چرا بریدگی دست با لبه کاغذ اینقدر دردناک است؟

به گزارش کلیک، اگرچه بریدگی دست توسط لبه کاغذ آن‌چنان که باید و شاید به چشم نمی‌آید، اما همین جراحت بسیار جزئی منجر به درد شدیدی می‌شود که گاهی اوقات تحمل آن بسیار دشوار است. حال، سوال این‌جاست که چرا این جراحت، بدون حتی بریدن عمیق پوست، منجر به چنین دردی می‌شود؟

معلوم است! انتهای عصب‌های شما به طور عمده دلیل این موضوع هستند؛ تعداد گیرنده‌های درد در نوک انگشتان ما از تقریبا در هر نقطه دیگری از بدن بیشتر هستند که مطمئنا تا به حال هنگام برداشتن یک جسم داغ متوجه این مسئله شده‌اید.

هیلی گلدباخ، متخصص پوست از دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس، به جیسون گلدمن در بی بی سی گفت: این نوک انگشتان ما هستند که به ما کمک می‌کنند دنیا را کشف کنیم و وظایف و کار‌های بسیار ظریف و حساس را انجام دهیم. بنابراین، این موضوع بسیار عاقلانه و منظقی است که تعداد زیادی عصب در آن‌جا وجود داشته باشد. در حقیقت، این یک جور مکانیسم امنیتی است.

این عصب‌ها گیرنده درد نامیده می‌شوند و از طریق احساس درد، به مغز پیام ارسال می‌کنند و آن را مطلع می‌کنند که این درد می‌تواند ناشی از درجه حرارت بالا، مواد شیمیایی خطرناک و فشاری باشد که در صدد شکافتن پوست برمی‌آید.

یکی دیگر از نکات قابل توجه این است که لبه‌های کاغذ آن‌چنان که از دور به نظر می‌رسند، نرم و صاف نیستند؛ چنان‌که می‌توانند دنباله‌ای از جراحت و زخمی دردناک را بر روی پوست شما به وجود بیاورند.

در نهایت، شایان ذکر است که بریدگی‌های ناشی از لبه کاغذ معمولا به اندازه کافی عمیق نیستند تا به فعال شدن مکانیسم های دفاعی طبیعی بدن مانند لخته شدن خون منجر شوند؛ بنابراین، زخم‌های ناشی از این پدیده به حال خود رها می‌شوند و در معرض آلودگی و ... قرار می‌گیرند ونیز هر بار که می‌خواهیم با دستانمان کاری انجام دهیم، زخم کشیده می‌شود و احساس بدی را به ما تحمیل می‌کند و این امر تا زمانی ادامه پیدا می‌کند که زخم التیام پیدا کند و پوست ترمیم شود.

می‌توان از تمام مسائل بالا این را استنباط کرد که بریدگی‌های ناشی از لبه کاغذ با توجه به تمام مدارک و اسناد و تجارب به‌دست آمده، به طور عجیبی دردناک است. موضوع این‌جاست که برای تحقیق بیشتر در این باره، نمی‌توان افرادی را به صورت داوطلبانه یافت که در یک صف قرار بگیرند و دستان خود را با لبه کاغذ ببرند! حتی اگر یک جایزه بسیار ارزنده هم به من بدهید، حاضر به انجام این کار نیستم!

بنابراین، دانشمندان برای تحقیق و یافتن اطلاعات بیشتر در این زمینه مجبورند از اطلاعات و دانش قبلی خود راجع به بدن انسان استفاده کنند تا یک حدس و گمان قابل قبول و منطقی بزنند.

گلدباخ در این باره گفت: ما می‌توانیم از دانش آناتومی بدن انسان در این زمینه بهره ببریم.

اما شما می‌توانید یک آزمایش علمی را بر روی خودتان برای بررسی این فرضیه انجام دهید! یک گیره کاغذ را نگاه دارید و سپس آن را طوری خم کنید که دو لبه به هم نزدیک و هم جهت شوند.

سعی کنید کمر و یا پاهای خود را در این آزمایش به کار ببرید و ببینید می توانید دو نقطه تیز را از هم تشخیص بدهید یا خیر؛ سپس دوباره آن را با دستان و یا صورت خود امتحان کنید. مطمئنا در مرتبه دوم، احساس هر دو نقطه کار به مراتب راجت‌تری خواهد بود، چرا که این بار تعداد حسگر‌های عصبی در آخرین قسمت پوست شما افزایش یافته است.

تبریک می‌گویم! شما موفق به کشف پدیده تشخیص دو نقطه‌ای شده اید؛ به این معنی که شما توانستید دو احساس متفاوت و مجزا بر روی پوست خود درک کنید.

البته محققان براین‌باورند که یک پدیده روان‌شناسی نیز می‌تواند در موضوع بریدگی با لبه کاغذ دخیل باشد؛ بدین صورت که در مغز ما انسان‌ها، این درد بسیارحاد و وخیم و شدید گزارش می‌شود. شاید به این دلیل که چنین رخمی بسیار جزئی، کوچک و بی‌ضرر پیش‌بینی می‌شود!