چگونه یک کامپیوتر رومیزی جمع کنیم؟

منتهی مشکل این جاست که زحمت این کار روی دوش خودتان می‌افتد. اما امروز، یعنی در سال ۲۰۱۷ جمع کردن یک کامپیوتر شخصی شاید به آن اندازه‌ای که فکر می‌کنید سخت نباشد. این کار بیشتر شبیه کنار هم قرار دادن قطعات لگو است. ما هم برای کمک به شما این جاییم.

نکته: این مطلب قرار نیست راهنمای کاملی برای کاربران مطلقاً مبتدی باشد. از این دست راهنماها در اینترنت بسیار زیاد است. من شخصاً این راهنمای Lifehacker و این یکی که توسط Tom’s Hardware نوشته شده را می‌پسندم. در عوض، مطلب ما برای کاربری آماده شده که در حال حاضر فهم قابل قبولی از سخت‌افزارهای کامپیوتری دارد، (می‌دانید اسلات PCI-E چیست؟ DDR4 برای شما معنایی دارد؟) ولی تا به حال از این دانش برای سر هم کردن یک کامپیوتر شخصی استفاده نکرده یا مدت‌هاست دست به چنین کاری نزده است.

قبل از شروع

یکی از قسمت‌های سخت کار این است که مطمئن شوید همه‌ی قطعاتی که خریدید با هم کار می‌کند یا نه. پس قبل از این که کار را شروع کنید، سری به وبسایت PC Part Picker بزنید. این وبسایت مرجع بسیار خوبی است که به شما اجازه می‌دهد تا بخش‌های مختلف سیستم را جمع کنید، توصیه‌های مربوطه را بخوانید و قیمت قطعات را از فروشندگان مختلف ببینید. PC Hound هم یکی از دیگر وبسایت‌های محبوب در این زمینه است.

مهم‌تر از آن، اگر قطعات انتخابی شما با یکدیگر سازگاری نداشته باشند، این وبسایت‌ها مورد مذکور را به شما اطلاع می‌دهند. البته عملکرد آن‌ها بدون نقص هم نیست، پس اگر اولین بار است که می‌خواهید خودتان یک سیستم ببندید، پیشنهاد می‌کنم از ترکیب قطعاتی پیشنهادی همان سایت‌ها استفاده کنید.

نهایتاً این که خیلی نگران تهیه‌ی جدیدترین و بهترین قطعات موجود نباشید. تلاش برای آینده‌نگری بیش از حد در هنگام انتخاب قطعات کامپیوتر آن قدرها هم ایده‌ی خوبی نیست. انتخاب گران‌ترین قطعات موجود سود چندانی برای شما نخواهد داشت. پس بهتر است قطعات متوسط به بالا را انتخاب کنید تا به جیب‌تان هم فشاری نیاید.

ملزومات: مادربرد

برای انتخاب این قطعه که حکم سیستم گردش خون کامپیوتر شما را دارد، باید بیشترین زمان را صرف کنید. تعویض این قطعه از بقیه قطعات آزاردهنده‌تر است، چون همه چیز به آن وصل شده و اگر آن را عوض کنید احتمالاً مجبور به نصب مجدد سیستم عامل خواهید شد.

دلیل بعدی این است که مادربرد به همه چیز وصل شده و همین قطعه تعیین می‌کند که از چه نوع قطعاتی می‌توانید استفاده کنید. حتماً مادربردی انتخاب کنید که همه‌ی ویژگی‌های مورد نظر شما را داشته باشد، در غیر این صورت مجبور می‌شوید لوازم جانبی بخرید یا ناچاراً باید از خیر برخی قابلیت‌ها بگذرید. برای مثال، خیلی از مادربردها هنوز در سال ۲۰۱۷ هم به صورت سرخود Wi-Fi یا بلوتوث ندارند. شرکت‌ها از شما انتظار دارند از اترنت (Ethernet) استفاده کنید، یا یک کارت بیسیم برای خودتان بخرید.

