آینده ی ماشین های بدون راننده
سه سال پیش، نیسان، اولین کارخانه ی تولید ماشینی بود که اعلام کرد خودروهای بدون راننده را، برای سال 2020، برای تحویل به مشتری ها آماده خواهند کرد.
درحالی که مصرف کننده ها، و حتی تعدادی از متخصصان این زمینه، اعلام کردند که این زمان بسیار زیاد است و این هدف در آن زمان دست نیافتنی به نظر نمی آمد. با ابطال رایهای شخصی و حرفهای، این اعلامیه، خدمت ویژهای برای صنعت خودروی بدونراننده، ارائه داد، که این خدمت، تقویت کردن آگاهیها راجعبه این تکنولوژی رو به ظهور بود. آگاهسازی، یکی از مهمترین عناصر برای پیشبرد این صنعت محسوب میشود، مصرفکنندهها به چیزی که نمیدانند اعتماد نمیکنند، حتی اگر این فناوری، معتبر محسوب شود.
در اواخر ماه آگوست، IEEE، بزرگترین سازمان حرفهای مهندسان دنیا، میزبان میزگردی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی بود، تا وضعیت فعلی، و توسعه ی آیندهی صنعت خودروی خودگردان، صحبت کنند. این میزگرد شامل متخخصینی از رشته های مختلف، مانند تکنولوژی، مقررات/سیاستگذاری و حقوق بود، که در آن، به صنعت جامع اشاره کردیم.
شرکت کنندگان، من جمله من، شامل اعضای زیر بود:
جاستین پریچارد - مدیر، و خبرنگار حمل و نقل برای اسوشیتد پرس
وی-بین ژانگ - مهندس محقق و مدیر برنامه ی PATH کالیفرنیای جنوبی و سازمان مطالعات حمل و نقل دانشگاه کالیفرنیا در برکلی
برنارد سورانیو - معاون مدیر، وزارت وسایل نقلیه ی موتوری کالیفرنیا
برایانت واکر اسمیت - دستیار پروفسور قانون از دانشگاه جنوبی کالیفرنیا
چشماندازی جدید برای "دیدن" دنیا
ارتباطات V2V (خودرو-به-خودرو)، و V2I (خودرو-به-زیرساختار)، ناحیه ای است، که رو به رشد است و نقش بزرگی در آینده ی وسایل نقلیه ی خودمختار ایفا میکند.
در حال حاضر، خودروهای خودگردان، توسط تکنولوژی چشم انداز رایانه ای، هنگام عمل در جادهها، انجام میشود، چه لیدار/ریدار باشد (تکنولوژی لیزر و رادار)، و یا حسگرهای دوربینی. به هرحال، V2V و V2I، روشهای ارتباطی ای است که شیوهی "دیدن" خیابانها توسط خودروها، و روشهای ارتباطی با محیطش را، کاملاً تغییر میدهد. هم V2V و هم V2I، وسایلی برای ارتباط در محدوده ی کوتاه (DSRC) هستند، که در باند 5.9 گیگاهرتزی کار میکنند و ناحیهای به حدود 1000 متر دارند که ارتباطات دادهای شخصی و عمومی را پشتیبانی میکنند.
با روندی که این صنعت پیش میرود، در 3 الی 5 سال آینده، خواهیم دید که V2V/V2I، در تنظیمات کنترلی، یکپارچه و آزموده خواهند شد، اما این تکنولوژی، قبل از در دسترس شدن برای مصرف کنندگان، احتیاج به ارزیابی مداوم دارد. گرچه ماشینهای بدون راننده تا سال 2020، به بازار خواهند آمد، اما از ویژگی V2V و یا V2I، تا چند سال بعد از آن، بهره نخواهند برد. (5 شیوه که ماشینهای خودگردان، باعث میشود به رفت و آمد علاقه داشته باشید)
ارتباطات V2V و V2I، منفعت های بزرگی دارند که فراتر از خودروها پیش رفته است. چنین شیوه های ارتباطی ای، سفرهای بسیار ایمن تری را رقم میزند، به این صورت که به خودروها اجازه میدهد به طور مداوم با یکدیگر و محیط اطرافشان در ارتباط باشند، که به طرز عمدهای، تصادفات و مرگ ومیر را کاهش میدهد. ماه می گذشته، اسوشیتد پرس، در مطالعات سیاست امنیت ترافیکی بزرگراه ملی، اعلام کرد که تصادفات ترافیکی در ایالات متحده، سالی 871 بیلیون دلار، خرج برمیدارد، این پلتفرمهای ارتباطی، این عدد را بسیار کاهش خواهند داد. در نتیجه، طرحهای ترافیکی و ازدحام جادهای هم، کمک رسانی خواهند شد، و خودروها قادر به جابه جایی با سرعت بیشتر خواهند بود و در نهایت، ارائه ی سیگنالهای ترافیکی، بیفایده خواهد شد.
کلید اجرا، نفوذ میزان زیادی از خودروها است که بتوانند با یکدیگر، ارتباط برقرار کنند. این شیوه، به ماشینهای خودگردان اجازه خواهد داد تا به داده های بیشتر، و اطلاعاتی در مورد محیطشان دست پیداکنند، و با تکنولوژی حسگر، به صورت یکپارچه عمل کنند (رادار و یا دوربینهای ویدئویی). به عنوان مثال، هنگامی که خودرویی به تقاطع کوری میرسد، خودرویی در جهت عمودی آن، میتواند به دیگر ماشین ها اطلاع دهد که قادر به استادن با تغییرات سیگنال است یا نه.
