دانش آموز تنبلی که برنده جایزه نوبل شد

به گزارش کلیک، والتر آیزاکسون زندگی نامه مشهور نویس معتقد است انیشتین در خواندن و مطالعه وسواس فکری داشت. مدرسه ای بود که روشی جدید از آموزش را پیش گرفته بود، یعنی روش تفکر بصری را تعلیم می داد. یک عاشق در آن مدرسه بود، تنها دختر در رشته فیزیک که تبدیل به یک ملبغ برای اولین کارهای او شد. عمویی که مهندس برق بود و به انیشتین اجازه می داد به بررسی نور بپردازد و یک عموی ثروتمند در بلژیک که اعتقاد داشت انیشتین یک اعجوبه است، حتی در همان دوران کودکی هم این اعتقاد را به او داشت.

انیشتین چگونه شروع کرد: یک تجربه ذهنی
چگونه همه چیز شروع شد؟ بنا به مستندات کتاب والتر آیزاکسون، یک قطب نما همه چز را شروع کرد. انیشتین پنج ساله بود که بیمار شد. پدرش یک قطب نما برای او آورد تا در رختخواب با آن بازی کند. انیشتین پرسید این چگونه کار می کند؟ او واقعا دوست داشت بداند قطب نما چگونه کار می کند. می خواست آن را در ذهنش تصویر سازی کند.
از آن قطب نما به بعد، کتاب های زیادی مطالعه کرد. یکی از کتاب ها قوه تخیل آلبرت را به کار انداخت و درگیر خود کرد. شروع به تصویر سازی هر آنچه در آن کتاب می خواند در ذهن خود کرد. آن کتاب در مورد علوم طبیعی بود. نویسنده آن از افرادی که آن را می خوانند خواسته بود یک سفر تخیلی و ذهنی در فضا داشته باشند؛ و انیشتین این کار را انجام داد. در سن پانزده سالگی هنگام پیاده روی در حومه ایتالیا، در ذهن خود تصور کرد حرکت در امتداد باریکه ای از نور چگونه می تواند ممکن باشد؟ این اولین تجربه ذهنی انیشتین بود. یکی از آن تجارب ذهنی که او را تبدیل به انیشتین کرد.

او درباره تجربیات ذهنی اش می گوید: نشانه نبوغ علم نیست، تخیل است.

منبع: businessinsider.com