باز کردن قفل گوشی با مدل سه بعدی اثر انگشت

به گزارش کلیک، اعضای تیم تحقیقاتی به سرپرستی آنیل جِین در حال کار کردن بر روی مدل‌های سه بعدی از اثر انگشت مقتول هستند و قصد دارند به وسیله این مدل چاپ شده قفل گوشی مقتول را باز کنند.

آن‌ها امیدوارند با دستیابی به اطلاعات گوشی مقتول بتوانند به راز قتل او پی ببرند. چندین هفته از آغاز این پروژه می‌گذرد.

مسئولان اداره پلیس میشیگان پس از مشاهده کلیپی در یوتیوب که نشان می‌داد آنیل جین با تحقیق و بررسی خود توانسته است به خطای امنیتی حسگرهای اثر انگشت در تشخیص اثر انگشت پی ببرد، برای حل مشکل خود با او ملاقات کردند و از او کمک خواستند.

آنیل جین با انتشار کلیپی در یوتیوپ نشان داد که چگونه می‌توان با اثر انگشت چاپ شده به وسیله جوهر رسانا، قفل گوشی‌های مختلف را باز کرد. او این پروژه تحقیقاتی را با تمرکز بر روی گوشی‌های هواوی و سامسونگ انجام داد.

آنیل جین اذعان کرد پلیس در این پرونده برای شناسایی قاتل یا مظنون نیازمند باز شدن قفل گوشی مقتول است. اثر انگشت فرد مقتول در پرونده وی موجود است؛ اما تکنیک باز کردن قفل گوشی توسط اثر انگشت چاپ شده با جوهر رسانا بر روی گوشی او که گلکسی اس ۶ سامسونگ است، جواب نمی‌دهد.

حسگرهای اثر انگشت از زمانی که طراحی و ایجاد شده‌اند، پیشرفت‌های زیادی داشته‌اند و اخیرا اسکنرهای خازنی پیچیده جایگزین اسکنرهای نوری اولیه شده‌ است. این اسکنرهای خازنی پیچیده از مدارهای خازن برای جمع آوری اطلاعات مربوط به اثر انگشت فرد استفاده می‌کنند. تشخیص درست شیارهای اثر انگشت برای تشخیص درست اثر انگشت لازم و ضروری است.

اعضای تیم تحقیقاتی ابتدا باید به وسیله چاپگرهای سه بعدی گران قیمت یک مدل سه بعدی از اثر انگشت فرد مقتول ایجاد کنند و سپس جوهر رسانا را به مدل اضافه کنند. به گفته آنیل جین مدل سه بعدی باید از وضوح بسیار بالایی برخوردار باشد؛ زیرا فاصله بین شیارهای اثر انگشت که باید توسط اسکنرهای خازنی تشخیص داده شوند، بسیار اندک است.

قیمت چاپگرهای سه بعدی صدها هزار دلار است؛ بنابراین تعداد دستگاه‌ها محدود است و همه محققان باید به نوبت از آن‌ها استفاده کنند. به همین دلیل روند تکمیل این پروژه تحقیقاتی چندین هفته طول می‌کشد.

استفاده از اثر انگشت فرد (استفاده از مدل ۳ بعدی چاپ شده یا روش‌های دیگر) برای باز کردن قفل گوشی، باعث مطرح شدن سوالات زیادی در مورد امنیت و حریم خصوصی شده است. برای مثال این سوال مطرح شده است که آیا می‌توان با اثر انگشت فرد مظنون زنده، قفل یک گوشی را باز کرد؟ و یا آیا این کار واقعاً لازم است؟

دادگاه معمولا اطلاعاتی را که در ذهن افراد وجود دارد (که به نوعی محافظت شده است) را از شواهد محسوس جسمی مربوط به بدن افراد که شامل نمونه خون، DNA و اثر انگشت می‌شود (که نمی‌توان از آن‌ها محافظت کرد)، متمایز کرده است. در یکی از دادگاه‌های ویرجینا که در سال ۲۰۱۴ برگزار شد، اعلام شد که دسترسی به اطلاعات زیست سنجی افراد، بر خلاف قوانین ذکر شده در قانون اساسی آمریکا است.

اعضای تیم تحقیقاتی موفق نشدند با این تکنیک قفل گوشی آیفون را باز کنند؛ زیرا گوشی‌های آیفون به صورتی طراحی شده‌اند که در صورتی که فرد در مدت ۸ ساعت نتوانست قفل گوشی خود را با حسگر اثر انگشت باز کند، از کاربر درخواست رمز عبور می‌کند.