زمانی که جمله شخصی را کامل می کنید، در مغز شما چه اتفاقی می افتد؟

دانشندان علوم اعصاب بالاخره فهمیده اند زمانی که جمله کسی را تمام می کنیم، چه اتفاقی در مغزمان می افتد. آنچه دانشمندان بدان پی برده اند، متفاوت است از آنچه تاکنون در مورد تعامل حافظه و زبان می دانستیم.

زمانی که جمله شخصی را کامل می کنید، در مغز شما چه اتفاقی می افتد؟

به گزارش کلیک، براساس اندازه گیری های فعالیت های مغز، شواهد نشان می دهد که هیپوکامپ (ناحیه پشتی مغز که مسئولیت حافظه را بر عهده دارد)، تا حد زیادی در تکمیل جملات دیگر افراد دخیل است.

این شواهد نشان می دهد که ذهن ما به طور خودکار سعی دارد که جاهای خالی در جملات را پر کند، این پر کردن براساس خاطرات ما از فرد و نحوه استفاده او از زبان است یعنی اینکه چگونه به سخن می پردازد! ذهن ما سعی دارد با ایجاد ارتباط بین حافظ و زبان با یکدیگر در اولین زمان جاهای خالی را پر کند.

زبان چیزی است که معمولا در حال تحول است و در قشر رخ می دهد، این همان دلیلی است که ما زبان داریم ولی موش ها ندارند. منطقه هیپوکامپ از بخش داخلی لوب تمپورال است و به خاطر ارتباطی که بین حافظه کلامی و فضایی ایجاد می کند شناخته شده است.

یک راه خوب برای پرداختن به این نتایج جدید این است که گوشی هوشمند خود را در نظر بگیرید. زمانی که در ابتدا یک پیام با کلمات عجیب و غریب ارسال می کنید، گوشی هوشمند تلاش می کند که طبق آنچه وارد کردید و آنچه حدس می زند، کلمات درستی را به شما پیشنهاد دهد.

با گذشت زمان، گوشی هوشمند یاد می گیرد که کلمات عجیب و غریب همان چیزی است که شما می خواهید استفاده کنید، بنابراین سعی می کند که طبق آن ها و آنچه از قبل یاد گرفته است جاهای خالی را پر کند.

اگر پژوهش جدید دانشمندان علوم اعصاب درست باشد، آنچه در مغز اتفاق می افتد، هنگام مکالمه و پر کردن جای خالی صحبت های دوستانتان، همان چیزی است که در مورد گوشی های هوشمند گفته شد.

تیم پژوهشی از یک سری الکترودها برای نظارت بر منطقه هیپوکامپ مغز ۱۲ فرد مبتلا به صرع که قبلا توسط تیم دیگری بر روی آن ها تحقیق انجام شده بود، به بررسی پرداختند تا بتوانند فعالیت منحصر به فرد مغر در مورد تکمیل صحبت دیگر افراد را کشف کنند.

با استفاده از الکترودها، پژوهشگران برای شرکت کنندگان یک سری از عبارات شش هجایی ناقص را خواندند، مثلا: او در را ققفل کرد با... یا او با ... اینجا آمد.

بعد از اینکه جمله خوانده شد، پژوهشگران آن قسمت از مغز که به صرع مبتلا نبود را مورد بررسی قرار داد. پژوهشگران دریافتند که ۱۰ نفر از ۱۲ نفز پشت سر هم امواجی هماهنگ در هیپوکامپ تولید کردند.

هنگامی که جملات پاسخ روشنی نداشتند، هیپوکامپ شرکت کنندگان فعالیت بیشتری داشته است تا حدی که خسته شود و کلمه درست را پیش بینی کند.

این مطالعه نشان می دهد که هر چقدر که جمله محدودتر باشد، هیپوکامپ فعال تر می شود و اساسا آنچه که باید در ادامه بیاید را بهتر پیش بینی می کند. برای پیش بینی، هیپوکامپ شروع به فعالیت ریتمیک و پردازش حافظه می کند.

این نتایج نشان می دهد که ممکن است هیپوکامپ نقش اساسی در زبان بازی کند و برخلاف آن چه تاکنون تصور می شد که قشر نقش بیشتری در زبان دارد، هیپوکامپ نیز می تواند نقش اساسی داشته باشد. اما برای اثبات این قضیه هنوز به پژوهش های بیشتری نیاز است.

تیم پژوهشی امیدوار است که بتواند بین حافظه و زبان پلی ایجاد کرده و درک بهتری از آنچه در مغز اتفاق می افتد داشته باشند.

این پژوهش در مجموعه مجلات Proceedings of the National Academy of Sciences به چاپ رسیده است.

ارسال نظر