رقص سیاره های مشتری، زهره، زحل و مریخ در هفته پایانی ماه آوریل

رقص سیاره ها در ماه آوریل

دکتر کنت فرانکلین، رئیس و دانشمند ارشد افلاک‌نمای هایدن در نیویورک، درباره رویدادهای آسمانی چند روز آتی صحبت کرده است. وی می‌گوید آسمان صبحگاهی در ماه آوریل میزبان طلوع چهار سیاره از پنج سیاره درخشان منظومه شمسی در قسمت شرقی-جنوب شرقی خواهد بود.

هم‌اکنون آسمان ماه آوریل، میزبان سه سیاره درخشان است که درست قبل از طلوع خورشید در آسمان شرقی-جنوب شرقی نمایان هستند؛ زهره، زحل و مریخ در فاصله شش درجه‌ای از هم قرار دارند، اما هر روز صبح، پیکربندی آن‌ها به طرز محسوسی تغییر می‌یابد.

سیاره‌های مریخ و زحل در تاریخ 5 آوریل (۱۶ فروردین) بیشتر از قطر ظاهری ماه به یکدیگر نزدیک می‌شوند. سپس از 8 آوریل (۱۹ فروردین)، سیاره مشتری که هنوز در سپیده‌دم ناپیداست، در پایین و در سمت چپ سه سیاره دیگر شروع به خودنمایی می‌کنند.

تا صبح روز ۱۹ آوریل (۳۰ فروردین)، هر چهار سیاره در یک خط مورب که کمی بیش از ۳۰ درجه را پوشش می‌دهد، کشیده خواهند شد که از سمت چپ به راست، شامل سیاره‌های مشتری، زهره، مریخ و زحل خواهد بود.

هفته پایانی ماه آوریل

اما رویداد اصلی، در هفته پایانی ماه آوریل با نزدیک شدن قدر مشتری به منفی دو و قدر زهره به منفی چهار و هفت برابر روشن‌تر شدن این سیاره‌ها رخ می‌دهد.

در همین حال، هلال ماه ظاهر می‌شود و در تاریخ ۲۵ آوریل (۵ اردیبهشت) از زیر سیاره زحل، در ۲۶ آوریل از زیر مریخ و در نهایت در ۲۷ آوریل از زیر مشتری و زهره می‌گذرد.

​​یک منظره باز و بدون هیچ مانعی از افق شرقی-جنوب شرقی در صبح آن روز در ساعت ۵:۱۵ صبح، می‌تواند شما را با این صحنه حیرت‌انگیز مواجه کند. در یک نگاه، سه شیء درخشان در آسمان شب مشاهده خواهند شد که شامل هلال ماه با ۱۲ درصد روشنایی، سیاره مشتری واقع در سمت چپ بالای آن و سیاره زهره بالای هلال ماه خواهد بود.

سیاره‌های زهره و مشتری از صبح آن روز به تدریج در آسمان شب به هم نزدیک می‌شوند و در تاریخ ۳۰ آوریل، با زاویه ۰.۴۵ درجه در کنار هم قرار می‌گیرند و با یک تلسکوپ با قدرت کم تا متوسط ​​قابل‌مشاهده هستند. سیاره مشتری به شکل کروی ظاهر می‌شود و سه قمر از چهار قمر آن قابل‌مشاهده خواهند بود و سیاره زهره نیز کمی بیشتر از نیمه‌روشن به نظر می‌رسد.

نزدیک‌ترین پیوند زهره و مشتری

مردمان خاور دور نیز آن‌ها را در نزدیکی لحظات پیوند (نزدیک‌ترین فاصله) خود می‌بینند، زمانی که زهره از زاویه ۰.۲۵ درجه شمالی مشتری می‌گذرد. این نزدیک‌ترین پیوند زهره و مشتری از ماه اوت ۲۰۱۶ است. همچنین یک نزدیکی قابل‌توجه مشابه از این دو سیاره در آسمان عصر روز اول مارس ۲۰۲۳ رخ خواهد داد.

این نزدیکی پس از ۳۰ آوریل نیز ادامه خواهد داشت و در اول ماه مه، این دو سیاره هنوز به طرز چشمگیری به یکدیگر نزدیک هستند و ۰.۶ درجه از هم فاصله دارند و این زاویه تقریبا یک درجه در هر روز افزایش می‌یابد، به طوری که تا ۸ مه، مشتری در زاویه ۷.۱ درجه در سمت راست بالای زهره می‌تابد.

اما در ماه‌های آینده، این دو سیاره درخشان به روش‌های بسیار متفاوتی حرکت خواهند کرد. زهره تا ماه اوت به سمت لبه سپیده‌دم در شرق خواهد رفت، سپس به آرامی در طلوع خورشید فرو خواهد رفت. در آن زمان مشتری در سمت دیگر آسمان قرار خواهد گرفت و بر مناظر عصرگاهی تسلط خواهد داشت.

تمام این سیارات و ماه، در یک خط فرضی در آسمان به نام «دایره‌البروج» حرکت می‌کنند.

دایره‌البروج مسیر حرکت ظاهری سالانه‌ای است که به نظر می‌رسد خورشید در اثر چرخش زمین به دور خود در آسمان طی می‌کند.

دایره‌البروج، دایره‌ای فرضی در آسمان است که از دید ساکنان کره زمین به نظر می‌آید که خورشید در مدت یک سال آن دایره را طی می‌کند. این دایره در حقیقت مدار حرکت انتقالی زمین را به دور خورشید مشخص می‌کند و در واقع طرح مدار زمین بر آسمان است، یعنی دایره‌ای است که از تلاقی سطح مدار حرکت انتقالی زمین با آسمان که آن را اصطلاحا «فلک ثوابت» نامیده‌اند، پیدا می‌شود.

دایره‌البروج گسترش صفحه مدار زمین به سمت آسمان را نشان می‌دهد. البته ماه و سیارات در مدارهای دیگری حرکت می‌کنند، هرچند صفحات آن‌ها تفاوت زیادی با مدار زمین ندارد. بنابراین مشاهده این اجرام در آسمان به معنی نزدیکی آن‌ها به خط دایره‌البروج است.

منبع: ایسنا