تاثیر محرک های ساعت درون بدن بر رفتارهای انسان

کلیک - ساعت شبانه روزی بدن ما، حتی بر افکار و احساسات ما نیز تاثیر می گذارد. به تازگی روان شناسان با استفاده از تست های روان شناختی در اوقات مختلف روز بر روی افراد، به بررسی برخی از اثرات ساعت بدن بر مغز پرداختند.
واضح است که اواخر صبح یا نزدیک به ظهر بهترین زمان برای انجام کارهای ذهنی است که نیازمند نگهداری چند قسمت از اطلاعات در آن واحد در مغز است. در بعد از ظهر هم فعالیت ها، به کارهای ساده تر همچون حل کردن جدول روزنامه ختم می شود.
نشانه دیگر وجود ساعت در مغزها را می توان در افرادی که دچار افسردگی یا اختلال دو قطبی هستند، مشاهده کرد. افرادی که دچار اختلال دوقطبی هستند اغلب مشکلاتی در خواب شبانه دارند یا احساس بی حالی و ضعف در طول روز می نمایند. در پاره ای موارد دیده شده که افراد مبتلا به زوال عقل، وقتی با غروب آفتاب مواجه می شوند، دچار جنون می شوند و یا تا پاسی از شب پرخاشگر هستند.
محققان معتقدند، چرخه خواب و بیداری، بخش بزرگی از مسائل در بیماری های روانی را شامل می شود.
به واسطه همین امر، دانشمندان علوم اعصاب برای درک دقیق اثر ساعت شبانه روزی بدن بر ذهن ما تلاش می کنند. با تمام این تفاسیر، محققان هنوز به نتایج ملموس خاصی نرسیده اند چرا که نمی توانند قسمتی از کاسه سر را بشکافند و در طول روز به سلول های مغزی نظارت داشته باشند.
دانشگاه کالیفرنیا برای پیشرفت علم، تعدادی از مغزهای اهدایی افراد فوت شده را در اختیار محققین قرار داد. این مغزها مربوط به افرادی بود که برخی در صبح، برخی در ظهر و برخی در شب فوت کرده بودند، و بعد از بررسی این مغزها، دانشمندان از یافته هایی که به واسطه تمایز در مغز افرادی که در اوقات مختلف روز، فوت کرده بودند، شگفت زده شدند.
محققین مغز 55 نفر از افراد سالمی که به علت مرگ ناگهانی آن هم به دلیل تصادف فوت کرده بودند را انتخاب کردند؛ سپس از هر مغز، بخش های مهم یادگیری، حافظه و عواطف آن را جدا کرده و آن را قطعه قطعه کردند.
سلول های مغز افراد فوت شده در حال ساخت پروتئین از ژن های خاص بوده اند، و دانشمندان هنوز هم می توانند فعالیت این ژن ها را از زمان مرگ بررسی کنند.
در بیشتر ژن هایی که مورد آزمایش قرار گرفتند، نشانه ا ی از فعالیت خاص روزانه در آن افراد یافت نشد.
اما آنها دریافتند که بیش از 1000 ژن، از یک چرخه روزانه که مرتباً تکرار می شود، تبعیت می کنند و افرادی که در همان موقع روز فوت کرده اند، به میزان یکسانی ژن تولید کرده اند.
الگوها آنقدر معتبر بودند که بتوان از ژن ها به عنوان برچسبی برای فعالیت های روزانه فرد نام ببریم.
و این دقت اطلاعات آن قدر بالا بود که دانشمندان می توانستند تنها زمان مرگ فرد را بپرسند و متعاقبا با بررسی برروی ژن ها ساعت دقیق مرگ را اعلام نمایند.
پس از آن، محققان به تجزیه و تحلیل مغز 34 فردی که قبل از مرگ افسردگی شدید داشتند، پرداختند و به طور غیر منتظره ای با نتایج کاملاً متفاوتی رو به رو شدند.
نتایج به دست آمده جدید می توانست زمان مرگ فرد را به زمان محلی ژاپن یا آلمان به ما بگوید!
دانشمندان معتقدند که این موضوع، قبلا قادر به انجام آن نبوده اند
محققان پروژه مطالعاتی بزرگ تری را تعریف کردند و در همین رابطه مغز 146 فرد فوت شده که به دانشگاه اهدا شده بود را مورد بررسی قرار دادند و نتایج تحقیقات خود را در مجله آکادمی ملی علم منتشر کردند.
دانشمندان به ریتم زمانی واقعی در مغز انسان دست یافته بودند؛ چرا که واقعا کپی از آن چه در هنگام مرگ، در مغز متوفی اتفاق افتاده را در اختیار داشتیم. دانشمندان قبلی که بر روی این موضوع کار می کردند از یافته های جدید خوشحال شدند و معتقد بودند حتماً موضوعات واقعی در زمینه ساعت درونی مغز، در حال اتفاق افتادن است. پس از این یافته های جدید، دانشمندان ژن های مربوط به احساسات متوفیان جوان و مسن را با هم مقایسه کردند و به تفاوت های شگرفی دست یافتند.
با توجه به این یافته ها، دانشمندان امیدوار هستند که به نشانه هایی در مورد اینکه چرا چرخه های مغزی افراد با افزایش سن تغییر می کند. آنها به این نتیجه رسیدند که با افزایش سن، ریتم های مغزی رو به زوال می رود و هر چه سن بیش تر می شود این زوال مغز سریع تر می شود.
دانشمندان دریافتند که برخی از ژن ها که در چرخه روزانه فعالیت زیادی داشته اند، در افراد جوان بیشتر از افراد مسن بالای 60 سال، فعالیت داشته اند. این امکان وجود دارد که مغز برخی از افراد بالغ، تولید پروتئین مورد نیاز ریتم های مغزی را متوقف کرده باشد.
نکته عجیب و شگفت آور در این زمینه، کشف دانشمندان در برخی ژن ها بود که نشان می داد سیکل های روزانه مغزی در سن های بالا فعال می شوند.
دانشمندان معتقدند که این موضوع شبیه این است که مغز، در حال تلاش برای جبران کردن قسمتی از این سیکل از طریق فعال کردن ساعت اضافی در بدن است. در همین ارتباط، برخی محققین معتقدند توانایی مغز برای فعال کردن یک ساعت پشتیبان در بدن، احتمالا برخی از افراد بالغ در سنین بالا را از بیماری های سلول های عصبی در امان نگه می دارد و این تفاوت آن قدر فاحش است که به فرق بین رو به زوال رفتن یا نرفتن عقل می انجامد.
در نتیجه، سوییچ کردن به ساعت پشتیبان بدن، می تواند به عنوان روش درمانی جدیدی برای معالجه برخی اختلالات شبانه روزی به شمار می رود.
در همین زمینه، دکترآکیل اعتقاد دارد، یافته ها در ژن هایی که ساعت پشتیبان مغز را فعال می کند به دانشمندان برای انجام بررسی های بیشتر بر روی حیوانات کمک می کند تا بفهمند که این زن ها دقیقاً چه کاری انجام می دهند.
منبع:www.nytimes.com