جامعه‌ی واقعیت مجازی سیلیکون ولی:مقابله با بدبینی اجتماعی، هدستی در یک زمان
کارل کرانتز، بنیان‌گذار واقعیت مجازی سیلیکون ولی، اعتقاد دارد که هیچ صنعتی در آینده وجود نخواهد داشت که واقعیت مجازی نقشی در آن نداشته باشد و در نتیجه، طرفداران واقعیت مجازی امیدوار هستند که بدبینی اجتماعی درمورد این تکنولوژی را ازبین ببرند.
به گزارش کلیک ، طبق گفته‌ی بنیان‌گذار واقعیت مجازی سیلیکون ولی، کارل کرانتز، در ۱۰ سال آینده هیچ صنعتی وجود نخواهد داشت که واقعیت مجازی به آن وارد نشده باشد.
به خاطر نتیجه‌ای که نفوذ تکنولوژی واقعیت مجازی در زندگی ما خواهد داشت، طرفدار اقرار کرده‌ی واقعیت مجازی گفته است که وظیفه‌ی خود قرار داده تا بدبینی اجتماعی را که احساس می‌کند نسبت به واقعیت مجازی وجود دارد و رایج است را از بین ببرد و به جهان نشان دهد که واقعیت مجازی تا آن حدی که زمانی فکر می‌شد، برضد روابط اجتماعی است، نیست.کرانتز می گوید:" واقعا باعث منزوی شدن نمی‌شود." واقعیت مجازی خصوصیتی دارد که باعث می‌شود افراد دوست پیدا کنند، واقعا متوجه نشدم چرا این اتفاق می‌افتد اما پدیده‌ی تعجب برانگیز و جالبی است.
"همه‌ی افرادی را که در جامعه‌ی واقعیت مجازی می‌شناسم دوستان بیشتری نسبت به آن چیزی که تا کنون در زندگی داشته اند، دارند و بخشی از آن به نظر می‌رسد که یک امر ذاتی در تکنولوژی باشد. زمانی که ناگهان می‌توانی تجربیاتی را به‌دست بیاوری که قبلا هیچ‌وقت امتحان نکردی، اولین کاری که دوست داری انجام بدهی این است که آن را با کسی در میان بگذاری و سپس فردی را پیدا کنی و به آن بگویی:"هی، این را امتحان کن" و حالا یک رابطه و یک دوست جدید دارید و این موضوع بارها و بارها اتفاق می‌افتد."
طبق گفته‌ی کرانتز، تکنولوژی چیزی که قبلا فکر می‌کردند، نیست. کاملا برخلاف یک تجربه‌ی سست است که افراد منفعلانه تنها روی مبل خود بنشینند.
کرانتز می‌گوید:" زمانی که از واقعیت مجازی خارج می‌شوم، حسابی خسته شده‌ام، عرق می‌کنم; واقعا احساس می‌کنم که به خاطر واقعیت مجازی دارم وزن کم می‌کنم. قبلا تمام روز را روی یک میز نشسته بودم اما حالا تمام روز ایستاده‌ام و در حال حرکت هستم و مشغول تیراندازی، مبارزه با شمشیر و انواع چیزهایی که می‌توانید در واقعیت مجازی انجام دهید، هستم-این بسیار فعالانه‌تر است.
"به تکنولوژی خوش‌بین هستم و فکر می‌کنم که خوبی های آن از بدی‌هایش بیشتر است."
کرانتز می‌گوید، هم اکنون تکنولوژی وارد بخش‌های سلامتی و پزشکی هم شده است با استارت‌آپ‌هایی که بر تکنولوژی‌های درمانی برای فوبیا و بیماری‌های استرس پس از سانحه (PTSD) تمرکز دارند.
کرانتز می‌گوید:" اما با فوبیا یا استرس پس از سانحه مواجه هستید، همان عاملی که می‌تواند این بیماری‌ها را باعث شود، می‌تواند آن‌ها را درمان هم کند; می‌توانید با قرار دادن کاربر در موقعیتی که بسیار واقعی و تکان دهنده است، بالقوه باعث استرس پس از سانحه شوید."
"خطر در اینجا این است که ما در سطح پایینی با مغز انسان روبرو هستیم و یک فرد بدخواه می‌تواند به طور بالقوه باعث آزار و آسیب فرد دیگری شود-بیشتر در مورد این خواهد بود که اطمینان کنید کد شما از کجا می‌آید."
در بحث آینده‌ی واقعیت مجازی، کرانتز اعتقاد دارد بدیهی است تکنولوژی روز به روز بهتر خواهد شد تا به نقطه‌ای خواهد رسید که سخت خواهد بود آن را از واقعیت جدا کرد و تبعیض قائل شد.
می‌گوید:" زمانی که به نقطه‌ای برسیم که در واقع با سیستم عصبی خودمان مواجه باشیم، آن صلح فعال سالم ممکن است از بین برود-اما امیدوارم که به یک محیط شاد دست یابیم."
کرانتز معتقد است واقعیت مجازی همچنان در فاز جنینی و اولیه خود قرار دارد و تکنولوژی برای چند سال دیگر هم همچنان در مراحل ابتدایی خودش باقی می‌ماند همراه با توسعه‌دهندگانی که در حال امتحان کردن هستند که چه چیزهایی در محیط مجازی دست‌یافتنی هست.
کرانتز می‌گوید:" بزرگ‌ترین چیزی که در این سال اتفاق افتاد، گذشته از تعداد هدست‌هایی که بیرون داده شده است، کنترل کننده‌های حرکت هستند که به افراد کمک می‌کند، به آن‌ها قابلیتی را در این جهان می‌دهد که در واقع چیزی را بسازند و خلاق باشند بنابراین دیگر منفعل نیستیم."
