آینده­ ی ماشین­ های بدون­ راننده

سه سال پیش، نیسان، اولین کارخانه ­ی تولید ماشینی بود که اعلام کرد خودروهای بدون­ راننده را، برای سال 2020، برای تحویل به مشتری ها آماده خواهند کرد.

آینده­ ی ماشین­ های بدون­ راننده

درحالی که مصرف­ کننده­ ها، و حتی تعدادی از متخصصان این زمینه، اعلام کردند که این زمان بسیار زیاد است و این هدف در آن زمان دست­ نیافتنی به نظر نمی ­آمد. با ابطال رای­های شخصی و حرفه­ای، این اعلامیه، خدمت ویژه­ای برای صنعت خودرو­ی بدون­راننده، ارائه داد، که این خدمت، تقویت کردن آگاهی­ها راجع­به این تکنولوژی رو به ظهور بود. آگاه­سازی، یکی از مهم­ترین عناصر برای پیشبرد این صنعت محسوب می­شود، مصرف­کننده­ها به چیزی که نمی­دانند اعتماد نمی­کنند، حتی اگر این فناوری، معتبر محسوب شود.

در اواخر ماه آگوست، IEEE، بزرگ­ترین سازمان حرفه­ای مهندسان دنیا، میزبان میزگردی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی بود، تا وضعیت فعلی، و توسعه­ ی آینده­ی صنعت خودرو­ی خودگردان، صحبت کنند. این میزگرد شامل متخخصین­ی از رشته ­های مختلف، مانند تکنولوژی، مقررات/سیاست­گذاری و حقوق بود، که در آن، به صنعت جامع اشاره کردیم.

شرکت کنندگان، من جمله من، شامل اعضای زیر بود:

جاستین پریچارد - مدیر، و خبرنگار حمل و نقل برای اسوشیتد پرس

وی-بین ژانگ - مهندس محقق و مدیر برنامه­ ی PATH کالیفرنیای جنوبی و سازمان مطالعات حمل و نقل دانشگاه کالیفرنیا در برکلی

برنارد سورانیو - معاون مدیر، وزارت وسایل نقلیه­ ی موتوری کالیفرنیا

برایانت واکر اسمیت - دستیار پروفسور قانون از دانشگاه جنوبی کالیفرنیا

چشم­اندازی جدید برای "دیدن" دنیا

ارتباطات V2V (خودرو-به-خودرو)، و V2I (خودرو-به-زیرساختار)، ناحیه­ ای است، که رو به رشد است و نقش بزرگی در آینده­ ی وسایل نقلیه­ ی خودمختار ایفا می­کند.

در حال حاضر، خودروهای خودگردان، توسط تکنولوژی چشم­ انداز­ رایانه ­ای، هنگام عمل در جاده­ها، انجام می­شود، چه لیدار/ریدار باشد (تکنولوژی لیزر و رادار)، و یا حسگرهای دوربینی. به ­هر­حال، V2V و V2I، روش­های ارتباطی ­ای است که شیوه­ی "دیدن" خیابان­ها توسط خودروها، و روش­های ارتباطی با محیطش را، کاملاً تغییر می­دهد. هم V2V و هم V2I، وسایلی برای ارتباط در محدوده­ ی کوتاه (DSRC) هستند، که در باند 5.9 گیگاهرتزی کار می­کنند و ناحیه­ای به حدود 1000 متر دارند که ارتباطات داده­ای شخصی و عمومی را پشتیبانی می­کنند.

