تفاوت‌ و موارد استفاده از فرمت‌های FAT32، exFAT و NTFS

این سه گزینه FAT32، exFAT و NTFS نام دارند، اما تفاوت‌های مابین این سه گزینه چیست؟

کلیک - در واقع FAT32 یک فایل سیستمی قدیمی‌تر است که معمولا در هنگام فرمت کردن فلش مموری و یا حافظه‌های اکسترنال از آن استفاده می‌شود. در سمت مقابل NTFS فرمتی است که سیستم عامل ویندوز برای درایوهای سیستمی خود از آن استفاده می‌کند و می‌توان از آن در حافظه‌های ذخیره‌سازی اطلاعات دیگر نیز استفاده کرد. اما exFAT یک جایگزین مدرن برای FAT32 محسوب می‌شود و اغلب دستگاه‌ها از این فرمت پشتیبانی می‌کنند، اما گستردگی آن به اندازه‌ی FAT32 نیست.

با توضیحات فوق بدون تردید یک دید کلی نسبت به سه گزینه‌ی FAT32، exFAT و NTFS پیدا کرده‌اید، اما ممکن است هنوز تفاوت‌های دقیق مابین این سه مورد را درک نکرده باشید. در ادامه‌ی این مقاله ما به طور دقیقی به توصیف هر یک از این گزینه‌ها و فرمت‌ها خواهیم پرداخت و نهایتا موضوع را به طور کامل برای شما عزیزان شفاف‌سازی و قابل درک خواهیم کرد. بنابراین پیشنهاد می‌کنیم با کلیک دات آی آر همراه باشید.

FAT32

همانطور که پیش از این هم اشاره داشتیم، FAT32 قدیمی‌ترین فرمت مربوط به فایل‌های سیستمی است. این فرمت در ویندوز 95 مایکروسافت معرفی شد و جایگزینی برای فرمت FAT16 بود.

قدیمی بودن فرمت FAT32 هم نقاط مثبتی داشته و هم نقاط منفی را برای آن به همراه دارد. به دلیلی قدیمی بودن این فرمت، FAT32 به یک استاندارد کلی تبدیل شده است. به عنوان مثال هنگامی که شما یک فلش مموری را خریداری می‌کنید، عموما فرمت حافظه‌ی ذخیره‌سازی اطلاعات آن به شکل FAT32 در نظر گرفته می‌شود تا از این طریق بیشترین فضای ذخیره‌سازی اطلاعات را در اختیار شما قرار دهد. این فرمت نه تنها توسط کامپیوترها پشتیبانی می‌شود، بلکه توسط سایر دستگاه‌ها نظیر ضبط ماشین، کنسول‌های بازی و ... نیز قابل پشتیبانی است. این مزیت به دلیل قدیمی‌تر بودن فرمت FAT32 ارائه شده و این فرمت را به یک استاندارد کامل و قدیمی تبدیل کرده است.

اما همانگونه که گفتیم قدیمی بودن فرمت FAT32 منجر به بروز نقاط منفی در آن نیز شده است. در هنگامی که شما از فرمت FAT32 استفاده می‌کنید، هر یک از فایل‌های تکی ذخیره‌ شده‌ی شما نمی‌توانند حجمی بیشتر از 4 گیگابایت داشته باشند. بنابراین شما از این نظر با یک محدودیت مواجه هستید. همچنین یک پارتیشن با فرمت FAT32 حتما می‌بایست ظرفیتی کمتر از 8 ترابایت داشته باشد. البته ظرفیت 8 ترابایتی بسیار زیاد است و شاید کمتر کسی نیاز به ساختن یک پارتیشن با فضای ذخیره‌سازی اطلاعاتی بیش از 8 ترابایتی داشته باشد، اما در هر حال این موضوع یک محدودیت به شمار می‌رود و ممکن است در شرایط خاصی منجر به آزار و اذیت شما شود.

به طور کلی فرمت FAT32 برای فلش مموری‌ها و سایر حافظه‌های ذخیره‌سازی اطلاعات اکسترنال فرمتی بسیار مناسب محسوب می‌شود، اما نباید از این فرمت برای حافظه‌های ذخیره‌سازی اطلاعات اینترنال استفاده کرد. این فرمت از قابلیت‌های امنیتی و محدودیت‌های دسترسی سیستمی بی‌بهره است، اما در سمت مقابل فرمت NTFS این قابلیت‌ها را به شکل مناسبی ارائه می‌کند. نسخه‌های مدرن‌تر سیستم عامل ویندوز را نمی‌توان در پارتیشنی از حافظه‌ی داخلی با فرمت FAT32 نصب کرد و به منظور نصب آن حتما می‌بایست درایو ویندوز شما از نوع NTFS باشد. بنابراین بیشتری استفاده از فرمت FAT32 در فلش‌ مموری‌ها و حافظه‌های ذخیره‌سازی اطلاعات اکسترنال انجام می‌شود.