USB-C هم یکی دیگر از این موارد است. این درگاه به تازگی مورد توجه مادربردهای جدید قرار گرفته و خیلی‌ها هنوز به جای Thunderbolt 3 از مدل کندتر USB 3.1 استفاده می‌کنند. علاوه بر این فعلاً امکان استفاده از Thunderbolt 3 در مادربردهای AMD وجود ندارد.

مورد آخر این که مادربردها به طور کلی سه اندازه دارند: ATX، micro-ATX و ITX. برای اولین سیستمی که سر هم می‌کنید بهتر است از ATX استفاده کنید. این مدل بزرگترین است، اما منعطف‌ترین مدل موجود برای توسعه می‌باشد.

CPU

در دنیای CPU دو گزینه در اختیار دارید: اینتل (Intel) و AMD. شرح تفاوت‌های این دو مدل در این مقاله نمی‌گنجد. برای کسب اطلاعات بیشتر توصیه می‌کنم سایت‌هایی مثل Anandtech را بخوانید. به طور خلاصه و کلی می‌توان گفت اینتل هنوز سریع‌ترین تراشه‌ها را با بالاترین سطح پیکربندی می‌سازد، ولی پردازنده‌های Ryzen شرکت AMD خرج کمتری روی دستتان می‌گذارد.

اینتل در مجموع در زمینه‌ی گیمینگ (Gaming) عملکرد بهتری دارد، اما AMD به لطف هسته‌های بیشتر پروسه‌های چندگانه مثل گیمینگ و استریم (Stream) همزمان را بهتر مدیریت می‌کند. قیمت و عملکرد Ryzen 5 شرکت AMD احتمالاً بهترین گزینه‌ی موجود برای اکثر مردم است، در حالی که Core i7 7700K اینتل برای دستیابی به بهترین عملکرد ممکن در زمینه‌ی گیمینگ بهترین گزینه‌ی موجود می‌باشد.

RAM

رم (RAM) یکی از مهم‌ترین بخش‌های کامپیوتر است، اما انتخاب آن بسیار ساده می‌باشد. مدل ۱۶ گیگابایتی تا مدت‌ها می‌تواند از پس اکثر کارهای مردم عادی بر بیاید، و برای گیمینگ هم به حد کافی خوب است. اگر می‌خواهید سنگ تمام بگذارید، سراغ مدل ۳۲ گیگی بروید. اگر به بیشتر از این نیاز دارید، احتمالاً اصلاً نیازی به خواندن این مطلب ندارید. برای انتخاب سرعت رم خودتان را اذیت نکنید. سرعت‌های ۲۴۰۰ Mhz و بالاتر از آن مخل عملکرد سیستم شما نخواهند شد. پس با خیالت راحت مدلی را بگیرید که مقرون به صرفه‌تر به نظر می‌رسد.

کارت گرافیک

اگر می‌خواهید به صورت ۱۰۸۰p بر روی کامپیوترتان بازی کنید، با یک Nvidia 1060 یا AMD RX 580 می‌توانید تنظیمات را روی حداکثر گذاشته و با ۶۰fps بازی‌ها را روان اجرا نمایید. برای بازی کردن در حالت ۴K و با حداکثر تنظیمات، حتماً به Nvidia 1080 یا یک مدل بالاتر نیاز دارید.

هارد درایو (Hard Drive)

اگر می‌خواهید کامپیوترتان تا حد ممکن سریع باشد، سیستم عامل خود را بر روی یک هارد SSD نصب کنید. مطمئن شوید که هاردتان از مدل NVMe باشد و از یک کانکتور (Connector) سریع مثل m.2 یا u.2 استفاده کند. ایسوس (Asus) در این صفحه توضیحات خوبی در مورد انواع مختلف رسانه‌های ذخیره سازی داده است.

اگر به دنبال فضای زیاد برای ذخیره سازی فیلم و بازی هستید، یک هارد معمولیِ مکانیکی مقرون به صرفه‌ترین گزینه است. این مدل سرعت کمتری دارد، ولی سرعت برای انجام کارهایی مثل تماشای فیلم اهمیتی ندارد.

