بررسی جزئیات نقشه هوشمندانه الون ماسک برای سفر به مریخ

به گزارش کلیک، ما حتی چشم اندازهایی برای سفر به مریخ توسط سازمان های خصوصی نیز شنیده ایم. پس چرا ایلان ماسک تا این حد جلب توجه می کند؟ و ایده های وی تا چه حد امکان پذیر هستند؟

ماسک در تجارت بسیار تیزهوش است و از لحاظ فناوری می‌داند تا کجا پیش برود تا خیال باف جلوه نکند. وی یک شرکت فضایی با نام اسپیس اکس تاسیس کرده و اکنون با ناسا برای تحویل محموله به ایستگاه فضایی بین المللی قرار داد بسته است. این شرکت هم چنین قرار است سال آینده فضانوردان را جا به جا کند.

ماسک ثابت کرده است که می تواند کارها را انجام دهد، از این رو شاید ما از برنامه های وی می‌فهمیم که او می‌توان بر دو مانع بزرگ ارسال بشر به مریخ غلبه کند: بودجه و سلامت خدمه.

بر اساس سناریوی فعلی سفر به مریخ شش ماه طول می کشد. خدمه در معرض تاثیرات طولانی مدت در پرواز فضایی قرار دارند که در آن عضلات و استخوان ها به دلیل تاثیرات میکرو گرانشی دچار تحلیل می شوند. ظاهرا این تاثیرات تا حد زیادی قابل بازگشت هستند.

یک نگرانی دیگر قرار گرفتن در معرض تابش پس از ترک لایه مغناطیسی محافظتی زمین است. در حال حاضر هیچ فناوری محافظتی وجود ندارد که ریسک ابتلا به سرطان را در زیر محدوده رایج نگه دارد. محافظت فضانوردان از زبانه های خورشیدی در کوتاه مدت نیز بر جای خود باقی است. ماسک هیچ راه حل واقعی به جز استفاده از فضاپیما در بهترین زاویه محافظتی ممکن ارائه نداده است.

ماسک در نظر دارد با کمک سوخت گیری در مدار، زمان حمل و نقل از شش ماه به هشتاد روز و در نهایت شاید سی روز کاهش داده که به طور قابل توجهی از میزان این خطرات کاسته می شود. در غیر این صورت وی اعتراف می کند که اولین ماموریت خطرات زیادی به همراه داشته و داوطلبین باید خود را " آماده مرگ " بدانند.

با تمام این‌ها بیش از ۲۰۰،۰۰۰ نفر برای سفر مریخ ـ یک ثبت نام کرده اند. این ماموریت در سال ۲۰۲۰ انسان را به سفر بی بازگشت به مریخ می فرستد.

ماسک تخمین می زند با رویکرد سنتی مانند برنامه آپولوی ناسا، هزینه ارسال انسان به مریخ حدود ۱۰ میلیارد دلار به ازای هر نفر خواهد بود. او در نظر دارد این هزینه ها را تا حدود ۲۰۰،۰۰۰ دلار به ازای هر نفر کاهش دهد. برای مقایسه قیمت یک خانه در آمریکا با هزینه پرواز به برج سنبله است. هدف او مقرون به صرفه ساختن این سفر است تا هرکس که تمایل دارد، آن را انجام دهد.

برای کاهش هزینه، ماسک یک سیستم چند بار مصرف طراحی کرده است که دوباره در مدار با یک سوخت جدید که در مریخ نیز می‌توان آن را تولید کرد، سوخت گیری می کند. پیش از این نیز شاهد چنین ایده هایی بوده ایم و ماسک اعتبار کافی دارد که به موفقیت این بوسترهای راکت اعتماد کنیم.

سوخت گیری مجدد در مدار، قدرت دافعه کافی فراهم می کند که زمان حمل و نقل به مریخ را کاهش داده و می‌توان فضاپیماهای بزرگ‌تری به مریخ ارسال کرد که ظرفیت حمل بار و مسافر را هم‌زمان داشته باشد. در حالی که ناسا در حال طراحی یک راکت جدید ـ سیستم پرتاب فضایی ـ است که درنهایت می تواند قدرت کافی برای ارسال فضانوردان به مریخ را در یک پرتاب منفرد فراهم کند. گرچه ناسا هزینه اضافی و سوخت را با یک پرتاب منفرد کاهش می‌دهد ولی همچنان با مشکلاتی مانند تعداد کم فضانوردان و زمان سفر طولانی رو به رو است.

در اینجاست که برنامه های ماسک جاه طلبانه به نظر می رسند زیرا جدول زمانی برای ارسال اولین فضاپیما به مریخ را ۲۰۲۲ تعیین کرده است(خود وی تصدیق می کند که زمان بندی خوبی نیست). کشتی های فضایی وی قرار است صد نفر را یکجا ارسال کند. اسپیس اکس هنوز اولین مسافر خود را به فضا نفرستاده و با عدد دو نفر در کپسول دراگون آغاز کرده است. افزایش این تعداد به عدد ۱۰۰ و زنده نگه داشتن آن‌ها در مسیر مریخ، حتی برای ماسک کمی بلند پروازانه است.

در کنار تمام این چالش های فنی برای کاهش هزینه ها، باز هم کاهش هزینه تنها در صورتی معقول خواهد بود که فضاپیما چندین بار استفاده شده و تمامی صندلی های آن نیز فروخته شده باشند. مهاجران مریخ نه تنها باید خطر مرگ را قبول کنند بلکه باید هزینه ۲۰۰،۰۰۰ دلار را نیز بپردازند. حتی با این پرداخت بلیت نیز هزینه های زیادی برای زیرساخت های لازم و قرار دادن آن‌ها در اطراف زمین و مریخ نیاز است. ماسک اذعان می کند که بزرگ ترین چالش وی تهیه نقدینگی است و درنهایت ممکن است مجبور شود از سرمایه گذاری های خصوصی و دولتی استفاده کند.