آیا ما در یک جهان شبیه سازی شده زندگی می‌کنیم؟

زندگی در جهان شبیه سازی شده

کامپیوترها روزبه‌روز بزرگ‌تر، قدرتمندتر و کارآمدتر می‌شوند. اگر نسل‌های بعدی کامپیوتری با ابعاد یک سیاره طراحی کنند که فیزیک، شیمی و زیست‌شناسی را آن‌طور که ما در دنیای واقعی تجربه کرده‌ایم بازسازی کند، آنگاه آیا می‌توان فرضیه زندگی در جهان شبیه سازی شده را پذیرفت؟

هنگامی‌که نسل‌های بعدی چنین کامپیوتری را بسازند، قطعا موجودات شبیه سازی شده بی‌شماری را خلق خواهند کرد؛ درست مانند چیزی که هم‌اکنون در بازی‌ها و اپلیکیشن های گوشی شاهد آن هستیم. در چنین حالتی، تعداد مغزهای خودآگاه شبیه سازی شده که در دنیای کامپیوتری زندگی می‌کنند بسیار بیشتر از مغزهای ارگانیک ساکن در دنیای واقعی است. حال سه احتمال مختلف مطرح می‌شود:

1. فرزندان ما (یا دیگر موجودات هوشیار جهان هستی) هرگز توانایی تکنولوژیکی لازم برای شبیه سازی دقیق کیهان را نخواهند داشت.

2. فرزندان ما (یا دیگر موجودات هوشیار جهان هستی) این فناوری را توسعه خواهند داد، اما ترجیحا سراغ شبیه سازی کیهان نخواهند رفت.

3. اکثریت موجودات هوشیار از جمله ما، در یک جهان شبیه سازی شده زندگی می‌کنیم.

اگر تمام مفروضات فوق را بپذیریم، یکی از این سه حالت در نهایت اتفاق می‌افتد. جالب اینجاست که هر یک از این گزینه‌ها جای بحث و استدلال دارند. به عنوان مثال می‌توانید بگویید بشر هیچ‌گاه موفق به شبیه سازی دقیق کیهان نخواهد شد، سایر تمدن‌های پیشرفته جهان از جنبه اخلاقی هم که شده، اجازه ساختن یک ذهن آگاه را به خود نمی‌دهند، یا اینکه می‌توانید بگویید همه‌چیز اجتناب‌ناپذیر است و ما واقعا در یک جهان شبیه سازی شده زندگی می‌کنیم.

یک فرض مهم دیگر در این رابطه وجود دارد و آن این است که مغزهای شبیه سازی شده به سرعت بر تعداد مغزهای ارگانیک غلبه خواهند کرد. اگر در آینده دور به ازای هر 1 میلیارد موجود واقعی، 99 میلیارد موجود آگاه شبیه سازی شده وجود داشته باشد، آنگاه 99 درصد احتمال دارد شما جزو انسان‌های شبه سازی شده باشید.

سال 2017 بود که «برایان اگلستون»، دانشجوی کارشناسی تحلیل سیستم در دانشگاه استنفورد، متوجه یک نقص بزرگ در فرضیه جهان شبیه سازی شد. استدلال شبیه سازی متکی بر نسل ماست؛ چراکه در وهله اول ما نخستین گروه شناخته شده‌ای خواهیم بود که کامپیوترهای فوق پیشرفته می‌سازیم. اگر نسل بعد چنین سیستمی را طراحی کند، به آن‌ها خواهیم گفت که ما به طور قطع انسان‌های واقعی هستیم و درون کامپیوترها زندگی نمی‌کنیم.

همچنین بخوانید: رد ادعای خداناباوران: جهش‌های ژنتیکی تصادفی نیست

پیش‌بینی رویدادهای آینده کار دشواری است. اما در عوض می‌توانیم به گذشته و انسان‌هایی که پیش از ما روی کره زیسته‌اند، نگاه کنیم. این انسان‌ها واقعی بودند یا به وسیله موجودات فضایی و صرفا جهت سرگرمی به وجود آمده‌اند؟ با اینکه هر دو این فرضیه‌ها قابل‌بحث هستند، اما هیچ مدرک محکمی دال بر صحت هیچ‌یک از آن‌ها وجود ندارد.

آیا ما در یک جهان شبیه سازی شده زندگی می‌کنیم؟ پاسخ این پرسش دقیقا مشخص نیست. فرضیه شبیه سازی استدلال قانع‌کننده‌ای را ارائه نمی‌دهد اما به طور کامل نیز نمی‌توان آن را رد کرد. بنابراین ما می‌مانیم و دنیای مرموزی که فقط باید از زندگی در آن لذت ببریم.