منبع تغذیه

خسته کننده‌ترین بخش جمع کردن سیستم، محاسبه‌ی میزان برقی است که قطعات مختلف لازم دارند. نکته‌ی مهم در انتخاب این قطعه این است که مدل مورد نظر شما توانایی تامین برق مصرفی قطعات مختلف را دارد یا نه. با انتخاب قطعات مختلف از وبسایت PC Part Picker مقدار وات مصرفی سیستم و این که منبع تغذیه‌ی انتخابی‌تان برای آن کافی است یا نه، به شما گفته می‌شود.

به یاد داشته باشید که منبع تغذیه‌ها در دو اندازه‌ی ATX و SFX تولید می‌شوند. شما به مدل ATX نیاز دارید، مگر این که بخواهید یک سیستم جمع و جور و کوچک سر هم کنید.

خنک سازی

اگرچه سیستم‌های خنک سازی با مایع خیلی خوب به نظر می‌رسند، ولی برای کسی که می‌خواهد برای اولین بار سیستم جمع کند، این انتخاب یک اشتباه محض است. بهتر است از فن‌های خنک ساز رایج با برندهای معتبری چون Thermaltake یا Coolermaster استفاده کنید. اگر قطعات خوشگل را ترجیح می‌دهید، می‌توانید فنی که چراغ LED داشته باشد بگیرید.

نکته: سیستم‌های خنک کننده معمولاً برای انتقال گرمای CPU خمیر حرارتی دارند، ولی شما محض اطمینان این موضوع را به صورت دستی بررسی کنید.

کیس (Case)

این بخش قسمت جالب ماجراست. بی‌شمار کیس مختلف با قیمت‌های گوناگون وجود دارد که برای سلیقه‌های متفاوت تولید شده است. Corsair، Thermaltake، NZXT و Coolermaster از جمله کیس‌های خوب و به صرفه هستند.

تنها نکته‌ی حائز اهمیت در انتخاب کیس این است که اندازه‌ی آن با مادربرد و منبع تغذیه سازگاری داشته باشد. هر کیس شرایط خاصی برای مدیریت کابل و فضا دارد، پس قبل از انجام خرید توصیه می‌کنم سری به بررسی‌های یوتیوبی کیس‌های مختلف بزنید. به علاوه، در نظر داشته باشید که بسیاری از کیس‌های جدید جایی برای نصب هارد درایو ندارند.

لوازم جانبی

یک مانیتور، کیبورد، موس و بلندگو یا هدفون هم لازم دارید. به خاطر داشته باشید که خیلی از مادربردها و کیس‌ها از قابلیت‌هایی مثل Wi-Fi و شکاف SD Card که به صورت پیشفرض در لپتاپ‌ها وجود دارد پشتیبانی نمی‌کنند، بنابراین کمی پول هم برای این قطعات در نظر بگیرید.

سیستم عامل: اگر برنامه‌ای برای استفاده از لینوکس ندارید، باید هزینه‌ای را هم برای لایسنس (License) ویندوز مدنظر قرار دهید. قیمت نسخه‌ی خانگی ویندوز ۱۰ مایکروسافت ۱۲۰ دلار است؛ می‌توانید آن را بر روی فلش USB تهیه کنید یا به طور مستقیم از اینترنت دانلود کرده و نصب نمایید. نسخه‌های ارزان‌تر ویندوز ۱۰ در وبسایت‌های مختلف وجود دارد، اما ریسک خرید آن بر عهده‌ی خودتان است.

سر هم کردن قطعات

حالا به بخش بامزه‌ی ماجرا می‌رسیم. بعد از این که قطعات مورد نظر خود را انتخاب کردید، ادامه‌ی کار عملاً محدود به سر هم کردن قطعات این پازل است. اول از همه و ترجیحاً قبل از این که قطعات را خریداری کنید، یک ویدیوی آموزشی درباره‌ی نحوه‌ی اسمبل کردن کامپیوتر ببینید. با این کار زمانی که قطعات را گرفتید سردرگمی کمتری برای انتخاب نقطه‌ی آغاز کار خواهید داشت. در حین سر هم کردن کامپیوتر هم می‌توانید مجدداً آن را تماشا کنید.