با روندی که این صنعت پیش می­رود، در 3 الی 5 سال آینده، خواهیم دید که V2V/V2I، در تنظیمات کنترلی، یکپارچه و آزموده خواهند شد، اما این تکنولوژی، قبل از در دسترس شدن برای مصرف کنندگان، احتیاج به ارزیابی مداوم دارد. گرچه ماشین­های بدون راننده تا سال 2020، به بازار خواهند آمد، اما از ویژگی V2V و یا V2I، تا چند سال بعد از آن، بهره نخواهند برد. (5 شیوه که ماشین­های خودگردان، باعث می­شود به رفت و آمد علاقه داشته باشید)

ارتباطات V2V و V2I، منفعت­ های بزرگی دارند که فراتر از خودروها پیش رفته است. چنین شیوه ­های ارتباطی­ ای، سفرهای بسیار ایمن­ تری را رقم می­زند، به این صورت که به خودروها اجازه می­دهد به طور مداوم با یکدیگر و محیط اطرافشان در ارتباط باشند، که به طرز عمده­ای، تصادفات و مرگ ­ومیر را کاهش می­دهد. ماه می گذشته، اسوشیتد پرس، در مطالعات سیاست امنیت ترافیکی بزرگ­راه ملی، اعلام کرد که تصادفات ترافیکی در ایالات متحده، سالی 871 بیلیون دلار، خرج برمی­دارد، این پلت­فرم­های ارتباطی، این عدد را بسیار کاهش خواهند داد. در نتیجه، طرح­های ترافیکی و ازدحام جاده­ای هم، کمک­ رسانی­ خواهند شد، و خودروها قادر به جا­به­ جایی با سرعت بیشتر خواهند بود و در نهایت، ارائه­ ی سیگنال­های ترافیکی، بی­فایده خواهد شد.

کلید اجرا، نفوذ میزان زیادی از خودروها است که بتوانند با یکدیگر، ارتباط برقرار کنند. این شیوه، به ماشین­های خودگردان اجازه خواهد داد تا به داده­ های بیشتر، و اطلاعاتی در مورد محیطشان دست­ پیداکنند، و با تکنولوژی حسگر، به صورت یکپارچه عمل کنند (رادار و یا دوربین­های ویدئویی). به عنوان مثال، هنگامی که خودرو­یی به تقاطع کوری می­رسد، خودرویی در جهت عمودی آن، می­تواند به دیگر ماشین ­ها اطلاع دهد که قادر به استادن با تغییرات سیگنال است یا نه.

5 سال آتی، برای ارائه ­دادن نگرانی­ ها و موانع اجرای V2V و V2I، مهم خواهد بود. در ماه آگوست، وزارت امنیت ملی بزرگ­راه­ها (NHTSA)، متنی را منتشر کرد، که قانون­سازی پیشنهادی را اعلام کرد و دارای تجزیه و تحلیل اولیه­ ی ارتباطات V2V بود. نگرانی اصلی نمایندگی، تخمین هزینه­ ها و منفعت­های امنیتی برای امکانات تکنیکی و امنیت/خصوصی­سازی است. مانند خودروهای بدون­ راننده، استانداردهای ارتباطی، مدتی طول می­کشد که تا اعتماد مصرف­کننده­ها را جلب کند، اما در نهایت، راهشان را در مسیر اصلی خود باز خواهند کرد تا پیشرفت در این صنعت را مورد تمجید قرار دهد. ( قوانین خودروهای خودگردن در منطقه­ی قانونی Gray)

در زیر، مباحثات میزگرد IEEE را مشاهده خواهید کرد، که به طور کامل، در این ویدئو، می­توانید ملاحظه کنید.