5 سال آتی، برای ارائه دادن نگرانی ها و موانع اجرای V2V و V2I، مهم خواهد بود. در ماه آگوست، وزارت امنیت ملی بزرگراهها (NHTSA)، متنی را منتشر کرد، که قانونسازی پیشنهادی را اعلام کرد و دارای تجزیه و تحلیل اولیه ی ارتباطات V2V بود. نگرانی اصلی نمایندگی، تخمین هزینه ها و منفعتهای امنیتی برای امکانات تکنیکی و امنیت/خصوصیسازی است. مانند خودروهای بدون راننده، استانداردهای ارتباطی، مدتی طول میکشد که تا اعتماد مصرفکنندهها را جلب کند، اما در نهایت، راهشان را در مسیر اصلی خود باز خواهند کرد تا پیشرفت در این صنعت را مورد تمجید قرار دهد. ( قوانین خودروهای خودگردن در منطقهی قانونی Gray)
در زیر، مباحثات میزگرد IEEE را مشاهده خواهید کرد، که به طور کامل، در این ویدئو، میتوانید ملاحظه کنید.
جفری میلر- دنیایی که الان میشناسیم، با تکنولوژیهای بیسیم هدایت میشود. بیشتر مردم تلفن همراه دارند، ارتباطات اینترنتی بیسیم داریم، و تکنولوژیهای فراوانی وجود دارد که مورد استفاده هستند. داشتن خودروهایی که میتوانند با یکدیگر صحبت کنند و یا با خیابان ارتباط داشته باشند، چیز جدیدی نیست، این موضوع، پیشرفت منطقی بعدی است که داریم. درحال حاضر، خودروهایی وجود دارند که به عنوان هات اسپات ها عمل میکنند و در شبکه های تلفن همراه ارتباط ایجاد میکنند و برای سرنشینان خودرو، ارتباط اینترنتی ارائه میدهد. پس تکنولوژی خودرو-به-خودرو، تنها اجازه میدهد که دو خودرویی که در محدودهی یکدیگر هستند، توانایی ارتباط برقرار کردن را داشته باشند. این کار، سخت نیست، ما شبکه های شخصی با محدودهی کوتاه داریم، همانند بلوتوث، ارتباطات ویژهی محدودهی کوتاه هم داریم. حتی ارائه دهندگان تلفن همراهی هستند که میگویند، احتیاجی به، به همراه داشتن خودروها در شبکهی اد-هاک نداریم، اما شاید هنوز در زیرساختارها با یکدیگر در ارتباط اند و هنگامی که از پایگاههای پایه استفاده کنند، دوباره با یکی از خودروهای نزدیک به محدودهی خود، قادر به ارتباط هستند. پس این تکنولوژی به نظر، وجود دارد، تنها احتیاج به افزایش پهنای باند داریم و مداوم در حال بهبود بخشیدن به شبکههای که داریم، هستیم، اما این ویژگیها، در V2V هم استفاده شده است.
جاستین پیچارد: من دوست دارم اندکی هم از دنده استفاده کنم، از جنبه های دیگری از پیشرفتهای این تکنولوژی، ارتباطات خودرو-با-زیرساختار است. به عبارت دیگر، ماشینی ممکن است با سنسوری در چراغ ترمز، در کنار جاده، ارتباط برقرار کند. من دوست دارم بدانم که ما در کجای این ارتباط قرار داریم.
وی-بیین ژانگ: همانطور که راجعبه آن صحبت میشود، اکثر تولید کنندگان خودرو، در حاضر حاضر، در مورد خودروهای خودمختار صحبت میکنند، یعنی هوشمندی را در خودرو قرار دادهاند و این خودرو تمام کارهایی که راننده انجام میدهد تشخیص میدهد و قادر به عکس العملی مانند راننده است. هنگامی که سیستمی اتوماتیک را طراحی میکنیم، حتی خودروهای خودمختار، باز هم با زیرساختار، نشانههای شهر، نشانهها و سیگنالها و .. در ارتباط است. اگر گامی به عقب برداریم و نگاه کنیم باید ببینم آیا نیازی به خودروهای خودمختار داریم، که دقیقاً راننده را شبیه سازی کند، زیرا رانندهها محدودیتهایی دارند و خودرو جوری طراحی شده است که با این محدودیتها کنار بیاید. خودروهای اتومات، ممکن است به این محدودیتها غلبه کنند. به عنوان مثال، به سیگنالهایی اشاره شد که با ماشینها صحبت میکردند، و آگاه میشدند که یک سیگنال، چه هنگام تغییر میکند تا هنگامی که تغییر قابل مشاهده باشد. اما ممکن است بعضی سنسورهای زیرساختاری را قرار دهد، شما میتوانید این محلها را که سنسورهای عادی با خط مشاهده قرار دارند، تشخیص دهید. کارهای زیادی میتوان انجام داد. حتی میتوانید زیرساختهای فیزیکیای تولید کنید که برخی مشکلات را محدود کند، مانند مزاحمت دیگر خودروها و ... . در ارتباط خودرو-با-زیرساختار که توسط انجمن و USDOT درحال بررسی است، به عنوان مثال، تلاش برای خودروهای مرتبطت و شروع به تلاش برای تعریف آن تا به امسال، بسیار مهم است که نقش ارتباط خودرو-با-زیرساختار چیست؟
تمام مسائل و مباحت "صداهای حرفهای" را، در فیسبوک، توئیتر، و گوگل پلاس، دنبال کنید و بخشی از این مباحث باشید. نقطه نظراتی که بیان شد، برای نویسنده است و ضرورتاً دیدگاه منتشر کننده را بازتاب نمیدهد. این نسخه از مقاله، به صورت اصل در لیوساینس، منتشر شده است.