بلوتوث از کجا آمد و چه تفاوتی بین نسخه های مختلف آن وجود دارد؟

امروزه در اکثر تلفن های همراهی که تولید می شود فناوری بلوتوث حضور دارد. از این تکنولوژی می توان برای اتصال دستگاه های مختلفی استفاده کرد. توسط بلوتوث می توان گوشی های هوشمند را به هدست های بی سیم، اسپیکر، ماوس، کیبورد و کنترلر بازی متصل کرد. علاوه بر این موارد بلوتوث برای انتقال اطلاعات نیز مورد استفاده قرار می گیرد.

این فناوری عمر کمی دارد. بیش از 20 سال پیش بلوتوث معرفی شد و از آن زمان تا به امروز این تکنولوژی پیشرفت های زیادی را تجربه کرده است.

بلوتوث توسط تیمی از مهندسان شرکت اریکسون در سال 1994 اختراع شد. بلوتوث نام پادشاهی در قرن دهم میلادی بوده که دانمارک و نروژ را با هم متحد کرد. در زمان معرفی فناوری بلوتوث برای جایگزینی با کابل های ارتباطی RS-232 طراحی شده بود. استاندارد RS-232 از سال 1960 برای امواج رادیویی برد کوتاه UHF در محدوده 2.4 تا 2.485 گیگاهرتز مورد استفاده قرار داشت.

گروه توسعه دهندگان استاندارد بلوتوث (SIG) در سال 1988 تشکیل شد. در ابتدا اریکسون، IBM، اینتل، نوکیا و توشیبا عضو این گروه بودند اما در پایان سال اول 4000 اعضا به این گروه اضافه شد. در حال حاضر SIG دارای 30 هزار عضو است.

اولین بار بلوتوث به عنوان یک فناوری تجاری در سال 1999 عرضه شد. این دستگاه یک موبایل هندزفری بود که موفق به کسب جایزه بهترین تکنولوژی از سوی COMDEX شد. بلوتوث 1.0 به صورت رسمی در سال 1999 معرفی شد و محصولات مجهز به آن در سال 2000 روانه بازار شدند.

اولین گوشی مجهز به این فناوری سونی اریکسون T36 بود با این وجود نسخه بهبود یافته آن با نام T39 در سال 2001 روانه بازارها شد. این دستگاه به نمایشگر تک رنگ مجهز بود و می توانست شماره تلفن 1000 کاربر را در خود ثبت کند.

استاندارد اولیه بلوتوث

بلوتوث 1.0 برای استفاده های بی شماری توسعه یافته بود. استاندارد RS-232 به صورت گسترده به عنوان یک پورت سریال کامپیوتر برای اتصال مودم های اینترنت، پرینترها، ماوس و دیگر تجهیزات استفاده می شد. به همین دلیل فناوری جایگزین آن قابلیت های بیشتری داشت.

نسخه اولیه بلوتوث دارای چندین مشکل بود. حداکثر سرعت این فناوری به 721 کیلوبیت بر ثانیه می رسید و حداکثر فاصله برای برقراری اتصال 10 متر بود. لازم به ذکر است؛ در دنیای واقعی این اعداد قابل دستیبانی نبودند. نسخه اصلی این تکنولوژی از چندین پروفایل برای هدست های بی سیم، دستگاه های فکس و انتقال اطلاعات بهره می برد.

در حالی که هم اکنون اکثر افراد از فناوری بلوتوث برای انتقال صدا استفاده می کنند، نسخه اولیه تنها برای چنین هدفی توسعه نیافته بود. سرعت انتقال 721 کیلوبیت بر ثانیه برای انتقال صداهای فشرده شده مناسب است ولی نمی توان از آن برای انتقال صداهای باکیفیت یا موسیقی های Hi-Res استفاده کرد.

برای انتقال موزیک های باکیفیت پروفایل A2DP معرفی شد، البته این فناوری قادر به انتقال صدا با بهترین کیفیت نیست. گروه توسعه دهندگان استاندارد بلوتوث با معرفی EDR که قادر به انتقال صدا به سرعت 3 مگابیت بر ثانیه بود نیز نتوانست فایل های صوتی حجیم را بدون افت کیفیت به هدست های بی سیم و یا اسپیکر منتقل کند.

در سال های اخیر فناوری های aptX و LDAC توسط شرکت های دیگر معرفی شده اند که اگرچه قادر به انتقال صدا با کیفیت بالاتری نسبت به تکنولوژی های دیگر هستند ولی هنوز هم برای بهترین کیفیت صوتی نمی توان به بلوتوث اعتماد کرد.

مقایسه نسخه های مختلف بلوتوث

این فناوری تنها برای انتقال صدا توسعه نیافته است. از سال 1999 تا به امروز شاهد عرضه نسخه های مختلفی این فناوری بوده ایم که برای بهبود کیفیت ارتباط، افزایش سرعت انتقال اطلاعات و ویژگی های دیگر توسعه یافته اند. هم اکنون SIG در حال تلاش برای کاهش مصرف انرژی و افزایش برد این فناوری است.

در نسخه دوم این فناوری از قابلیت EDR برای افزایش سرعت انتقال اطلاعات تا 3 مگابیت بر ثانیه استفاده شد. در نسخه سوم سرعت به صورت تئوری به 24 مگابیت بر ثانیه می رسد که البته برای دستیابی به آن باید از لینک 802.11 استفاده کرد. در نسخه چهارم مصرف انرژی کاهش پیدا کرد.

از زمان معرفی بلوتوث 4.0 سرعت های مختلفی برای حالت عادی و کم مصرف اعلام شده است. از حالت کم مصرف بیشتر برای ارتباط با مچ بندهای هوشمند و دستگاه های اینترنت اشیا استفاده می شود.

در جدیدترین نسخه این فناوری، بلوتوث 5.0 شاهد انتشار دو سرعت هستیم که یکی از آن ها مربوط به حالت عادی و دیگری سرعت در حالت کم مصرف را نشان می دهد. حالت عادی و EDR نسبت به حالت کم مصرف (LE) چندین تفاوت دارد که در جدول زیر مشاهده می کنید:

جمع بندی

نزدیک به دو دهه است که فناوری بلوتوث توسط کاربران مورد استفاده قرار می گیرد. در حالی که این تکنولوژی دارای محدودیت هایی بوده و چالش هایی را در مسیر توسعه خود تجربه کرده است، به خوبی توانسته در مدت زمان عمر کوتاه خود تبدیل به یک فناوری کاربردی در دنیای تکنولوژی شود.

تا پایان سال 2018 تعداد دستگاه های مجهز به بلوتوث به 10 میلیارد می رسد و همچنین تعداد دستگاه هایی که قادر به پشتیبانی از حالت کم مصرف هستند، نیز رشد فراوانی را تجربه می کند. در آینده این فناوری علاوه بر پیشرفت های بیشتر، نقش حیاتی تر را در دنیای فناوری برعهده خواهد داشت.