آیا این امکان وجود دارد سرزمین جنوبگان مسکونی شود؟

میزان بارش در سرزمین جنوبگان کم و در حد ۱۶۶ میلی‌متر در سال است. به همین دلایل جنوبی‌ترین خشکی روی زمین دارای کمترین جمعیت است و تنها دانشمندانی در این منطقه زندگی می‌کنند که به منظور انجام تحقیقات به آنجا سفر کرده‌اند و ساکن دائمی در این منطقه وجود ندارد.

علی‌رغم واقعیت‌هایی که در مورد سرزمین جنوبگان وجود دارد، پرسش اینجاست که آیا پیشرفت‌های تکنولوژی و تغییرات آب و هوایی می‌توانند شرایط را عوض کنند و ممکن است روزی بتوان ساکن دائمی در سرزمین جنوبگان دید؟

هر چند گیاهان و حیوانات زیادی در حال مهاجرت به مناطق گرم‌تر سرزمین جنوبگان هستند، ولی نمی‌توان وجود ساکن دائمی در سرزمین جنوبگان را تا قرن آینده محتمل دانست، زیرا شرایط این منطقه به نحوی است که گوناگونی گیاهی و جانوری لازم برای حفظ زنجیره‌ی غذایی در آنجا وجود ندارد.

یکی دیگر از معضلاتی که سکونت در سرزمین جنوبگان دارد، این است که منزوی است. شرایط آب و هوایی سرزمین جنوبگان با مناطقی مانند گرینلند، ایسلند و بخش‌های شمالی روسیه و کانادا و نروژ و آلاسکا که ساکن دائمی دارند آنچنان تفاوتی ندارد، ولی منزوی بودن سرزمین جنوبگان باعث شده تنها راه رسیدن غذا به آنجا واردات از جاهای دیگر باشد که کار نسبتاً سختی است.

برخی از تاسیسات تحقیقاتی موجود در سرزمین جنوبگان در حال حاضر از منابع انرژی تجدیدپذیری مانند باد و خورشید استفاده می‌کنند. ایجاد شبکه‌ی برق در سرزمین جنوبگان به معنی پایه‌گذاری شبکه بر روی لایه‌های یخی است و از آنجا که گرمایش جهانی همه چیز را تغییر داده است، می‌توان گفت در واقع شبکه برق سرزمین جنوبگان بر روی آب ساخته خواهد شد که در حقیقت نشدنی است و شاید اصلاً ایجاد چنین شبکه‌ای لازم نباشد.

بر اساس فسیل‌هایی که در سرزمین جنوبگان کشف شده، این منطقه زمانی برای وجود جنگل و دایناسورها شرایط مناسبی داشته است. حدود ۱۰۰ میلیون سال پیش در سرزمین جنوبگان جنگل‌ها و حیوانات متعددی وجود داشته است.

تغییرات آب و هوایی بر روی زمین صدها میلیون سال قدمت دارد و معمولاً چرخه‌ای بین یخ‌بندان و اقلیم گرم وجود داشته است. برای درک اینکه در آینده سرزمین جنوبگان چه وضعیتی خواهد داشت، باید به گذشته‌ی آن توجه شود. به هر حال اقلیم سرزمین جنوبگان در حال حاضر رو به تغییر است و افزایش متوسط دمای جهان باعث ایجاد تغییر در اکولوژی این منطقه نیز شده است و شاید بتوان روزی را تصور کرد که مجدداً جنگل‌های سرزمین جنوبگان سر برآورده‌اند و انسان‌ها نیز آنجا را به‌عنوان سکونتگاه دائم انتخاب کرده‌اند.