سازگاری: تمام نسخه‌های سیستم عامل ویندوز، مک، لینوکس، کنسول‌های بازی و تقریبا تمامی دستگاه‌هایی که از پورت اتصال USB بهره می‌برند سازگاری دارد.

محدودیت‌ها: هر قایل می‌تواند نهایتا حجمی برابر با 4 گیگابایت داشته باشد. هر پارتیشن نهایتا می‌تواند حجمی برابر با 8 ترابایت را داشته باشد.

موارد استفاده: در حافظه‌های ذخیره‌سازی اطلاعات قابل حمل و اکسترنال نظیر، فلش مموری، حافظه‌ی SD، هارد اکسترنال و ...

NTFS

فرمت NTFS یک فرمت مدرن‌تر است که بهتر است برای ذخیره‌سازی فایل‌های سیستم عامل ویندوز از این فرمت استفاده شود. هنگامی که قصد نصب سیستم عامل ویندوز را دارید، فرمت درایو یا پارتیشنی که می‌خواهید ویندوز خود را در آن نصب کنید، می‌بایست NTFS باشد. فرمت NTFS هم از نظر حجم هر فایل و نهایتا سایز و اندازه‌ی پارتیشن دارای محدودیت‌هایی است که البته از نظر تئوری بسیار محدودیت‌های غیرمحسوسی محسوب می‌شوند. فرمت NTFS برای اولین بار در نسخه‌های مصرفی ویندوز ایکس پی ارائه شد.

اگر از محدودیت‌های غیرمحسوس فرمت NTFS چشم‌پوشی کنیم، باید بگوییم که این فرمت قابلیت‌های بسیار مدرنی را ارائه می‌کند. این فرمت از سیستم امنیتی مناسب و همچنین محدودیت دسترسی به فایل‌های سیستمی پشتیبانی به عمل می‌آورد و قابلیتی دارد که به سادگی می‌تواند فرآیند ریکاور کردن پیغام‌های خطا و ارورهای به وجود آمده را به سرانجام برساند و از این طریق از بروز هر نوع کرش، ارور و ... جلوگیری به عمل آورد. به طور کلی قابلیت‌های فرمت NTFS بسیار متنوع و در عین حال کاربردی است. بسیاری از این قابلیت‌ها و ویژگی‌های نامبرده شده برای یک درایو سیستمی ضروری و حیاتی هستند. یکی از مهم‌ترین این ویژگی‌های حیاتی برای فایل‌های سیستمی مربوط به محدودیت اجازه‌ی دسترسی به آن‌هاست که در فرمت NTFS ارائه می‌شود.

همانگونه که پیش از این هم اشاره کردیم، درایو ویندوز شما حتما باید NTFS باشد. اگر قصد دارید که هارد درایو خود را پارتیشن بندی کنید و در کنار درایو ویندوز خود که فرمت NTFS دارد، درایوهای دیگری را نیز بسازید، باز هم می‌توانید از فرمت NTFS استفاده کنید و تمام درایوهای هارد خود را با این فرمت تشکیل دهید. اما نکته‌ای که باید به آن توجه داشته باشید این نکته است که متاسفانه فرمت NTFS با سایر سیستم عامل‌ها سازگاری ندارد و به نوعی تنها مختص نسخه‌های نسبتا جدید سیستم عامل ویندوز است (از ویندوز ایکس پی تاکنون). بنابراین شما نمی‌توانید از فرمت NTFS برای سایر سیستم عامل‌ها استفاده کنید و از این نظر با یک محدودیت مواجه هستید.

به طور پیش فرض، سیستم عامل Mac OS X تنها قادر به شناسایی و خواندن درایوهای با فرمت NTFS است اما قابلیت نوشتن اطلاعات در این نوع از درایوهای را ندارد. برخی از نسخه‌های سیستم عامل لینوکس شاید قابلیت نوشتن و ذخیره‌ی اطلاعات در درایوهای NTSF را داشته باشند، اما اغلب آن‌ها مانند سیستم عامل Mac OS X تنها قادر به شناسایی و خواندن محتویات این درایوها را ارائه می‌کنند. همچنین هیچ یک از کنسول‌های بازی پلی استییشن از فرمت NTFS پشتیبانی نمی‌کنند. حتی ایکس باکس 360 خود مایکروسافت هم از این فرمت پشتیبانی به عمل نمی‌آورد.

سازگاری:

قابل اجرا در تمامی نسخه‌های سیستم عامل ویندوز، اما سیستم عامل مک تنها قادر به شناسایی و خواندن اطلاعت درایوهای با فرمت NTFS است. همچنین برخی از نسخه‌های سیستم عامل لینوکس شاید قابلیت نوشتن و ذخیره‌ی اطلاعات در درایوهای NTSF را داشته باشند، اما اغلب آن‌ها مانند سیستم عامل Mac OS X تنها قادر به شناسایی و خواندن محتویات این درایوها را ارائه می‌کنند. کنسول‌های بازی نظیر پلی استیشن و ایکس باکس 360 هم از این فرمت پشتیبانی نمی‌کنند.