ویدیوهای زیادی با شرح سطوح مختلف کار در یوتیوب موجود است. علاوه بر این‌ها حتماً دفترچه‌ی راهنمای هر قطعه را هم بخوانید تا اگر نکته‌ی خاصی در ویدیوها ذکر نشده بود، خصوصاً در مورد مادربرد، از آن مطلع شوید.

مراحل انجام این کار به طور کلی و به صورت تئوری از قرار زیر است:

• منبع تغذیه را نصب کرده و آن را به برق وصل کنید. سه بار چک کنید که سوئیچ آن در حالت OFF باشد یا به یک محافظ نوسان وصل شده باشد (باز هم در حالت OFF).
• برای جلوگیری از سوزاندن قطعات، خودتان را تخلیه‌ی بار الکتریکی کنید. راهنمای این کار این جا وجود دارد، ولی اساساً با لمس یک سطح فلزی رنگ نشده از کیس یا منبع تغذیه (نه سایر قطعات) می‌توانید این کار را انجام دهید. خیلی از منبع تغذیه‌ها پیچ‌های رنگ نشده دارند، من معمولاً از این پیچ‌ها استفاده می‌کنم.
• مادربرد را به کیس پیچ کنید. در کف کیس‌ها معمولاً چند پایه قرار داده می‌شود تا مادربرد با بدنه‌ی کیس کمی فاصله داشته باشد. حتماً از این پایه‌ها استفاده کنید.
• CPU را نصب کنید. مطمئن شوید که آن را در جهت صحیح قرار داده‌اید، سپس اهرم آن را به طور کامل بکشید.
• سیستم خنک سازی را نصب کنید. راهنمای مختص به مدل دستگاه خود را دنبال کرده و مطمئن شوید که از خمیر حرارتی استفاده شده باشد؛ در غیر این صورت CPU شما خواهد سوخت.
• رم را در شکاف مربوطه نصب کرده و اطمینان یابید که به درستی نصب شده باشد. برش‌های موجود در اطراف کارت‌ها باید به طور کامل به مادربرد چسبیده شود.
• هارد را در جای خودش قرار دهید. این مرحله به کیس و نوع ذخیره سازی هارد شما بستگی دارد. یک هارد SSD M.2 به طور مستقیم به خود مادربرد وصل می‌شود، اما اکثر مدل‌های دیگر با پیچ در کیس یا اسلات‌های مخصوص خود نصب می‌گردد. سپس باید آن‌ها را با کابل به مادربرد متصل کنید.
• کارت گرافیک را درون اسلات PCI-E نصب کنید. مطمئن شوید که به طور کامل در جای خود قرار گرفته باشد. این کارت هم برشی شبیه به رم دارد.

اکنون باید همه چیز را با کابل به نقاط مربوطه وصل کنید. دوباره می‌گویم، دفترچه‌ی راهنمای مادربرد بهترین راهنما در این زمینه است، چون در آن به صورت دقیق گفته شده که کدام کابل باید به کجا وصل شود. اکثر کابل‌ها طوری طراحی شده‌اند که فقط به یک اسلات وصل می‌شوند، بنابراین پیدا کردن نقاط مورد نظر نباید کار سختی باشد.

بعد از این که همه‌ی اتصالات را دو بار چک کردید، می‌توانید در کیس را ببندید و لوازم جانبی را نصب کنید. سپس رسانه‌ی نصب سیستم عامل را وارد کامپیوتر کرده و مراحل همیشگی نصب ویندوز یا لینوکس را دنبال کنید.

جمع کردن کامپپیوتر برای هر گیکی یک سرگرمی جذاب است. انجام این کار برای اولین بار کمی صبر و حوصله می‌خواهد، اما در پایان یک تجربه‌ی ارزشمند کسب کرده‌اید که برای ارتقاهای بعدی‌تان مفید است. به خودتان افتخار کنید.