تلاش دانشمندان برای تولید گوشت مصنوعی در فضا
دیر یا زود انسان توانایی آن را پیدا خواهد کرد تا برای طولانی‌مدت در کهکشان اقامت کند. به همین خاطر دانشمندان به فکر تولید گوشت مصنوعی در فضا افتاده‌اند.
به گزارش ایسنا به نقل از دیلی‌میل، فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی به زودی خواهند توانست غذایی خوشمزه با استیک تازه بخورند، اما تنها در صورتی که ابتدا بتوانند فناوری پرورش آن را از سلول‌های گوشت گاو در شرایط ریزگرانش کامل کنند.
این تنها یکی از چندین آزمایش علمی است که توسط سه فضانورد تازه‌کار که به تازگی به ایستگاه فضایی بین‌المللی رسیده‌اند، انجام خواهند گرفت.
لری کانر کارآفرین، مارک پتی سرمایه‌گذار و نیکوکار و ایتان استیبه خلبان نیروی هوایی، برای حضور در این ماموریت ۱۰ روزه ۵۵ میلیون دلار پرداخت کرده‌اند.
مایکل لوپز-الگریا، فضانورد اسبق ناسا نیز در این سفر با آن‌ها همراه بوده است.
این سه فضانورد در طول اقامت 8 روزه خود در ایستگاه فضایی بین‌المللی تلاش خواهند کرد تا گوشتی لطیف و آب‌دار، مانند آنچه در زمین از قصابی خریده می‌شود، تولید کنند.
بخشی از محموله آن‌ها شامل سلول‌های گاو است که به ایستگاه فضایی فرستاده شده‌اند تا در شرایط ریزگرانش رشد کرده و به بافت ماهیچه‌ای موجود در استیک تبدیل شود.
دانشمندان با کمک استیبه در ایستگاه فضایی، به دنبال تولید استیک بدون نیاز به چاپ‌زیستی هستند و به جای آن می‌خواهند سلول‌های گوشت گاو را به عنوان بخشی از یک فرآیند طبیعی تکثیر کنند.
دکتر زویکا تاماری، رئیس این تحقیقات فضایی در گفت‌وگو با میل‌آنلاین گفت: «ما 2 هدف داریم؛ یکی از آن‌ها تولید استیک برای مسافران ماه و مریخ و دیگری ایجاد گوشت ارزان در زمین است.»
او می‌گوید: «برای تولید استیک طبیعی، باید یک گاو را به مدت دو تا سه سال بزرگ کرد. این کار نیازمند غذا، آب، زمین و منابع طبیعی زیادی است. درحالی‌که با این فرآیند می‌توانیم مواد غذایی و استیک‌های خوشمزه را در دورافتاده‌ترین مناطق تنها در سه هفته تولید کنیم و کجا دورتر از فضا؟ منطقه‌ای نامساعد که هیچ منابع طبیعی ندارد.»
دکتر تاماری نحوه انجام این فرآیند را توضیح می‌دهد و می‌گوید: «ما با سلول‌های گاو شروع می‌کنیم و آن‌ها را در راکتورهای زیستی رشد می‌دهیم. سپس توده سلولی را تکثیر می‌کنیم. این کار آن‌ها را به انوع مختلفی از سلول‌هایی که در استیک وجود دارد، تبدیل می‌کند. ما این سلول‌ها را رشد می‌دهیم و بافتی شبیه به استیک معمولی ایجاد می‌کنیم. این کاری است که در ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام خواهیم داد.»
او افزود که این فناوری امکان زندگی روی ماه یا آغاز سفری ۹ ماهه به مریخ را فراهم می‌کند، به گونه‌ای که افراد می‌توانند استیک تازه و خوش‌طعم خود را تولید کنند که حاوی تمام مواد معدنی و ویتامین‌های مورد نیاز بدن است.
او می‌گوید: «ارسال غذا به ایستگاه فضایی بین‌المللی به شدت هزینه‌بر است. این در حالی است که این ایستگاه تنها ۴۰۰ کیلومتر از سیاره ما فاصله دارد.»
ارسال غذا به اعماق فضا تقریبا غیرممکن است. این بدان معناست که علم باید راهی برای تغذیه فضانوردان در چنین ماموریت‌هایی فراهم کند. اما این استیک‌ها تنها مختص فضا نیستند و شرکت تولیدکننده آن‌ها قصد دارد تا اواخر سال جاری، آن‌ها را به سنگاپور بفرستد. هنوز قیمت دقیق آن‌ها مشخص نشده است، اما پیش از این تخمین زده شده که یک تکه استیک ۵۰ دلار قیمت خواهد داشت.
دکتر تاماری می‌گوید که هدف بعدی آن‌ها، چاپ سه‌بعدی برش‌های بزرگ‌تر در دنیایی است که شرایط جوی روز به روز نامساعدتر می‌شود و انسان‌ها نیاز خواهند داشت بدون آسیب رساندن به محیط زیست، به شکل پایدارتری زندگی کنند.
گاوهایی که از سلول‌هایشان برای انجام این فرآیند استفاده می‌شود کشته نمی‌شوند، اما گوشتی که تولید می‌شود واقعی است.
در این روش چهار نوع سلول مختلف ایجاد می‌شود. سلول‌های پشتیبان، سلول‌های چربی، سلول‌های عروق خونی و سلول‌های ماهیچه‌ای که سپس به جوهر زیستی برای یک چاپگر سه‌بعدی تبدیل می‌شوند.
دکتر تاماری می‌گوید: «در حالی که تولید استیک در زمین 3 هفته به طول می‌انجامد، نمی‌دانیم که در فضا چه میزان زمان لازم است. دیدن اینکه چه اتفاقی برای فرآیند ما در محیط ریزگرانش می‌افتد، بسیار جالب خواهد بود.»
این آزمایش تنها یکی از آزمایش‌هایی علمی است که به عنوان بخشی از ماموریت Ax-۱ در ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام خواهد گرفت.
همچنین بخوانید: 4 فضانورد خصوصی راهی ایستگاه فضایی بین‌المللی شدند