چرخش ۳۶۰ درجه‌ای ماهواره ناسا برای شکار عکس خورشید خبرساز شد

به گزارش کلیک، دو بار در سال، ناسا رصدخانه دینامیک خورشیدی خود را برای تکمیل یک چرخش ۳۶۰ درجه‌ای و گرفتن عکس‌های بسیار زیبا از خورشید آموزش می‌دهد. در هر ۱۲ ثانیه، یک عکس گرفته می‌شود و بدین ترتیب، حدود هفت ساعت طول می‌کشد تا عملیات تصویربرداری به اتمام برسد. با این حال، بعد از این مدت، نتایج به‌دست آمده و تصاویر گرفته‌شده فوق العاده جذاب خواهند بود!

رصدخانه دینامیک خورشیدی که در سال ۲۰۱۰ راه‌اندازی شد، مانور آکروباتیک خود را تکمیل خواهد کرد تا ابزار سر‌هم‌بندی تصویربرداری جوی این سفینه فضایی بتواند یک ارزیابی دقیق از limb darkening داشته باشد. شایان ذکر است که در این پدیده نوری، لبه خارجی یک ستاره از لبه داخلی آن روشن‌تر است.

این چرخش با توجه به ماهیت غیر قابل پیش بینی خورشید و فعالیت‌های خورشیدی آن مورد نیاز به نظر می‌رسد. با وجود شعله های خورشیدی مستمر و فعالیت‌های الکترومغناطیسی، خورشید هرگز به طور کامل کروی به نظر نخواهد رسید.

با چرخش بر روی یک محور متمرکز، رصدخانه دینامیک خورشیدی می تواند جزئیات لحظه‌ای را در اطراف لبه بیرونی خورشید به شکل بهتری ثبت کند تا بدین ترتیب، یک نقشه واضح‌تر برای تصویرساز Helioseismic و مغناطیسی خود (HMI) فراهم کند تا اندازه‌گیری‌های دقیقی به ثبت برساند. به طور معمول، انسان‌ها قادر به دیدن طول موج ماورای بنفش که تصویر زیر ثبت کرده، نخواهند بود. اما به لطف وجود ناسا که این تصاویر را رنگی کرده تا برای ما قابل رویت باشد، در حالی که SDO در طول چرخش خود تصاویر را ثبت می‌کند، می‌توانیم به طور مستقیم خورشید را نظاره کنیم!

لینا تران در یک پست ناسا در مورد این رویداد گفت: سطح خورشید پویا است و همین مسئله منجر به اعوعاج  نامنظم می‌شود. او در ادامه توضیح داد: همین موضوع، کار  HMI را برای پیدا کردن لبه خورشید هنگامی که کاملا بی حرکت است، بسیار سخت و دشوار می‌کند. HMI که هر دو سال یک‌بار به چنین فعالیتی می‌پردازد، این امکان را فراهم می‌کند تا هر بخش از دوربین محیط خورشید را به طور کامل زیر نظر داشته باشد که همین موضوع باعث رصد دقیق‌تر شکل و حالت خورشید می‌شود.

اطلاعات جمع آوری شده از این چر‌خش‌های دوسالانه به دانشمندان کمک کند تا فعالیت های خورشیدی را مانند فوران مواد خورشیدی و فعالیت تابش، بهتر پیش‌بینی کنند؛ رویدادهای مهمی که می تواند به عنوان یک خطر برای ماهواره ها و فضانوردان در مدار محسوب شود.