ساخت جت فوق پیشرفته آمریکا مجهز به دفاع لیزری

به گزارش کلیک ، این جت جنگنده جدید می تواند موشک های پرتاب شده ای را که به سمتش در حال حرکت هستند، با استفاده از سنسورهای مربوطه تشخیص داده و در عرض چند ثانیه یک قسمت از بدنه این جت فعال شده و لیزری با انرژی بسیار بالا را به سمت موشک تهدیدکننده می فرستند و آن را منهدم می کند.

این عملکرد دیگر تنها یک ایده علمی-تخیلی نیست و در حال حاضر ارتش ایالات متحده آمریکا یک بار دیگر انجام آزمایشات بر روی این رویای ۵۰ ساله را آغاز کرده است.

با توجه به پیشرفت های ایجاد شده در فناوری لیزری طی سال های اخیر، به علاوه رشد ظرفیت های مختلف دشمنان بالقوه، شرکت های دفاعی در حال توسعه سیستم های سلاح لیزری هستند که از هواپیماهای مجهز به لیزر با انرژی بالا جهت حمله به اهداف زمینی گرفته تا ابزار اندازه گیری برای حفاظت از جت های جنگنده آینده در برابر موشک های دشمن تنوع دارند.

در ماه آگوست همین امسال، شرکت Northrop Grumman Corp توانست قراردادی ۳۹ میلیون دلاری را جهت ساخت سیستم کنترل پرتوی لیزری برای یک پروژه پدافند لیزری با نام "محافظت از خود با آشکارسازی لیزر با انرژی بالا" (Self-Protect High Energy Laser Demonstrator_ یا همان SHiELD را بسته است. این پروژه قرار است که توسط لابراتوار پژوهش های نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در پایگاه نیروی هوایی کرتلند واقع در نیو مکزیکو رهبری شود.

این فناوری پیشرفته مشخص خواهد کرد که لیزرهای با انرژی بالا می توانند موشک های پرتاب شده از زمین یا هوا را به طرزی بسیار موثرتر از سیستم های پدافند موجود غیرفعال کرده و یا منهدم کنند.به گفته "ریچارد بگنل" (Richard Bagnell) مدیر برنامه "شیلد"، سیستم های پدافند کنونی از لیزرهایی با انرژی پایین تر، پالس های الکتریکی و تله برای منحرف کردن موشک ها استفاده می کنند.

علاوه بر سیستم کنترل پرتوی لیزری که بخشی از آن در مقر Northrop Grumman's Rendono Beach توسعه می یابد، سیستم آشکارسازی شامل یک لیزر و سازه محافظ آن خواهد بود.

بگنل در ادامه توضیح داد: ما معتقد هستیم که لیزرها بسیار پیشرفت داشته و تکمیل شده اند. حالا وقتی که می توانیم تمامی این لیزرها را در یک پکیج با هواپیمایی که قادر به پرواز کردن باشد، جمع کنیم به طوری که هم با محیط سازگاری داشته باشد و هم در مواقع مورد نیاز، در دفاع به ما کمک کند.

اما رویاهایی مانند این بارها توسط محدودیت های فیزیک با شکست و یا دست کم با پیچیدگی مواجه شده اند. از اولین آزمایشی که بر روی لیزر در سال ۱۹۶۰ و در مجموعه آزمایشگاه های تحقیقاتی Hughes انجام شده بود تا کنون همیشه محدودیت های فیزیکی مانعی بزرگ بر سر راه این آزمایشات بوده اند.

تا این لحظه هنوز کسی نتوانسته است که یک سیستم تکمیل شده را برای ساخت یک پرتوی به اندازه کافی قدرتمند ایجاد کند که در فضای جوی مورد نظر توانایی سوختن را داشته باشد بدون نیاز به مصرف مقادیر خیلی زیادی از انرژی.

در آخرین تلاش صورت گرفته برای قرار دادن یک سیستم لیزری بر روی یک هواپیما که به نام YAL-1 شناخته می شد، انتظار می رفت که موشک های بالیستیک طی مسیر خود با استفاده از مقدار وسیعی از لیزر در دماغه بوئینگ ۷۴۷ غیرفعال شوند.

