دستاورد جدید پژوهشگران در پیش بینی زایمان زودرس

محققان با استفاده از نشانگرهای زیستی اپی‌ژنتیک می‌توانند زایمان زودرس را پیش‌بینی کنند.

دستاورد جدید پژوهشگران در پیش بینی زایمان زودرس

پیش بینی زایمان زودرس

امضا یا الگویی که در سلول‌های گونه مادران و پدران نوزادان نارس یافت می‌شود، ممکن است به محققان در ایجاد آزمایشی برای تعیین اینکه آیا فرد ممکن است زایمان زودرس داشته باشد یا خیر، کمک کند.

به گفته محققان، این آزمایش می‌تواند با هشدار به موقع به پزشکان در انجام اقدامات زودهنگام کمک شایانی کند تا آنها از زایمان زودرس و اثرات منفی متعدد آن بر سلامتی نوزادان جلوگیری کنند.

محققان دانشگاه ایالتی واشنگتن اخیرا اظهار کرده‌اند، امکان پیش‌بینی زایمان زودرس با نشانگرهای زیستی اپی‌ژنتیک وجود دارد.

اپی‌ژنتیک، مطالعه اختلافات سلولی و فیزیولوژیکی است که بوسیله تغییر در توالی دی.ان.ای ایجاد نمی‌شود. اپی‌ژنتیک اصولا مطالعه عوامل خارجی یا محیطی است که باعث روشن یا خاموش شدن ژن‌ها می‌شود و بر روی چگونگی خوانده‌شدن ژن‌ها اثر می‌گذارد.

در مطالعه‌ای که اخیرا در مجله ساینتیفیک ریپورتس منتشر شد، محققان بیش از ۱۰۰ نشانگر زیستی اپی‌ژنتیک را در مادرانی که زایمان زودرس داشتند، مورد بررسی قرار دادند. آنها در گام بعد نشانگرهای زیستی پدران را نیز مورد بررسی قرار دادند. گرچه پدران نشانگرهای زیستی کمتری داشتند اما آن نیز برای نشان دادن نقش احتمالی پدر در زایمان زودرس کافی بود.

پیش بینی زایمان زودرس

استاد مایکل اسکینر نویسنده ارشد این مطالعه از دانشکده علوم زیستی دانشگاه ایالتی واشنگتن گفت: «امضایی که ما پیدا کردیم در تمام والدینی که تجزیه و تحلیل کردیم وجود داشت. این احتمالا در نهایت به توسعه یک آزمایش بسیار مفید منجر خواهد شد. ما از سلول‌های باکال که توسط سواب از گونه جمع‌آوری می‌شوند، استفاده کردیم. این روش بسیار غیرتهاجمی و انجام آن نیز آسان است.»

اپی ژنتیک فاکتورها و فرآیندهای مولکولی پیرامون دی.ان.ای هستند که نحوه رفتار ژن‌ها را تعیین می‌کنند. جدا از توالی دی.ان.ای، برخی تغییرات اپی‌ژنتیکی که می‌تواند به دلیل مواردی مانند قرار گرفتن در معرض مواد سمی، تغذیه نامناسب و مصرف الکل ایجاد شود، ممکن است ارثی باشد.

در این مطالعه، محققان دریافتند که نوزادان دختر نارس حامل بیش از ۱۰۰ مورد از این نشانگرهای زیستی بودند که این امر نشان دهنده آن است که تمایل به داشتن نوزاد نارس ممکن است در آینده توسط این افراد نیز منتقل شود.

همچنین بخوانید: ناباروری در ایران بیشتر از میانگین جهانی است.

اسکینر گفت که این ظرفیت میان نسلی با این واقعیت که الگو در سلول‌های گونه یافت می‌شود، مرتبط است. اگر یک تغییر اپی‌ژنتیکی در اسپرم و تخمک وجود داشته باشد، نوزاد حاصل، این تغییر را در تمام سلول‌های بدنش از جمله سلول‌های گونه‌اش خواهد داشت.

این یک مطالعه اثبات مفهوم (Proof of Concept) است. اثبات مفهوم نمونه‌ای است که صرفا برای اثبات وجود یا امکان‌پذیری چیزی آورده می‌شود.

اسکینر در انتها گفت که زایمان زودرس در انسان به تولد نوزاد پیش از هفته ۳۷ام بارداری گفته می‌شود. تولد زودرس قبل از هفته ۳۷ بارداری می‌تواند برای نوزادان کشنده باشد و بسیاری از کسانی که زنده می‌مانند با انبوهی از مشکلات مواجه می‌شوند که برخی از آنها می‌توانند کل زندگی آنها را درگیر کنند. ناتوانی‌های شناختی و مشکلات قلبی عروقی از جمله این مشکلات هستند.

فاکتورهای متعددی در زایمان زودرس نقش دارند. افزایش فشار خون (پره کلامپسی) و بارداری دوقلو یا چندقلو از جمله فاکتورهای زایمان زودرس غیرمنتظره به حساب می‌آیند. با انجام یک آزمایش تشخیصی، پزشک می‌تواند از زایمان زودرس جلوگیری کرده یا لااقل تاریخ زایمان را به تأخیر بیندازد.

منبع: ایسنا

ارسال نظر