محدودیت:

فرمت NTFS تقریبا در عمل هیچ محدودیتی ندارد.

موارد استفاده:

برای فایل‌های سیستمی و درایوی که قصد دارید سیستم عامل ویندوز را در آن نصب کنید. همچنین سایر حافظه‌های اکسترنالی که می‌خواهید در کنار سیستم عامل ویندوز از آن‌ها استفاده کنید.

exFAT

فرمت exFAT در سال 2006 میلادی رسما معرفی شد و سپس طی به روز رسانی به نسخه‌های فدیمی‌تر سیستم عامل ویندوز نظیر اکیس پی و ویستا اضافه گردید. فرمت exFAT یک فرمت بهینه سازی شده سیستمی برای فلش درایوها محسوب می‌شود. این فرمت به گونه‌ای طراحی شده که مانند فرمت FAT32 یک فایل سیستمی بسیار سبک و کم حجم را ارائه کند، اما از قابلیت‌های فرمت NTFS بهره‌مند نبوده و در سمت مقابل محدودیت‌های فرمت FAT32 را نیز به همراه ندارد. بنابراین می‌توان گفت که فرمت exFAT یک فرمت ترکیبی از مشخصه‌های فرمت FAT32 و NTFS است.

فرمت exFAT مانند فرمت NTFS از نظر محدودیت حجمی فایل ذخیره‌سازی شده و همچنین محدودیت پارتیشن‌ها تقریبا بدون حد و مرز است. بنابراین شما می‌توانید در این فرمت فایلی را ذخیره‌سازی کنید که حجم آن از 4 گیگابایتی بیشتر باشد و یا پارتیشنی را در این فرمت ایجاد کنید که فضای ذخیره‌سازی اطلاعات آن بیشتر از 8 ترابایت باشد. فرمت exFAT را می‌توان به نوعی نسخه‌ی به روز رسانی شده‌ی فرمت FAT32 دانست و می‌توان از این فرمت در حافظه‌های اکسترنال استفاده کرد.

از نظر سازگاری هم عملکرد فرمت exFAT در مقایسه با فرمت NTFS بهتر است. همانطور که اشاره داشتیم سیستم عامل Mac OS X تنها قادر به شناسایی و خواندن اطلاعات فرمت NTFS است، اما این سیستم عامل به طور کامل از قابلیت خواندن و همچنین نوشتن اطلاعات در فرمت exFAT پشتیبانی به عمل می‌آورد. همچنین فرمت exFAT از طریق نصب نرم افزارهای خاصی می‌تواند با سیستم عامل لینوکس هم سازگاری کاملی داشته باشد.

فرمت exFAT علاوه بر سازگاری با سیستم عامل Mac OS X، توسط برخی دیگر از ابزارها نظیر برخی از دوربین‌های دیجیتال نیز قابل پشتیبانی است. این موضوع در حالیست که این دوربین‌های دیجیتال از فرمت NTFS پشتیبانی نمی‌کنند. با این وجود از نظر سازگاری فرمت exFAT هم با مشکلاتی مواجه است. به عنوان مثال کنسول بازی ایکس باکس 360 مایکروسافت از این فرمت پشتیبانی نمی‌کند. همچنین پلی استیشن 3 هم قابلیت سازگاری با این فرمت را ندارد. اما پلی استیشن 4 سونی از فرمت exFAT پشتبانی می‌کند.

سازگاری:

سازگار با تمام نسخه‌های سیستم عامل ویندوز و نسخه‌های مدرن سیستم عامل Mac OS X. سازگاری با سیستم عامل لینوکس به شرط نصب نرم افزاری خاص. همچنین برخی از ابزارهای پیشرفته‌تر و مدرن‌تر نظیر برخی دوربین‌های دیجیتال و پلی استیشن 4 از این فرمت پشتیبانی می‌کنند، اما دستگاه‌های قدیمی‌تر نظیر پلی استیشن 3 با فرمت exFAT سازگاری ندارند.

محدودیت:

فرمت exFAT تقریبا در عمل هیچ محدودیتی ندارد.

موارد استفاده:

در فلش مموری‌ها و سایر حافظه‌های اکسترنال به ویژه در هنگامی که قصد دارید تک فایل‌های با حجم بیشتر از 4 گیگابایت را در آن‌ها ذخیره‌سازی کنید. به طور کلی توصیه می‌شود که در هر دستگاه‎ی که قابلیت پشتیبانی از فرمت exFAT را دارد، به جای فرمت FAT32 از exFAT استفاده کنید.

منبع: howtogeek