لیزر یدی اکسیژنی YAL-1 که با استفاده از انرژی به دست آمده از طریق ترکیبات شیمیایی خاصی به دست می آمد، ساخته شده بود. این فناوری می توانست برای ساخت پرتوهای قدرتمند به کار برود اما مواد شیمیایی خاصیت خورندگی داشته و برای تامین این سیتستم در هواپیما نیاز به محفظه نگهداری و سیستم های خنک کننده و تامین توان بزرگی بود. با این همه YAL-1 توانست یک موشک بالیستیک را در آزمایشی که در سال ۲۰۱۰ انجام گرفته بود، منهدم کند. این آزمایش در کالیفرنیای جنوبی انجام شده بود و با وجود موفقیت عملکرد این سیستم، پروژه مربوطه یک سال بعد متوقف شد.

پس از این اتفاق، "رابرت گیتس" وزیر دفاع ایالات متحده که پروژه های مربوطه برای یک هواپیمای دیگر را هم متوقف کرده بود، درباره این برنامه ها گفته بود: من هیچ کس را در دپارتمان دفاع نمی شناسم که فکر کند این پروژه ها هرگز بتوانند عملی شوند. واقعیت این است که برای چنین کاری نیاز به داشتن یک لیزر با ۲۰ تا ۳۰ برابر قدرت یک لیزر شیمیایی در یک هواپیما داریم به طوری که بتواند در هر فاصله ای از سایت اصلی به کار بیفتد.

اما امروزه با پیشرفت های حاصل شده در لیزرهای حالت صلب یک بار دیگر رویاهای پنتاگون زنده شده اند. در یک لیزر حالت صلب، الکترون ها در یک ماده جامد مانند کریستال قرار دارند به جای آن که در حالت گازی یا مایع باشند. این الکترون ها جهت ساطع کردن فوتون هایی به کار می روند که برای تقویت پرتوی لیزر تولید می شوند.

در حال حاضر نیروی هوایی ایالات متحده به دنبال توسعه یک سلاح لیزری سیستماتیک برای هواپیمای AC-130 خود است که تا پایان این دهه برای آتش بستن بر روی اهداف زمینی مانند وسایل نقلیه یا ساختمان ها مورد آزمایش قرار بگیرد.

شرکت "جنرال اتمیکس" که در سن دیه گو واقع شده است، یکی از شرکت های علاقه مند به کار کردن بر روی سیستم های لیزری است و پروتوتایپ مورد نظر خود را هم ارائه داده و در حال توسعه آن است.

علاوه بر آن، آژانس دفاع موشکی (Missile Defense Agency) هم در جستجوی یک پروتوتایپ طولانی مدت است که بتواند با یک لیزر و پرواز در ارتفاعات بالا تجهیز شود. این پروتوتایپ باید بتواند در ارتفاعات بالا پرواز کند تا اثرات اتمسفری را بر روی شعاع لیزری به حداقل ممکن کاهش دهد.

"مارک گانزینگر" عضو ارشد مرکز ارزیابی های استراتژیک و بودجه که یک سازمان تحقیقاتی در وزارت دفاع است، در این مورد گفته است: اگر با دقت به این تلاش های حوزه فناوری نگاه کنید، به نظر می رسد که بین ۴ تا ۵ سال آینده بالاخره پروتوتایپی پیدا شود که بتواند مورد قبول باشد.

برنامه Northrop Grumman این است که از لیزر برای دفاع از یک جت جنگنده در مقابل موشک های مهاجم به کار برود.

"دیو راکول" آنلیزور ارشد گروه "تیل" (Teal Group) گفته است که سرمایه گذاری در زمینه پدافند لیزری به زمان های دور و جنگ ویتنام بر می گردد یعنی زمانی که هلیکوپترهای ایالات متحده توسط موشک های زمینی مورد حمله قرار گرفتند. در پاسخ به این حمله، هلیکوپترها که با سیستم پدافند مادون قرمز مثل یک لامپ با گرمای زیاد تجهیز شده بودند، برای منحرف کردن مسیر حرکت موشک ها از هواپیما به کار می رفتند.