" برای من این، جادوی دنیای مجازی است; آن کاملا تعادلی است."
کرانتز می‌گوید، امکانات و فرصت‌های دنیای مجازی بی‌پایان است. باور دارد که استفاده از واقعیت مجازی اجازه می‌دهد سناریو‌های متعددی را که نمی‌توانیم در زندگی واقعی تجربه کنیم، حتی تنها به خاطر هزینه ی آن، با تکنولوژی دارای کاربرد در میان برنامه‌های متعدد تجربه کنیم.
کرانتز می‌گوید:" هر خلق محتوایی، هر جایی که افراد در حال ساخت یا خلق چیزی هستند می‌تواند با تاثیر بیشتری در واقعیت مجازی انجام شود." بسیار ارزان‌تر است که ساختمان را در واقعیت مجازی تنظیم کنیم بعد از اینکه به مشکلی در آن پی بردیم، تا اینکه آن را بسازیم و سپس مجبور شویم دیوار‌ها را خراب کنیم و وسایل را جابه‌جا کنیم.
"این به این معنی است که شما می‌توانید با واقعیت بازی کنید و در شرایط پرباری هم این کار را انجام دهید، اما در شیوه‌ی بسیار کم خطر‌تر و ارزان تری این کار را انجام می‌دهید."
کرانتز می‌گوید تمام عمر خود شیفته‌ی واقعیت مجازی بوده است و قبل از اینکه به سیلیکون ولی برود، هنگامی‌که پیشرفت سریع واقعیت مجازی شروع شد، زمان خود را با طراحی بهترین سیستم‌های کنترل از راه دور برای ۱۰۰ شرکت معروف می‌گذرانده است- به گفته‌ی او نزدیک‌ترین کار به واقعیت مجازی بوده است که می‌توانسته پیدا کند-.
می‌گوید:" چند سال پیش متوجه شدم که واقعیت مجازی در چند سال آینده رشد خواهد کرد در نتیجه گفتم زمانی که این اتفاق می‌افتد باید در سیلیکون ولی باشم، می‌خواهم که در وسط این جریان باشم. نمی دانم که دقیقا می خواهم چه کاری انجام دهم ولی می‌خواهم در آن نقشی داشته باشم."
" تصور می‌کردم که در سیلیکون ولی یک انجمن واقعیت مجازی وجود داشته باشد اما وجود نداشت، اصلا چیزی شبیه آن وجود نداشت. در نتیجه یک، دو سال و نیم پیش آن را شروع کردم و اکنون در حدود ۳۰۰۰ عضو داریم.
" در ابتدا که شروع کردیم به طور اساسی سعی داشتیم که مردم را متقاعد کنیم که این دیوانگی نیست.
" ما به طور قطع در ابتدا یک مبارزه ی دشوار داشتیم، اما چیزی که در مورد واقعیت مجازی وجود دارد این است که شما مجبور هستید آن را امتحان کنید، چون یک بار که آن را امتحان کنید، متقاعد می‌شوید و به نظر می رسد در ۹۹ درصد موارد این اتفاق می‌افتد.
در مارس سال گذشته، فیسبوک، غول رسانه‌های اجتماعی، استارت‌آپ واقعیت مجازی اکولوس (oculus) را در معامله‌ای ۲ بیلیون دلاری به‌چنگ آورد که دیگران را متحیر کرده بود. در بهبوهه‌ی این خریداری، بنیان گذار و مدیر عامل فیسبوک، مارک زوکربرگ گفت، در حالی که موبایل پلت‌فرم امروزه است، شرکت او در حال آماده شدن برای پلت‌فرم فردا است.
می‌گوید:" اکولوس شانس این را داشته‌است که اجتماعی‌ترین پلت‌فرم را خلق کند و شیوه‌ای که کار می‌کنیم، بازی می‌کنیم و ارتباط برقرار می‌کنیم را تغییر دهد."
در آن زمان، فیسبوک همچنین گفت، تکنولوژی واقعیت مجازی یک کاندید قوی است برای اینکه به عنوان پلت‌فرم ارتباطی و اجتماعی بعدی بیرون بیاید، دیدی که، کرانتز می‌گوید کمک می‌کند واقعیت مجازی را در جریان اصلی بیاورد.
کرانتز می‌گوید:" این مالکیت فیسبوک به طور حتم باعث آسان‌تر شدن صحبت درباره‌ی واقعیت مجازی با مردم می‌شود."" مردم فکر می‌کنند، بسیار خب، برخی افراد باهوش برای آن پول حسابی خرج کرده‌اند و متوجه می‌شوند که ارزش دارد نگاهی به آن بیاندازند."
کرانتز می‌گوید در سطح یک تعامل اجتماعی، تجربه‌ی مجازی هم اکنون بسیار انسانی‌تر و تعاملی‌تر از شیوه‌ای است که امروزه افراد ارتباط برقرار می‌کنند.
می‌گوید:" حتی در حال حاضر با این سخت‌افزار‌های ابتدایی، فقط سر خود را در یک دنیای مجازی قرا دهید و یک ردیابی با دستگاه ردیابی سر (head tracking) را به آواتار خودتان داشته باشید در نتیجه سر آواتار با شما حرکت می کند و این به اندازه‌ی کافی زبان بدن (body language) ایجاد می کند که با آن بتوانید ارتباط قوی برقرار کنید."
" اگر آن را با هر انجمن چت مبتنی بر متنی مقایسه می‌کنید، واقعا مفهوم این زبان بدن ریل تایم (real-time) را نفهمیده‌اید، حضور شخص دیگر را احساس نمی‌کنید، اما در واقعیت مجازی این احساس را خواهید داشت."