کشف سیاره جدید با سه ستاره

به گزارش کلیک، این تیم در مقاله خود که در مجله معتبر نجوم منتشر شده است، توضیح دادند که چگونه توانستند این کشف را انجام دهند. آن ها گفتند این سیستم به اصطلاح دوگانه، در ابتدا یک ستاره تنها تصور می شد، ولی در واقع یک جفت ستاره بودند که بر روی مداری یکسان قرار داشتند.

سیاراتی که سه ستاره در آسمان آن ها ظاهر می گردد، بسیار نادر هستند. به طوری که این کشف جدید تنها چهارمین مورد است و منجر شده تا در جامعه فضایی شور و اشتیاق جدیدی به راه بیفتد. در ضمن این سیاره نزدیک ترین و راحت ترین موردی است که می توان آن را رصد کرد و شاید دلیل این خوشحالی همین باشد. مهم ترین نکته در اخترفیزیک امکان رصد ستاره یا سیاره مورد نظر به بهترین شکل ممکن است، تا بتوان اطلاعات جامع و کاملی را به دست آورد.

آن چه تاکنون از مطالعات و رصدهای این سیاره به دست آمده نشان گر آن است که ستاره اصلی روشن تر از دو ستاره دیگر است و نقش خورشید را برای سیاره مادر ایفا می کند و نیز مطالعه بر روی آن هم آسان تر است.

اجرام مورد مطالعه جدید، متعلق به سیاره KELT-4Ab هستند که در یک سیستم جدید واقع است. سه ستاره آن هم به نام های KELT-A که بزرگترین آن است و KELT-B و C شناخته می شوند. این دو ستاره بسیار دورتر و در یک مدار دیگر قرار دارند و طبق پیش بینی ها حدود ۳۰ سال زمینی طول می کشد یک بار به دور سیاره اصلی گردش کنند. همچنین بزرگی و حجم KELT-A در حدود ۴۰ برابر خورشید ما تخمین زده شده است. دو ستاره دیگر هم به خاطر فاصله بسیار دور خود، بسیار کم نور هستند. درخشش آن ها حتی کمتر از ماه است.

دانشمندان فضایی از وجود سیستم KELT برای چندین سال است که خبر دارند ، اما تصور می شد که ستاره های دوتایی در واقع فقط یک ستاره هستند به همین خاطر تاکنون چنین کشفی را اعلام نکرده بودند . اما به لطف تلسکوپ های قدرمتند ایالت آریزونا توانستند به خوبی این اجرام را رصد کنند و موفق به مشاهده این ستارگان شوند.

سیستم های سه ستاره یک فرصت منحصر به فرد برای دانشمندان است تا به این درک برسند که سیارات گازی غول پیکر ، مانند KELT - 4AB ، چگونه ستاره های نزدیک به خود را مدیریت می کنند.

نظریه های پیشین با حالت های قرار گرفتن ستاره های این سیاره در تناقض است، چرا که این ستاره ها باید در مدارهای دورتری قرار می گرفتند، مانند آن چه برای مشتری است. یک احتمالی که می توان داد این است که سیاره مادر، به خاطر وجود دو ستاره منحصر به فرد در مدارهای دورتر توانسته حضور چنین ستاره غول پیکری در مدار نزدیک خود تحمل کند. البته هنوز خود دانشمندان هم از این گفته مطمئن نیستند.

نتیجه گیری و انتشار اطلاعات جامع نیازمند زمان است. باید منتظر ماند و دید آیا دانشمندان می توانند برای این اتفاق، دلیل علمی قانع کننده ای بیاورند یا خیر. البته ممکن است برای رسیدن به چنین جوابی، سالیان طولانی منتظر بمانیم. یا حتی تا آن موقع بشر توانایی سفر به کرات دیگر را بدست آورد.

منبع: phys