در مورد محرک زبانه های خورشیدی و اثرش بر قطع ارتباطات زمینی چه می دانید؟

به گزارش کلیک، این سوال مهمی است، زبانه های خورشیدی می تواند ارتباطات روی زمین را قطع کند، انفجارهای گاما می تواند به ما آسیب بزند.و اکنون دانشمندان تصور می‌کنند عاقبت پاسخ را یافته اند.

ما از قبل می‌دانستیم که تمامی این رویدادهای پر انرژی به علت چیزی به نام اتصال مجدد مغناطیسی رخ می دهند. این اتفاق زمانی رخ می دهد که خطوط میدان مغناطیسی به هم نزدیک شده، از هم جدا شده و سپس مجددا به هم می پیوندند.

اما تا کنون فیزیکدانان قادر نبوده اند بفهمند این رویداد چگونه می تواند با این سرعت رخ دهد. در اینجا نمایشی از اتصال مجدد مغناطیسی را خواهید دید:

خطوط میدان مغناطیسی که به رنگ قرمز و آبی مشاهده می کنید، گازهای داغ و پربار هستند که ۹۹ درصد از جهان قابل مشاهده را تشکیل می دهند.

طبق درک فعلی ما روند اتصال مجدد مغناطیسی در ورقه‌های نازک پلاسما رخ می دهد که جریان الکتریکی در آن بسیار متمرکز است. تا اینجای کار مشکلی نیست.

مشکل جای آغاز می شود که ما مشاهده کردیم اتصال مغناطیسی بسیار سریع تر از آنچه توضیح داده شد رخ می دهد. درک فعلی ما می گوید که این ورقه های پلاسما می توانند امتداد یابند که به این معنی است می توانند اتصال مجدد مغناطیسی را کند کنند.

اکنون یک تیم از محققین دانشگاه پرینستون یک فرضیه مطرح کرده اند که این اتصال سریع چگونه کار می کند بدون اینکه قوانین فیزیک را بشکند.

اگر این فرضیه صحیح باشد می تواند به ما در پیش بینی بهتر طوفان های فضایی، توضیح چند رفتار عجیب مغناطیسی و حتی راکتورهای همجوشی موثر تر کمک کند.

فرضیه جدید بر اساس چیزی موسوم به بی ثباتی پلاسموئید بنا شده است.

طبق بی ثباتی پلاسموئید، این ورقه های نازک و کش‌دار پلاسما به جزای مغناطیسی کوچک موسوم به پلاسموئید می‌شکنند و به این نحو خطوط میدان مغناطیسی می توانند با سرعت دلخواه خود حرکت کنند.

بی ثباتی های پلاسموئید پیش از این نیز به عنوان توضیحی برای حرکت سریع اتصال مغناطیسی استفاده شده بود اما تا کنون کسی نتوانسته بود دقیقا توضیح دهد این بی ثباتی چیست و چگونه رخ می دهد.

اکنون برای اولین بار محققین پرینستون یک "تئوری کلی از بی ثباتی پلاسموئید" نوشته اند. این محققین می گویند که ورقه ای پلاسما از یک فاز خطی شروع می‌کنند ـ که اتصال مجدد مغناطیسی را کند می کند ـ اما سپس به یک فاز احتراقی تغییر می‌دهند که به طور چشمگیری سرعت اتصال مجدد مغناطیسی را افزایش می دهد.

این تیم توانست جزییات اینکه چگونه هرکدام از این دوره ها طول می کشد و فیزیک پیچیده پشت آن را توضیح دهند. در کمال تعجب تیم نشان داد که بی ثباتی پلاسموئید از قوانین نیروی سنتی پیروی نمی کند.

به عبارت دیگر تغییر بی ثباتی های پلاسموئید، اتصال مجدد را به نحو قابل پیش بینی تغییر نمی‌دهد که این مساله هنوز برای تیم تحقیقاتی قابل درک نیست.

این فرضیه جدید هنوز نیاز به آزمایش توسط یک تیم مستقل دارد. اما اکنون یک قدم به درک آغازگر برخی از رویدادهای خشن جهان نزدیک تر شده ایم.