فسیل‌ها آینده را پیش ‌بینی می ‌کنند

به گزارش کلیک، در قلب این معما یک گروه فسیل جلبک تک سلولی به نام دیاتوم قرار دارد. اینکه این موجودات دریایی میکروسکوپی چگونه به مکانی(کوه های بلند ترنس آنتراکتیک) رفته که امروزه در آنجا کشف شده اند، برای سی سال محور بحث بوده است.

اکنون محققین به لطف مدل های کامپیوتری در آمریکا شواهدی یافته اند که نشان می دهد دیاتوم ها به دلیل عقب نشینی قابل توجه یخ ها به خانه مرتفع خود رسیده اند. اگر این اتفاق پیش از این نیز افتاده، پس دوباره نیز ممکن است رخ  دهد.

محقق سرپرست، رید شیرر می گوید "مطالعاتی از این دست نشان می دهند که تغییرات در سطح آب دریا می توانند در مقیاس زمانی انسان رخ دهند."

پیش از این دو فرضیه اصلی برای یافتن دیاتوم ها با مایل ها فاصله از سطح قطب جنوب وجود داشت.

فرضیه "دینامیکی ها" می گوید که آن‌ها به همراه سقوط یخچال ها در طی یک تغییر دمای باستانی از گرم به سرد، حرکت کرده اند. در همین حال فرضیه "باثبات" می گوید که بادهای قوی دیاتوم ها را تا موقعیت کنونی با خود برده اند.

اما چرا این مساله مهم است؟ این فرضیات در مورد اینکه ورقه های قطب جنوب از هم متلاشی شده و یا در دوره پلیوسن که ۵٫۳ و ۲٫۶ میلیون سال پیش رخ داده محکم شده اند، دیدگاه‌های مقابل هم را دارند. در آن زمان کره زمین ۲ تا ۳ درجه سلسیوس گرم تر از الان بود.

اگر ثبات گرایان محق باشند، پس یخ های عظیم جنوبگان  ممکن است در دمای بیشتر نیز دوام داشته باشند. اما اگر دینامیکی ها بر حق باشند، بر اساس رفتار گذشته این سیاره دوام یخ ها زیاد نخواهد بود.

مدل های کامپیوتری جدید نشان می‌دهند که هر دو فرضیه کمابیش صحت دارند و هم تغییر یخچال ها و هم وزش بادهای قوی در حرکت دیاتوم ها موثر بوده اند. اما تا جایی که حرکت یخچال ها دخیل بوده اند، سراسر خبر بد است، زیرا اگر صفحه های شرق جنوبگان مانند مدل ناپایدار باشند، افزایش سطح آب دریا در آینده رخ خواهد داد.

شیرر می گوید"آنچه این تحقیقات را حائز اهمیت می‌کند این است که یخ ها به عقب رفته و سطح آب دریا بالا خواهد آمد. و جمعیت زیادی در جهان در کنار دریا زندگی می کنند."

مدل سازی جدید شرایط آب و هوایی دوران پلیوسن و آنچه محققین "پس زدن ایزوستازیک" می نامند را نیز در نظر گرفته است. این پس زدن ایزوستاتیک حیاتی است، با عقب رقتن یخ ها، دیاتوم ها به سطح آمده و می‌توانند با کمک باد حرکت کنند.

با توجه به گفته های شیرر می‌توان جلوی گسترش این رویداد در آینده را از طریق کاهش تولید کربن دی اکسید گرفت که افزایش سطح آب دریا را آهسته تر کند.