بیماری های روانی با ویژگی های شخصیتی مرتبط هستند

به گزارش کلیک، دانشمندان تعدادی ارتباط ژنتیکی را بین یک گروه از عوامل روان شناختی از ویژگی های فردی و اخلاقی افراد، موسوم به "پنج بزرگ"، پیدا کرده اند. این پنج عامل عبارت هستند از: برونگرایی، اختلالات عصبی، سازگاری، هوشیاری و ابراز وجود. گفته می شود که این عوامل می توانند فاکتورهای خطر را درباره اختلالات روانی خاصی تحت تاثیر قرار دهند.

در حالی که این نظر منتشر شده است که شخصیت هر انسان تا حدودی به ژنتیک او بستگی دارد، اما یک مطالعه جامعه شناختی با گستری ژنوم به تازگی صورت گرفته و به پژوهشگران کمک می کند تا با نگاهی دقیق تر به بخش هایی از کدهای DNA  ما، ببینند که کدام جنبه های خاص می توانند شخصیت ما را تحت تاثیر قرار دهند.

"چی هوا چن" یکی از پژوهشگران ارشد از دانشگاه کالیفرنیا در سن دیه گو، درباره این مطالعه توصیح داده است: با این که رفتارها و ویژگی های شخصیتی، اکتسابی هستند، تا امروز توصیف متغیرهای ژنتیکی درگیر با شخصیت مشکل بوده است.

"چن" و تیم او داده های ژنتیکی را آنالیز کردند که حدود ۶۰۰۰۰ نمونه ژنتیکی جمع آوری شده توسط شرکت خصوصی ۲۳andMe بود و حدود ۸۰۰۰۰ نمونه دیگر هم توسط کنسرسیوم ژنتیک شخصیت (Genetics of Personality Conseortium) جمع آوری شده بود.

با داشتن این تعداد از نمونه های ژنتیکی و داده های DNA، پژوهشگران این گروه قادر بودند تا بین ویژگی های ژنتیکی خاص، رفتارها و عادات شخصی و اختلالات و بیماری های روانی، به دنبال ارتباط ممکن بگردند.

ما می دانیم که بخش هایی از شخصیت ما، مانند هوش، بستگی به ترکیبی از ژن های مختلف دارند که با آن ها به دنیا می آییم، یا همان DNA که مادرذاتی است، و تجربه های ما در زندگی مانند داشتن معلم خوب یا بد در حین بزرگ شدن ما.

البته تا کنون دانشمندان مطمئن نیستند که این دو نوع عامل چگونه با هم به تعادل می رسند و این دلیلی شد تا مطالعاتی با اندازه های بزرگ، مانند مطالعه پیش رو که بسیار کارآمد هم هست، شکل بگیرند.

دانشمندان طی این مطالعات متوجه شدند که ارتباطی بین ژن هایی خاص و رفتارهایی خاص وجود دارد. به عنوان مثال، ژن WSCD2 و PCDH15 با برونگرایی در ارتباط هستند در حالی که ژن L3MBTL2 و کروموزوم ۸p23.1 با اختلالات عصبی ارتباط دارد.

دانشمندان همچنین متوجه شدند که ژن های مربوط به اختلالات عصبی و ابراز وجود طی این مطالعات بسیار به هم نزدیک بودند و در نواحی مشابهی کنار هم جمع شده بودند؛ درست مانند ژن های مرتبط با اختلالات روانی ویژه.

مطابقات ژنتیکی دیگری نشان دادند که بین برونگرایی و کمبود تمرکز/ اختلال بیش فعالی (ADHD)، نیز رابطه ای وجود دارد؛ به علاوه بین ابراز وجود و شیزوفرنی و اختلال دو قطبی، و بین اختلال عصبی و افسردگی و نگرانی هم ارتباط وجود دارد.

به عبارت دیگر، کدهای مشابهی از DNA ما که کمک می کنند تا ویژگی های رفتاری خود را بشناسیم، ممکن است احتمال بروز و پیشرفت مشکلات و بیماری روانی را در ما به وجود آورند.

البته این اصلا به آن معنا نیست که ژن هایی که با آن ها به دنیا آمده ایم به طور کامل شخیصت ما را توصیف کرده و ما را دچار بیماری های روانی می کنند! بلکه به نظر می رسد که بر روی احتمال ابتلا به بیماری هایی خاص، تاثیر دارند. به علاوه با توجه به یافته های این مطالعات، به نظر می رسد که این ژن ها و بیماری ها به طور نزدی با یکدیگر در ارتباط باشند.

از سوی دیگر، در این مطالعه هیچ همپوشانی ژنتیکی میان بیماری های روانی و سازگاری (به معنی همراهی و دلسوزی) و هوشیاری (به معنی مسئولیت و خود نظمی) وجود ندارد.

این مطالعه هنوز در روزهای نخست خود به سر می برد و تنها ارتباطات ظاهری را نشان داده است و هیچ ارتباط سببی بین رفتارها و ویژگی های فردی و اختلالات روان شناختی را ارائه نداده است. اما گروه اعلام کرده است که با بررسی های بیشتر قادر خواهند بود تا راهی برای پیش بینی و درمان این اختلالات و بیماری ها در آینده پیدا کنند.

"چن" در پایان گفت: مطالعه ما در گام های اولیه برای تحقیق ژنتیکی در زمینه شخصیت است و تعدادی بسیار زیادی از متغیرهای ژنتیکی مربوط به رفتارهای فردی وجود دارند که باید کشف شوند. ما ارتباطی با بین رفتارهای فردی و بیماری های روان شناختی پیدا کرده ایم اما متغیرهای ویژه ای در زیر این ارتباط ها وجود دارند که هنوز از ماهیت آن ها بی خبر هستیم.

نتایج این مطالعه در Nature Gentics منتشر شده است.