ویژگی سیارات بالقوه قابل سکونت

به گزارش کلیک، جهان پر از ستارگان و سیارات است اما برخی اگزوپلنت ها از سایرین مهم تر هستند، مخصوصا هنگامی که بحث کشف حیات بیگانه به میان می آِید. ما هر روز به کشف یک اگزوپلنت که حامی حیات باشد، نزدیکتر می شویم. به عنوان شاهد کشف اخیر LHS 1140b که شباهت های زیادی با زمین دارد و به دور ستاره ای می‌گردد که تنها ۴۰ سال نوری با ما فاصله دارد. این اگزوپلنت در منطقه قابل سکونت قرار دارد. منطقه قابل سکونت فاصله یک سیاره تا ستاره است که در آن دما برای مایع بودن آب مناسب است.

اما تا زمانی که این سیارات را از نزدیک نبینیم نمی‌توانیم به طور یقین از بابت قابل سکونت بودن آن مطمئن باشیم. مخصوصا از زمانی که دانشمندان معتقدند اگزوپلنت های قابل سکونت بالقوه تماما در آب شناور هستند ـ از این رو باید غواصی هایی صورت گیرد تا بفهمیم آیا چیزی در آنجا وجود دارد یا خیر. بنابراین اگر بخواهیم روی موجودات فضایی شرط بندی کنیم، LHS 1140b در مقایسه با سایر اگزوپلنت های قابل سکونتی که دانشمندان یافته‌اند، چگونه است؟

LHS 1140b

ابتدا حقایقی از سیاره تازه کشف‌شده‌ی LHS 1140b را برشمریم. اینجا یک سیاره سنگی در منطقه قابل سکونت یک ستاره است و تقریبا همان میزان انرژی ای را از ستاره کوچک و سرد خود می گیرد که ما از خورشید دریافت می‌کنیم. متخصصین میگویند سطح آن ممکن است حاوی آب مایع بوده و ممکن است اتمسفر نیز داشته باشد، گرچه این امری رایج نیست. همچنین تخمین زده می‌شود که حدود ۵ میلیارد سال عمر داشته باشد که اندکی از زمین پیرتر است، پس حیات زمان کافی برای توسعه‌ی خود داشته است.

Kepler-186f

این سیاره سنگی اولین مورد قابل مقایسه با زمین از نظر اندازه است که در منطقه قابل سکونت یک ستاره دیگر کشف شده است، در حالی که سایر اکتشافات پیشین سیارات بزرگ‌تری بودند. هر ۱۳۰ روز یک دور کامل به دور کوتوله قرمزی گردش می‌کند که نصف اندازه خورشید ما است و حدود ۵۰۰ سال نوری از ما فاصله دارد. سیستم Kepler-186 چهار سیاره کوچک‌تر نیز دارد اما آن‌ها بسیار به ستاره اصلی نزدیک هستند و از این رو برای حمایت از حیات بسیار داغ هستند.

TRAPPIST-1

اوایل امسال، دانشمندان اعلام کردند که یک سیستم خورشیدی جالب متشکل از هفت سیاره سنگی در حد و اندازه زمین کشف کرده اند که به دور یک خورشید می‌گردند. سه تا از این سیارات در سیستم TRAPPIST-1 با فاصله ۴۰ سال نوری قرار دارند و در منطقه قابل سکونت هستند. اما تمامی سیارات به طور بالقوه آب مایع دارند زیرا ستاره ای که به دور آن می‌گردند، نسبتا سرد است ـ مهم نیست که آن‌ها از عطارد به ستاره‌ی خود نزدیک‌تر هستند.

ناسا می‌گوید: «این سیارات همچنین به یکدیگر نیز نزدیک هستند. اگر یک فرد روی سطح یکی از آن‌ها بایستد، می‌تواند ویژگی‌های زمین شناسی و یا ابرهای سیاره همسایه را مشاهده کند که گاهی از ماه ما نیز در آسمان بزرگ‌تر دیده می‌شوند.»

برای جالب‌تر شدن ماجرا بد نیست بدانید آب‌وهوای آن‌ها نیز ممکن است عجیب باشد زیرا امکان دارد سیاراتی که به این نحو در مدار قرار دارند، دائما یک طرفشان رو به خورشید باشد. بنابراین یک طرف آن دائما شب و طرف دیگر دائما روز خواهد بود.

Kepler-22b

آیا اصلی همیشه بهترین است؟ Kepler-22b سال‌ها پیش کشف شد و اولین سیاره ای بود که ماموریت کپلر ناسا  آن را در منطقه قابل سکونت ستاره ای دیگر کشف کرد. متاسفانه این سیاره ۶۰۰ سال نوری با ما فاصله دارد. در یک روز متوسط، Kepler-22b 72 درجه فارنهایت دما دارد و هر ۲۹۰ روز یک بار به دور یک ستاره مشابه خورشید ما می‌گردد.