قدم جدیدی به سمت درمان نابینایی با شناسایی ژن SARM1
دانشمندان به تازگی ژن خاصی را به نام SARM1 شناسایی کرده‌اند که محرک اصلی ایجاد آسیب به بینایی به حساب می‌آید.
درمان نابینایی با شناسایی ژن SARM1
توسعه روش‌های درمانی برای درمان نابینایی ژنتیکی بسیار چالش‌برانگیز است، چون این نوع نابینایی می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. اما اخیرا دانشمندان کالج ترینیتی دوبلین انگلیس یک ژن خاص را شناسایی کرده‌اند که بررسی آن می‌تواند به محققان در توسعه روشی جدید برای درمان چنین مواردی کمک کند.
دانشمندان کالج ترینیتی دوبلین اخیرا خبر دادهاند که یک ژن خاص به نام SARM1 محرک کلیدی در ایجاد آسیب به بینایی محسوب می‌شود و می‌تواند در نهایت به اختلال در بینایی و گاهی اوقات نابینایی منجر شود. محققان طی این مطالعه نشان دادند که حذف این ژن می‌تواند از بینایی افراد پس از آسیب محافظت کند.
همچنین بخوانید: حقایق شگفت انگیز در مورد چشم انسان
این بدان معناست درمان‌هایی که طی آنها محققان سرکوب فعالیت SARM1 را مورد هدف قرار می‌دهند، ممکن است گزینه مؤثر جدیدی برای درمان مجموعه‌ای از بیماری‌های چشمی باشند که تأثیر مخربی بر کیفیت زندگی افراد گذاشته‌اند و برای بسیاری از آنها در حال حاضر هیچ گزینه درمانی نیز در دسترس نیست.
لارا فینگان نویسنده ارشد این مطالعه گفت: «ژن SARM1 در پاسخ به آسیب به ایجاد فرآیندی کمک می‌کند که به تخریب سلول‌های تخصصی و آکسون‌های آنها در چشم، منجر می‌شود. وقتی این اتفاق می‌افتد اساسا به این معنی است که عصب بینایی دیگر نمی‌تواند سیگنال‌هایی را از چشم به مغز برساند.»
او ادامه داد: «اختلال بینایی و نابینایی بر کیفیت زندگی میلیون‌ها نفر در سراسر جهان تأثیر گذاشته است و همین موضوع یکی از انگیزه‌های اصلی ما برای درک بهتر علل ژنتیکی و به طور بالقوه توسعه درمان‌های تغییردهنده زندگی است.»
بیماری LHON
جین فارار از دیگر محققان این مطالعه گفت: «ما در این مطالعه همچنین دریافتیم که عملکرد سیگنال‌های چشم حتی چهار ماه پس از حذف SARM1 همچنان صحیح بودند. یافتههای این مطالعه نشان‌دهنده گام مهمی است و امید ما به درمان طیف وسیعی از بیماری‌های مربوط به عصب بینایی مانند نوروپاتی ارثی عصب بینایی لبر (LHON) را افزایش می‌دهد.»
اختلال LHON در حقیقت یک بیماری ارثی با ضعف بینایی و فقدان دید مرکزی است که علت اولیه آن را می‌توان جهش در DNA متوکندریایی دانست. با این وجود، عوامل ژنتیکی یا اپی ژنتیکی دیگری نیز ممکن است در این بیماری دخیل باشند.
منبع: ایسنا