آیا به یک نسخه پشتیبان از حیات در زمین نیاز داریم؟

به گزارش کلیک - ناسا اطلاعات خاصی از این ۱۰ سیارک و جرم آسمانی منتشر نکرده است اما این اجسام هرچه که باشند می توانند برای کره زمین خطرناک به حساب بیایند. شاید شما هم مثل بسیاری از انسان ها خطر برخورد اجسام با زمین را باور نداشته باشید اما نکته ای که وجود دارد این است که پیش از این بارها اجسام آسمانی و خارجی با زمین برخورد کرده اند. با اینکه هنوز به طور صد در صد از این موضوع اطمینان نداریم اما می شود برخورد اجسام و سیارک ها را با زمین، عامل مرگ دایناسور ها در شصت میلیون سال قبل دانست.

هرساله تعداد زیادی سیارک از کنار زمین می گذرند که گاهی تنها دو روز پیش از عبور آنها از وجود این اجسام آسمانی با خبر می شویم. امسال دو سیارک با فاصله بسیار نزدیک از زمین عبور کرده اند که یکی از آنها تنها پانزده هزار کیلومتر با زمین فاصله داشت. باور کنید در مقیاس نجوم این فاصله بسیار نزدیک به حساب می آید.

تاثیرات سنگ ها و سیارک های آسمانی شاید تنها یکی از مواردی باشد که بتواند حیات در زمین را نابود کند. طبق آمار به دست آمده هرساله بین ۲۰۰ تا ۲۰۰۰ گونه مختلف حیات در زمین منقرض می شود. این میزان ۱۰۰۰ برابر بیشتر از وقتی است که انسان بر روی کره زمین زندگی نمی کرد.

شاید بتوان با بررسی شرایط موجود به این نتیجه رسید که انسان هم در معرض خطر انقراض قرار دارد. خطری که شاید نه در بیست و چهار ساعت آینده یا حتی سال های پیش رو ما را تهدید کند اما می تواند فرزندان ما و آیندگان را در معرض خود قرار دهد.

اولین پرسشی که در ذهن ما علاقه مندان به علم پیش می آید این است که برای مقابله با این خطرات چه کاری می توانیم انجام دهیم. اولین قدم باید مقابله با تغییرات محیطی باشد که انسان بر روی کره زمین انجام می دهد. می توانیم در ادامه سیستم های دفاعی خود را در برابر خطرات خارجی مثل سیارک ها و سنگ های آسمانی بهبود ببخشیم.

هرچند باید به این موضوع اشاره کنیم که خطرات پیش رو به هیچ وجه قابل پیش بینی نیستند و باید طرحی پشتیبان را نیز برای ادامه حیات در نظر داشته باشیم. طرحی که بتواند حتی پس از مرگ انسان ها بر روی زمین، نسل بشر را نجات دهد.

تلاش های زیادی برای نجات نسل انسان از سال ۱۹۷۰ آغاز شده است. دانه بسیاری از گیاهان در معرض خطر در آزمایشگاه ها نگهداری می شود تا در صورت بروز مشکل بتوان این گیاهان را بازسازی کرد. گیاهانی که بدون شک تاثیر گذار ترین موجودات زنده بر بدن انسان هستند.

این تلاش ها البته در گیاهان خلاصه نمی شود و بسیاری از حیوانات نیز در سطح ژن و نطفه در آزمایشگاه ها نگهداری می شوند. حالا با گذشت بیش از ۲۰ سال از ذخیره این حیوانات هنوز هم می توان از این ذخایر برای تولید دوباره موجودات زنده استفاده کرد.

البته تمامی طرح هایی که شامل فریز کردن موجودات زنده باشد با کوچکترین تغییرات دمایی به راحتی از بین خواهد رفت پس باید راه حل بهتری برای نسخه پشتیبان حیات پیدا کرد. راه حلی که بتواند در بسیاری از شرایط نجات پیدا کند.

دانشمندان این روزها با پیشرفت علم ژنتیک موفق به ذخیره کردن ژنوم انسان شده اند. این برنامه تمامی ژن های یک موجود زنده را به صورت اطلاعات طبقه بندی شده نگه داری می کند تا در صورت بروز مشکل بتوان موجود مورد نظر را بازسازی کرد. در صورتی که در آینده دانشمندان موفق شوند از ژنوم ذخیره شده، دی ان ای موجود زنده را بسازند، بسیاری از مشکلات نسخه پشتیبان حیات حل خواهد شد.

یکی دیگر از پرسش هایی که مطرح است این است که در صورت موفقیت برای پشتیبان گیری، این نسخه های پشتیبان در چه مکانی باید نگهداری شوند. رئیس جمهور جوان فرانسه، امانوئل مکرون به تازگی در یک مصاحبه گفته است که هیچ طرح دومی برای انسان وجود ندارد. هیچ سیاره دیگری به این زودی ها آماده پذیرش انسان نیست.

پشتیبان گیری از حیات کره زمین می تواند عملی سخت و زمان بر باشد. با این حال نگه داری از این نسخه های کامپیوتری کاری بسیار مشکل تر به نظر می رسد. با توجه به اینکه ممکن است که تمامیت زمین در خطر نابودی باشد، چه جایی را می توان برای نگهداری از این نسخه های کامپیوتری پشتیبان پیشنهاد کرد؟ شاید ساده ترین پاسخ جایی در خود فضا قرار داشته باشد.

دانه های زیادی تاکنون به فضا ارسال شده اند تا در یک بازه زمانی شش ماهه میزان سلامت آنها بررسی شود. تلاش دانشمندان این است که بتوانند در محیطی غیر از کره زمین، به کشت گیاهان بپردازند. چیزی که تا امروز ثابت شده این است که فضا، محیطی مناسب برای زندگی گیاهان نیست. دی ان ای بسیاری از گیاهان و دیگر موجودات زنده در فضای خارج از کره زمین تغییر می کند.

میزان تشعشعات در دیگر سیارات با زمین متفاوت است و باید راهی برای مقابله با این خطرات پیدا کرد. پرسش دیگر این است که در صورت بروز مشکل، چگونه باید این دانه ها و اطلاعات ذخیره شده کامپیوتری را به زمین برگرداند. آیا تمامی ساخته های انسان پس از نابودی زمین از میان خواهند رفت؟ یا ما به سفینه های و راکت های خود دسترسی خواهیم داشت؟ حتی همین امروز هم برگرداندن دانه های پشتیبان و هارد درایو هایی که روی آنها اطلاعات ذخیره شده باشد از سیارات دیگر غیر ممکن به نظر می رسد. راه دیگر قرار دادن این اطلاعات در ایستگاه های فضایی است که البته مشکلاتی کم و بیش مشابه با دیگر سیارات دارد.

به نظر می رسد دانشمندان هرچند در نحوه نابودی زمین اختلاف داشته باشند، در مورد اینکه این موضوع سرانجام اتفاق خواهد افتاد، اتحاد نظر دارند. اتحادی که موضوع داشتن نسخه ای پشتیبان و بک آپ از حیات را بسیار مهمتر جلوه خواهد داد. آیا انسان با پیشگیری و مقابله با خطرات پیش رو می تواند حیات جدیدی را در زمین به وجود بیاورد؟ این موضوع شاید به عمر من و شما قد ندهد.