی از این پول، می توانند خانه ای پر از مبلمان بتنی که تا ابد دوام خواهند داشت، داشته باشند. این مبل ها از فوم آغشته به هوا که فقط دارای 1 و نیم برابر وزن بیشتر نسبت به مبلمان چوبی هستند، ساخته شده اند. طبق گفته ی ادیسون خط های این مبلمان با سمباده صاف می شود و به یک آینه تبدیل می شود و با رنگ آمیزی مانند دانه ی چوب خواهد شد. او ادعا می کرد که می تواند کل فضای یک خانه را با کمتر از 200 دلار مبلمان کند.

در سال 1911 شرکت ادیسون، یک پیانو، وان حمام و قفسه ای برای قرار دادن گرامافون های ادیسون طراحی کرد. آن ها قفسه ی گرامافون را در کلیه ی نقاط کشور به عنوان شاهکاری تبلیغاتی ارائه کردند و ادیسون برچسب هایی را با توجه به درخواست شرکت های باربری بر روی بسته بندی ضمیمه کرد. این کابینت ها در نیویورک و نمایشگاه سالانه صنعت سیمان پرده برداری شد اما ادیسون در نمایشگاه حضور پیدا نکرد.

2- گرامافون برای عروسک ها یا دیگر اسباب بازی ها:

هنگامی که ادیسون حق ثبت اختراع گرامافون خود را دریافت کرد شروع به پیدا کردن راه هایی برای استفاده از آن کرد.

یک ایده، برای اولین بار در یک یادداشت آزمایشگاهی در سال 1877 ذکر شد، اما تا سال 1890 به ثبت نرسید, کوچک کردن گرامافون و قرار دادن آن در یک عروسک یا دیگر اسباب بازی ها به این وسایل قابلیت صوتی می داد. گرامافون در یک پوشش از جنس قلع قرار می گرفت و در قفسه ی سینه ی عروسک تعبیه می شد سپس بازوها و پاهایی که قبلا ساخته شده بودند به آن متصل می شد. عروسک های سخنگو قیمتی در حدود 10 دلار داشتند. در کارخانه، صدای دختران کوچک و شعرهای آن ها ضبط می شد و برای صدای این عروسک ها مورد استفاده قرار می گرفت. متاسفانه ایده ی عروسک های سخنگو به مراتب جلوتر از فن آوری مورد نیاز برای اجرای آن بود. ضبط صدا در مراحل ابتدایی قرار داشت و صدای خش خش موجود در ضبط های اولیه بسیار آزاردهنده بود. یکی از مشتریان این وضعیت شکایت کرد و گفت: "صدای این هیولاهای کوچک برای شنیدن بسیار ناخوشایند است." بسیاری از عروسک ها اصلا دارای صدایی نبودند و یا صدای آن ها به حدی ضعیف بود که قابل شنیدن نبود. شکل شکننده این عروسک ها نیز از مکانیزم ظریف آن ها در برابر تکان دادن و ضربه محافظت نمی کرد."

1- تلفن ارواح:

با توجه به ایده تلفن و تلگراف، ادیسون در اکتبر سال 1920 اعلام کرد که در حال کار بر روی ماشینی جهت برقراری ارتباط با دنیای ارواح است. پس از جنگ جهانی اول، اعتقاد به عالم ارواح به وجود آمد و بسیاری از مردم امیدوار بودند که علم بتواند وسیله ای برای ارتباط به ارواح رفتگان آن ها ایجاد کند. مخترعی که منکر به وجود خدا بود و بارها اعلام کرده بود که نمی داند آیا ارواح وجود دارند یا نه، از این ایده در مجلات مختلف صحبت کرد و برای نییورک تایمز هم توضیح داد که دستگاه او قادر به اندازه گیری آنچه که به عنوان واحدهای زندگی، که از طریق جهان پس از مرگ پراکنده می شود، می باشد.

ادیسون با مخترع انگلیسی به نام "سر ویلیام کوک" که ادعا می کرد می تواند تصویر ارواح را ضبط کند، در ارتباط بود. ین عکس ها موجب تشویق ادیسون شد اما او هرگز به معرفی دستگاهی که می توانست با مردگان ارتباط برقرار کند، مشغول نشد و پس از مرگ خود او در سال 1931، هیچ دستگاهی یافت نشد. بسیاری مردم معتقد بودند که تلفن ارواح او فقط یک شوخی با گزارشگران بوده است.

رخی از مردم ادعا می کنند که در یک جلسه احضار ارواح در سال 1941، روح ادیسون به شرکت کنندگان گفت که سه تن از دستیاران او برنامه هایی را به عهده دارند. طبق گزارش ها، این دستگاه پس از مدت ها ساخته شد اما کار نکرد. جی.گیلبرت رایت یکی دیگر از مخترعان تا زمان مرگ خود در سال 1959 به کار بر روی این دستگاه پرداخت اما تا جایی که اطلاع داریم این دستگاه هیچ وقت به موفقیت نرسید.

منبع: howstuffworks