ویروس آنفولانزای پرندگان در انسان ها و جلوگیری از آن

اگرچه ویروس نوع A آنفولانزای پرندگان معمولا انسان ها را آلوده نمی کند، موارد نادری از آلودگی انسانی به این ویروس گزارش شده است.

ویروس آنفولانزای پرندگان در انسان ها و جلوگیری از آن

به گزارش کلیک، پرندگان آلوده، ویروس آنفولانزای مرغی را در بزاق، مخاط و مدفوع شان دفع می کنند. عفونت انسانی با ویروس آنفولانزای پرندگان زمانی رخ می دهد که ویروس به اندازه کافی توسط چشم ها، بینی یا دهان یک فرد، و یا از طریق استنشاق وارد بدن شود و این زمانی که ویروس در هوا معلق بوده (در قطرات یا احتمالا گرد و غبار) و فرد آن را تنفس کند، و یا به چیزی که ویروس بر روی آن وجود دارد دست زده و سپس دهان، چشم و یا بینی خود را لمس نماید رخ می دهد. با این حال، برخی از عفونت ها در نقاطی شناسایی شده اند که در آن تماس مستقیم رخ نداده است. بیماری در انسان در محدوده ی خفیف تا شدید وجود دارد.

گسترش ویروس آنفولانزای A پرندگان از یک فرد بیمار به دیگری بسیار به ندرت گزارش شده و محدود، ناکارآمد و ناپایدار است. با این حال، با این احتمال که ویروس آنفولانزای پرندگان می تواند تغییر کرده و توانایی گسترش راحت بین مردم را بدست آورد، نظارت بر عفونت انسانی و انتقال از شخصی به شخص دیگر در زمینه بهداشت عمومی بسیار مهم است.

علائم و نشانه های عفونت ویروس آنفولانزای A در انسان

در آنفولانزای پرندگان با بیماری زایی کم (LPAI) یک عفونت ویروسی در انسان از محدوده ورم ملتحمه تا بیماری شبه آنفولانزا (مانند تب، سرفه، گلودرد، درد عضلانی) تا بیماری های تنفسی کمتر (پنومونی) نیازمند بستری، متغیر است. آنفولانزای پرندگان با بیماری زایی بالا (HPAI) یک آلودگی ویروسی در افراد همراه با طیف گسترده ای از بیماری، از تنها ورم ملتحمه، تا بیماری شبه آنفولانزا، بیماری شدید تنفسی (تنگی نفس، اشکال در تنفس، پنومونی، دیسترس تنفسی حاد، پنومونی ویروسی) با بیماری چند عضوی، گاهی اوقات با تهوع، درد شکم، اسهال، استفراغ و گاهی تغییراتی عصبی (تغییر وضعیت ذهنی، تشنج) همراه است. تا به امروز LPAI H7N9 HPAI و H5N1 آسیایی در سراسر جهان مسئول بیشترین بیماری انسانی، از جمله جدی ترین بیماری ها و مرگ بوده اند.

تشخیص عفونت ویروسی A آنفولانزای پرندگان در انسان

عفونت ویروسی آنفولانزای پرندگان در انسان توسط علائم بالینی به تنهایی قابل تشخیص نیست، تست های آزمایشگاهی ضروری است. این ویروس معمولا با جمع آوری یک سواب از بینی یا گلوی فرد بیمار در طول چند روز اول بیماری تشخیص داده می شود. این نمونه به آزمایشگاه ارسال گردیده، آزمایشگاه ویروس را چه با استفاده از آزمون مولکولی، و چه رشد ویروس، یا هر دو مورد بررسی قرار می دهد.

برای بیماران بدحال، جمع آوری و آزمایش نمونه های دستگاه تنفسی کمتر می تواند به تشخیص عفونت ویروس آنفولانزای پرندگان منجر شود. برای بعضی که خیلی بیمار نیستند یا کسانی که به طور کامل بهبود یافته اند، ممکن است یافتن این ویروس، با استفاده از این روش ها دشوار باشد. گاهی ممکن است تشخیص عفونت ویروس با جستجوی شواهدی از پاسخ ایمنی بدن به عفونت ویروس با تشخیص آنتی بادی های خاص بدن که در پاسخ به این ویروس تولید شده اند، صورت گیرد. این همیشه یک گزینه نیست، چرا که نیاز به دو نمونه خون دارد و همچنین، بررسی نتایج می تواند چندین هفته طول بکشد و تست باید در یک آزمایشگاه خاص مانند CDC انجام شود.

CDC دفترچه راهنمایی برای پزشکان و متخصصان بهداشت عمومی در ایالات متحده برای آزمون مناسب، جمع آوری نمونه و پردازش نمونه از بیمارانی که ممکن است با ویروس آنفولانزای A جدید آلوده شده باشند، منتشر کرده است.

درمان عفونت ویروس A آنفولانزای پرندگان در انسان

CDC در حال حاضر استفاده از oseltamivir ،peramivir، یا zanamivir را برای درمان عفونت تجویز می کند. تجزیه و تحلیل چرخه ویروس A آنفولانزای پرندگان موجود در سراسر جهان نشان می دهد که بسیاری از ویروس ها مستعد oseltamivir ،peramivir، و zanamivir هستند. با این حال، برخی از شواهد مقاومت ضد ویروسی در مورد HPAI ویروس H5N1آسیایی و ویروس H7N9 آنفولانزا جدا شده از موارد انسانی را گزارش کرده است. نظارت برای مقاومت ضد ویروسی در میان این ویروس بسیار مهم و در حال انجام است. این اطلاعات به طور مستقیم از توصیه های درمانی ضد ویروسی CDC و WHO گرفته شده اند.

جلوگیری از آلودگی انسان به ویروس A آنفولانزای پرندگان

بهترین راه برای جلوگیری از آلودگی، قرار نگرفتن تماس مستقیم یا نزدیک با طیور آلوده است.

به افرادی که با پرندگان آلوده تماس داشته اند ممکن است داروهای ضد ویروسی پیشگیری از آنفولانزا داده شود. در حالی که داروهای ضد ویروسی اغلب برای درمان آنفولانزا استفاده می شوند، برای جلوگیری از عفونت در افرادی که در معرض ویروس آنفولانزا بودند نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرند. هنگامی داروهای ضد ویروسی برای جلوگیری از آنفولانزای فصلی استفاده می شوند، 70٪ تا 90٪ موثر است.

واکسن آنفولانزای فصلی از آلودگی به ویروسA آنفولانزای پرندگان جلوگیری نمی کند، اما می تواند خطر ابتلا به آلودگی با ویروسA آنفولانزای انسانی و پرندگان را کاهش دهد. همچنین ساخت واکسنی که می تواند مردم را علیه ویروس آنفولانزای پرندگان محافظت کند، ممکن می باشد. به عنوان مثال، دولت ایالات متحده یک ذخیره واکسن H5N1 را برای محافظت علیه آنفولانزای پرندگان حفظ می کند. ذخیره واکسن می تواند در صورتی که یک ویروس H5N1 مشابه شروع به انتقال به راحتی از فردی به فرد دیگر کند، مورد استفاده قرار گیرد. ایجاد یک کاندید واکسن ویروس اولین گام در تولید واکسن است.

منبع: cdc.gov

ارسال نظر