خطای دید این تصویر گرافیکی به ضمیر ناخودآگاه شما ربط دارد!

عکس زیر به تازگی در شبکه اجتماعی ردیت منتشر شد، اما نسخه های اصلی آن در سال 1804 از سوی فیلسوفی به نام ایگناز پائول وایتال تراکسلر مطرح شده بود. وی در آن زمان در خصوص پدیده محو شدن یک تصویر پس از خیره شدن به آن توضیح داد.

تصویر بالا به خوبی نشان می دهد که رنگ ها تا زمانی که تمرکزتان به آنها معطوف باشد، شروع به محو شدن می کنند تا اینکه به طور کامل از دیدگانتان پاک می شود! اما نکته جالب اینجاست که وقتی دوباره به تصویر می نگرید، رنگ مورد نظر ظاهر می شود؛ انگار از همان اول با نوعی خطای دید مواجه بوده اید و هیچ عامل خارجی باعث محو شدن رنگ ها نشده است!

چه عاملی باعث بروز این پدیده می شود؟

درک آرنولد، استاد روانشناسی دانشگاه کوئنزلند با ارسال ایمیلی به وب سایت ورج در توصیف این خطای بصری نوشت: دلیل اینکه رنگ ها از بین می رود، این است که مغز به فضاهای بصری که تغییر نمی کنند، توجه نمی کند که البته کاملا طبیعی است.

وی اضافه کرد: اصولا هر نوع حرکت در اشیا کافی است تا مغزمان آن را به عنوان یک تصویر پویا درک و ثبت کند، اما در این تصویر که دارای رنگ های مات است، اتفاقی که پس از خیره شدن به آنها می افتد، پاک شدن تدریجی رنگهاست!

مارتینز کاند، نویسنده و متخصص در زمینه علوم پزشکی می گوید: حواس بینایی ممکن است به یک پیام حسی عادت کند که این پدیده سازگاری عصبی نام دارد.

کاند محو شدن رنگ ها را به پوشیدن جوراب تشبیه کرد؛ به عبارت دیگر، زمانی که جوراب می پوشید، مدتی آنها را روی پاهایتان حس می کنید تا اینکه در طول روز به جوراب ها عادت کرده و حتی ممکن است دیگر متوجه آنها نشوید؛ همین ماجرا برای رنگ ها نیز صادق است به طوری که حس بینایی تان به آنها عادت می کند.

اما صرف نظر از تبدیل شدن جوراب به یک حس عادی، اینکه یک تصویر ثابت بتواند به راحتی ذهن ما را فریب دهد، ممکن است برای برخی عجیب و کمی آزاردهنده باشد. کاند می گوید: حتی زمانی که چشم ما کاملا ثابت است، حرکات میکروسکوپیک در این عضو حیاتی اتفاق می افتد.

پاسخ اصلی در ذهن ناهشیار نهفته است

بیاییم اتفاقی را که حین مشاهده تصویر بالا رخ می دهد، یک بار دیگر با هم مرور کنیم؛ ما به یکی از رنگ های تصویر چشم می دوزیم، اما درست زمانی که متوجه محو شدن رنگ می شویم و با علم به اینکه تصویر کاملا ثابت است، سعی می کنیم با نگاه کردن به رنگی دیگر متوجه شویم که آیا چیزی که پیش‌تر دیده ایم واقعی بوده یا خیر. درست همان لحظه است که پی به خطای دیدمان می بریم، زیرا رنگی که چند لحظه پیش در حال محو شدن بود، دوباره نمایان شده است. شاید از خود بپرسید نوعی هیجان ناشی از خطای دید باعث برگشت رنگ به حالت قبل شده، اما مارتینز کاند در این باره می گوید: اینکه دوباره توجه خود را روی رنگ مد نظرمان متمرکز می کنیم، ناشی از نوعی واکنش طبیعی است که ریشه در ضمیر ناخودآگاه ما دارد.

وی ادامه می دهد: توهم در واقع بخشی از ماهیت وجودی ماست و حکایت از ساز و کار اعصاب انسان دارد. لذا چنین تصاویری نباید موجب هراسمان شود و بالعکس باید یاد بگیریم از این ابزار برای درک بهتر خود استفاده کنیم (یک خطای دید که می‌ تواند بگوید چه چیزی درون شما می‌گذرد).