از تاثیر ماده حیاتی کبالت در تکنولوژی مدرن چه می دانید؟

کلیک- مقدار زیادی از این ماده در کشور آفریقایی کنگو تولید می شود، که در آن مردان، زنان و کودکان با تحمل شرایط خطرناک و ناسالم برای رفع گرسنگی خود کار می کنند تا مواد اولیه برای تولید دستگاه های ما فراهم شود.

شما احتمالا در حال خواندن این مقاله از روی یک تبلت، گوشی هوشمند و یا کامپیوتر لپ تاپ خود هستید. اگر چنین است، دستگاه شما مطمئنا می تواند شامل یک باتری لیتیوم یونی حاوی کبالت از جمهوری دموکراتیک کنگو باشد. کشور کنگو دارای ملتی فقیر و در عین حال دارای معادنی غنی در آفریقای مرکزی است، که ۶۰ درصد از کبالت جهان را فراهم می کند. (۴۰ درصد باقیمانده در مقادیر کمتر از تعدادی از کشورهای دیگر مانند چین، کانادا، روسیه، استرالیا و فیلیپین تامین می شود.)

کبالت برای ساخت باتری های لیتیوم یونی قابل شارژ مورد استفاده قرار می گیرد و بهره برداری از آن در سال های اخیر به بخش جدایی ناپذیری از فناوری تلفن های همراه تبدیل شده است. غول های تکنولوژی مانند اپل و سامسونگ، و هم چنین خودروسازانی مانند تسلا، GM، و بی ام و، که شروع به تولید اتومبیل های برقی در مقیاس انبوه کرده اند، اشتهای سیری ناپذیری برای کبالت دارند.

واشنگتن پست در مقاله ای تحقیقاتی به نام "خط لوله کبالت: از تونل های خطرناک در کنگو تا استفاده در گوشی های هوشمند کاربران" به بررسی این ماده معدنی و منبع آن، و نیز ارزشمندی و وابستگی که شرکت های فناوری به آن دارند، پرداخته است. در واقع واشنگتن پست سعی کرده در این مقاله مهم ترین ماده ای را که همه از آن استفاده می کنند و اطلاعات کمی در مورد آن دارند، بیشتر معرفی کند.

در ادامه می توانید بخشی از این مقاله را i مشاهده نمایید:

"باتری های لیتیوم یونی قرار بود با فناوری های سمی و کثیف قدیمی متفاوت باشند و نسبت به باتری های سربی معمولی سبک تر بوده و انرژی بیشتری داشته باشند. از طرفی عمر آن ها نیز بیشتر بوده که منجر شده اند دستگاه های با تکنولوژی پیشرفته ای تولید شوند.

بدون این باتری ها، گوشی های هوشمند درون جیب شما جا نمی شد. ساخت و تولید وسایل نقلیه الکتریکی غیر ممکن می شد. از بسیاری جهات، در حال حاضر سیلیکون ولی، از گوشی های هوشمند گرفته تا ماشین های خودران، همگی را با قدرت باتری های لیتیوم یونی ساخته است."

همه کبالت های استخراج شده از کنگو مستقیما به یک شرکت چینی داده می شود، و آن ها هم از آن جا این مواد را با کشتی به چین برده و پس از پالایش، آن را به سازندگان بزرگ باتری در جهان می فروشند. در همین حال، کودکان کارگر در حال کار بر روی معادن و مردان در حال انتقال مواد معدنی به خارج از معدن و زنان هم در حال شست و شوی آن ها هستند. تمامی این موارد می توانند بسیار خطرناک و حتی کشنده باشند.

بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که این خطرات را می توان مدیریت کرد. شاید این مدیران بتوانند این کار را انجام دهند اما سیستم کار نیازمند تعمیرات اساسی است و این کار نه تنها سخت می باشد، بلکه زمان بر هم هست.

به هر حال، کبالت هم مانند دیگر انرژی ها تجدید ناپذیر روزی به پایان خواهد رسید و بهتر است به دنبال تکنولوژی هایی باشیم که نه تنها به کره زمین آسیب نمی زند، بلکه به مردم و کاربران آن هم صدمه ای وارد نمی کند.