کشف جدید دانشمندان در مورد سیستم ایمنی بدن انسان
پژوهشگران کشف کرده اند که به لطف برخی مولکول های به هم پیوسته، فرایندهای سیگنالینگ بین پروتئین ها و سیستم ایمنی بدن خیلی پیچیده تر از آنچه است که تاکنون تصور می شد.
به گزارش کلیک، این نوع از مولکول ها که به نظر می رسید خیلی نادر هستند، اما پژوهشگران دریافته اند که یک چهارم از مولکول های پرچم که ذرات سمی و یا خارجی بدن را کشف می کنند، از این نوع از مولکول ها هستند. این کشف می تواند تاثیر زیادی بر روی روند تولید واکسن و درمان های خود ایمنی بگذارد.
این کشف نه تنها درک عمیقی از چگونگی کارکرد سیستم ایمنی بدن است، بلکه راه های جدید برای درمان و توسعه دارو و واکسن را پیش روی پژوهشگران قرار می دهد.
به طور خلاصه می توان گفت که سیستم ایمنی بدن ما با شناسایی چیزهایی که می توانند برای بدن مضر باشند و انجام بهترین عملکرد خود برای خنثی کردن آن ها عمل می کند. برای این کار، پروتئین هایی که آنتی بادی نام دارند، به دلیل حضور آنتی ژن ها ساخته می شوند و سیستم ایمنی بدن را تحریک می کنند که واکنش نشان دهد.
بدن چگونه آنتی ژن ها را تشخیص می دهند؟ این اتفاق زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن، مولکول های پرچم دار را که اپی توپ نام دارند را شناسایی می کنند. اپی توپ، این ساختارهای مولکولی، بر روی سطح سلول ها قرار دارند و به شناسایی آنتی ژن کمک می کنند.
آنتی بادی ها به اپی توپ ها متصل می شوند و هر گونه تهدید بالقوه علیه بدن را خنثی می سازد.
تا به حال، دانشمندان فکر می کردند که اکثر قریب به اتفاق این پرچم های اپی توپ، با یک مجموعه از الگوها با برش قطعات پروتئین در یک رشته خاص ساخته می شوند و روی سطح سلول ها نمایش داده می شوند. با کمک روش جدید نگاشت سلول، دانشمندان دریافته اند که یک چهارم از پرچم ها به اپی توپ ها متصل می شوند و این زمانی اتفاق می افتد که قطعات پروتئین بی قاعده بر روی سطح سلول نمایش داده می شوند.
به عبارت دیگر، سلول ها لباس دیگری بر تن می کنند، البته با این اتفاق آشفتگی و هرج و مرج در بدن ایجاد می شود که به طور فرضی می توان گفت که برای سیستم ایمنی بدن شناسایی شناسه های جسته گریخته را سخت تر می کند.
اما دانشمندان می دانستند که این اپی توپ های به هم پیوسته وجود دارند. با توجه به مطالعات جدید در این حوزه، ۲۵ درصد از اپی توپ ها از فراوانی برخوردار هستند و ۳۰ تا ۴۰ درصد از اپی توپ ها متنوع هستند.
این حجم غیره منتظره از شناسه های متصل، نشان دهنده آن است که سیگنالینگ در سیستم ایمنی بیشتر از اینکه آگاه دهنده باشد، نویز ایجاد می کند.
احتمالا به همین دلیل شرایط خود ایمنی رخ می دهد، مثلا دیابت نوع یک و ام اس، که بدن در برابر بافت طبیعی عمل می کند.
رمزگشایی پاسخ ایمنی بدن خیلی مشکل است. بدیهی است که دیدگاه واضح تری در مورد چگونگی بسیاری از این اپی توپ های متصل برای توسعه درمان های پزشکی مثمرثمر است.
این کشف می تواند بر روی درمان های ایمنی و واکسیناسیون تاثیر فراوانی بگذارد و با ارایه اپی توپ های هدف، سیستم ایمنی بدن را تقویت کند. از سویی دیگر، نیاز به غربالگری های بیشتر اپی توپ ها، برای بسیاری از رویکردهای پزشکی شخصی سازی شده راه حل هایی یافته می شود.