تکنولوژی های فضایی ناسا به کمک زمین می آیند

به گزارش کلیک، سازمان فضایی آمریکا به همراه چند سازمان فضایی دیگر، از جمله اروپا و کره جنوبی، برنامه هایی برای فرستادن مجموعه ای از حسگر های آلودگی هوا به فضا دارد. این حسگر ها مشترکا توسط این سازمان، سازمان فضایی اروپا و کره جنوبی به منظور کنترل و رهگیری آلاینده ها در مدارهای زمین ساخته شده است. دانشمندان امیدوارند که اقدامات ناسا در پروژه TEMPO ، تصویر دقیق تری از نحوه و میزان عبور و مرور ذرات آلاینده در سطح زمین فراهم آورند.

بری لفر، مدیر این پروژه در مصاحبه با مجله هافینگتون پست می گوید، آلودگی هوا در اصل یک مشکلی بین المللی است. ذرات آلاینده از آمریکا به سمت اروپا رفته و همچنین از آسیا به آمریکا حرکت می کنند. و ماهواره ها بهترین وسیله برای رد گیری نقل و انتقالات طولانی این آلاینده ها هستند.

دانشمندان می گویند که با تولید نهایی مجموعه ای از ماهواره های رهگیر آلاینده، هنوز سال ها فاصله دارند. ولی ناسا قصد دارد فاز اول آن را در ماه می آغاز نموده و در ابتدا برای تنظیم مشاهده گرهای ماهواره ای از آلاینده، داده هایی از آلودگی هوا را در شبه جزیره کره جمع آوری کند.

بیش از چند دهه است که ناسا در حال گردآوری داده های آلاینده ها است ولی ابزار های این سازمان، قدیمی و غیر قابل استفاده شده اند. این ابزارها دقت کافی را ندارند چرا که مشخصا برای اندازه گیری آلاینده ها ساخته نشده اند، بلکه نور بازتابی از آلاینده ها در جو زمین را بررسی می کنند. هر نوع از آلاینده، نور خاص خود را بازتاب می دهد که طیفی از مشخصه های ویژه از آلاینده ها بر جای می گذارد و در نتیجه محققان را قادر به تشخیص این مواد در جو می نماید.

در حالی که یافتن تفاوت میان این آلاینده ها مشکل است، متخصصین می گویند که چالش واقعی، تشخیص دقیق محل تشکیل این آلاینده ها است که بایستی با استفاده از تصاویر با کیفیت بالا انجام شود. ماهواره های جدید ناسا می تواند داده های مربوط به آلاینده ها را در سطح کشورها جمع آوری کرده و تصاویر دقیق تری از ماهواره های قبلی در مورد منابع آلاینده ها فراهم آورد.

این دانشمند ناسا می گوید چیزی که برای ما تغییر کرده است کیفیت بهتر تصاویر است. با ماهواره های قبلی ما می توانستیم شهر و مناطق روستایی را دیده و ما بین این دو میانگین هایی را تخمین بزنیم ولی حالا تصاویر ماهواره ها به ما کیفیت بهتر تصاویر فضایی را می دهد.

در حالی که ناسا از سال ۱۹۷۰ از ماهواره ها برای اندازه گیری و رهیابی آلودگی های هوایی استفاده می نمود، اکثر سازمان های زیست محیطی در آمریکا و آسیا از حسگر های زمینی برای نظارت بر آلاینده ها استفاده می کردند. ولی این حسگر ها نمی توانند همه جا نصب شوند و گروه هایی چون موسسات حمایت از محیط زیست معمولا با شکاف های عمیقی در داده ها مواجه اند.

لفر می گوید: یکی از مشکلات کنترل های EPA این است که شما تنها زمانی که این مشاهده گر ها کار می کنند به داده ها دست پیدا می کنید. ماهواره ها می تواند عدم کنترل و مشاهدات کافی و نقص آن ها را گزارش دهند.

حسگر های زمینی، در ضمن، قادر به رهگیری طولانی آلاینده ها مانند عبور آن ها از اقیانوس ها و یا حرکت بین قاره ای آن ها نیستند. او می گوید که ماموریت جدید سازمانش دستیابی به درک کاملی از آلودگی هوا و انتقالات و حرکات آن در دور دنیا می باشد.

به گزارش ناسا، آلودگی هوا سالانه جان بیش از ۱۵۰۰۰۰ نفر را در آمریکا و بیش از ۲ میلیون نفر را در کشور هایی چون چین و کره جنوبی می گیرد. دانشمندان در این سازمان امیدوارند که قرار دادن کنترل کننده های پیشرفته سنجش آلودگی هوا در فضا بتواند به موسسات محیط زیستی در سراسر جهان برای مبارزه با این پدیده کمک کنند.

لفر همچنین می افزاید: راه های بیشماری را برای کمک به عموم مردم در این زمینه و ارتقا سطح سلامت جامعه آزموده ایم.

منتقدان این سازمان در کنگره آمریکا می گویند که، ماموریت های ناسا در زمین باید تحت نظارت قرار گیرد. در سال ۲۰۱۵ سناتور جمهوری خواه، لامار اسمیت، که ریاست کمیسیون علم، فضا و فن آوری را در کنگره به عهده دارد طرحی را برای ممانعت از اجرا "پروژه زمین" ناسا ارایه داد. او معتقد است که ماموریت هایی که بر روی زمین متمرکز اند معمولا منجر به اختلالات در بخش های علمی، انسانی و رباتیک در کاوش های فضایی این سازمان خواهد شد.

لفر ولی عنوان می کند که تلاش ها برای کاوش در زمین و حمایت از سلامت ساکنان آن همچنان قسمت عمده ای از این ماموریت ها باقی می ماند.

وی می گوید: ناسا همچنان مهمترین سازمان فضایی آمریکا است و ما به رفتن به مریخ و کهکشان ها علاقمندیم ولی بخش عمده ای از تحقیقات ما صرف سیاره خودمان خواهد شد.

منبع: huffingtonpost