جفری میلر- دنیایی که الان می­شناسیم، با تکنولوژی­های بی­سیم هدایت می­شود. بیشتر مردم تلفن­ همراه دارند، ارتباطات اینترنتی بی­سیم داریم، و تکنولوژی­های فراوانی وجود دارد که مورد استفاده هستند. داشتن خودروهایی که می­توانند با یکدیگر صحبت کنند و یا با خیابان ارتباط داشته باشند، چیز جدیدی نیست، این موضوع، پیشرفت منطقی بعدی است که داریم. درحال حاضر، خودروهایی وجود دارند که به عنوان هات­ اسپات ها عمل می­کنند و در شبکه ­های تلفن­ همراه ارتباط ایجاد می­کنند و برای سرنشینان خودرو، ارتباط اینترنتی ارائه می­دهد. پس تکنولوژی خودرو-به-خودرو، تنها اجازه می­دهد که دو خودرویی که در محدوده­ی یکدیگر هستند، توانایی ارتباط برقرار کردن را داشته باشند. این کار، سخت نیست، ما شبکه­ های شخصی با محدود­ه­ی کوتاه داریم، همانند بلوتوث، ارتباطات ویژه­ی محدوده­ی کوتاه هم داریم. حتی ارائه ­دهندگان تلفن­ همراهی هستند که می­گویند، احتیاجی به، به همراه داشتن خودرو­ها در شبکه­ی اد-هاک نداریم، اما شاید هنوز در زیرساختارها با یکدیگر در ارتباط­ اند و هنگامی که از پایگاه­های پایه استفاده کنند، دوباره با یکی از خودروهای نزدیک به محدوده­ی خود، قادر به ارتباط هستند. پس این تکنولوژی به نظر، وجود دارد، تنها احتیاج به افزایش پهنای باند داریم و مداوم در حال بهبود بخشیدن به شبکه­های که داریم، هستیم، اما این ویژگی­ها، در V2V هم استفاده شده است.

جاستین پیچارد: من دوست دارم اندکی هم از دنده استفاده کنم، از جنبه ­های دیگری از پیشرفت­های این تکنولوژی، ارتباطات خودرو-با-زیرساختار است. به عبارت دیگر، ماشینی ممکن است با سنسوری در چراغ­ ترمز، در کنار جاده، ارتباط برقرار کند. من دوست دارم بدانم که ما در کجای این ارتباط قرار داریم.

وی-بیین ژانگ: همانطور که راجع­به آن صحبت می­شود، اکثر تولید کنندگان خودرو، در حاضر حاضر، در مورد خودروهای خودمختار صحبت می­کنند، یعنی هوشمندی را در خودرو قرار داده­اند و این خودرو تمام کارهایی که راننده انجام می­دهد تشخیص می­دهد و قادر به عکس ­العملی مانند راننده است. هنگامی که سیستمی اتوماتیک را طراحی می­کنیم، حتی خودروهای خودمختار، باز هم با زیرساختار، نشانه­های شهر، نشانه­ها و سیگنال­ها و .. در ارتباط است. اگر گامی به عقب برداریم و نگاه کنیم باید ببینم آیا نیازی به خودروهای خودمختار داریم، که دقیقاً راننده را شبیه سازی کند، زیرا راننده­ها محدودیت­هایی دارند و خودرو جوری طراحی شده است که با این محدودیت­ها کنار بیاید. خودروهای اتومات، ممکن است به این محدودیت­ها غلبه کنند. به عنوان مثال، به سیگنال­هایی اشاره شد که با ماشین­ها صحبت می­کردند، و آگاه می­شدند که یک سیگنال، چه هنگام تغییر می­کند تا هنگامی که تغییر قابل مشاهده باشد. اما ممکن است بعضی سنسورهای زیرساختاری را قرار دهد، شما می­توانید این محل­ها را که سنسورهای عادی با خط مشاهده قرار دارند، تشخیص دهید. کارهای زیادی می­توان انجام داد. حتی می­توانید زیرساخت­های فیزیکی­ای تولید کنید که برخی مشکلات را محدود کند، مانند مزاحمت دیگر خودروها و ... . در ارتباط خودرو-با-زیرساختار که توسط انجمن و USDOT درحال بررسی است، به عنوان مثال، تلاش برای خودروهای مرتبطت و شروع به تلاش برای تعریف آن تا به امسال، بسیار مهم است که نقش ارتباط خودرو-با-زیرساختار چیست؟

تمام مسائل و مباحت "صداهای حرفه­ای" را، در فیسبوک، توئیتر، و گوگل پلاس، دنبال کنید و بخشی از این مباحث باشید. نقطه نظراتی که بیان شد، برای نویسنده است و ضرورتاً دیدگاه منتشر کننده را بازتاب نمی­دهد. این نسخه از مقاله، به صورت اصل در لیوساینس، منتشر شده است.

ارسال نظر