تحویل سفارشات توسط پهپاد ها در هاله ای از ابهام
پهپادها با سرعت بسیار بالا در حال ورود به زندگی ما هستند. اما آمازون، گوگل، و اداره هوانوردی آمریکا درباره نقش پهپاد ها در تحویل سفارشات به مشتریان در آینده، اطمینان کافی ندارند.
کلیک- تصور کنید بر پشت‌بام خانه‌های ما فرود می‌آیند تا یک پیتزای داغ را به ما تحویل دهند، سپس پرواز را به سمت مبدأ از سر می‌گیرند تا دوباره باتری‌های خود را شارژ نمایند. یک پروژه مربوط به آینده، درست مثل دنیاهای خیالی خیلی دور، که شرکت‌ها در مورد آن‌ها پوشش خبری ایجاد می‌کنند؛ اما هنوز جا دارد تا بتواند به‌زودی به واقعیت بپیوندد. با این‌حال دو شرکت بزرگ جهان، آمازون و گوگل، با اطمینان ادعا می‌کنند که فن‌آوری لازم برای اجرای این طرح تجاری را، درصورتی‌که موانع قانونی آن بر طرف شود، در اختیار دارند.
هفته گذشته هیئتی که شامل اعضایی از گوگل، آمازون، ناسا، و یکی از صاحب‌منصبان اسبق اداره هوانوردی آمریکا بود، بررسی صمیمانه‌ای در زمینه مواضع آژانس در مورد پهپادها انجام داد. این جلسه تصویر واضحی از آنچه که به نظر بزرگ‌ترین سهامداران باید روی دهد تا پهپادها بتوانند در این عرصه به پرواز درآیند، ارائه داد. در مورد موانع حقوقی و فنی، نظرات بسیار گوناگونی مطرح شد. مسائل موردبحث شامل سوالات زیر بودند:
- این صنعت تا چه حدی باید پیش برود؟
- تا کجا باید خطر کند و تحت چه قواعدی باید باشد تا بتوان آن را به عنوان مقوله‌ای جدید در صنعت هوانوردی پذیرفت؟
هم‌اکنون بسیاری از جت‌های مسافربری مجهز به سیستم ناوبری خودکار و نرم‌افزارهایی هستند که برای پرواز و فرود آن‌ها برنامه‌ریزی شده‌اند و علاوه بر این برخی هواپیماها مجهز به کنترل دستی پرواز توسط انسان، تنها به مدت 7 دقیقه یا کمتر در طول هر پرواز هستند. با این‌حال اداره هوانوردی آمریکا در این مورد که پهپادها باید توسط انسان خلبان کنترل شود و در خط دید انسانی باقی بماند، پافشاری می‌نماید. این‌ها قواعدی هستند که امکان تحویل کالا به‌وسیله ناوگان پهپادها را در حیطه‌ای وسیع، منتفی می‌کند.
صنعت پهپاد چگونه می‌تواند این ممنوعیت‌ها را کنار بزند؟ Paul Misener معاون مدیریت آمازون در زمینه سیاست عمومی جهانی، معتقد است شرکت‌های فن‌آوری نیازمند این هستند که بتوانند امنیت این پروازها را تأمین نمایند. Paul Misener درباره فرصت پروازهای مستقل با اعمال محدودیت، گقت: به نظر من، ما نیاز به مجوزهای قانونی داریم. آمازون با انجام آزمایش‌هایی که در طول سال گذشته، خارج از آمریکا کرده است، اداره هوانوردی آن کشور را تحت‌فشار گذاشته تا استانداردهایی در ارتباط با اجرا و میزان خطرپذیری، ارائه دهد که آن‌ها بتوانند خود را محک بزنند. آن‌ها نمی‌خواهند که گفته شود از چه فن‌آوری‌هایی می‌توانند بهره‌جویند، چرا که عملکرد آن‌ها مبتنی بر تجربه و تکرار سریع است. اما Misener با اطمینان اظهار داشت که در زمینه برخی حدود ارائه شده در مورد ارتباطات، تأخیر، و اجتناب از موانع، می‌توانند به درستی عمل کنند. به‌هرحال، سازمان هوانوردی آمریکا، همچنان آنان را در انتظار گذاشته است.
فشار برای کسب اجازه انجام آزمایش در آمریکا
چشم‌انداز تحویل کالا توسط پهپاد در آمازون، در محدوده ارتفاع 60 تا 120 متر برای انتقالات سریع پیش‌بینی شده است. ارتفاع 120 تا 150 متر، محدوده بدون پرواز است، و این عاملی است که پهپادها را از هواپیماهای همراه با سرنشین دور نگاه می‌دارد. آمازون پهپادهایی را طراحی نموده است که می‌توانند با یکدیگر در ارتباط باشند و موقعیت مکانی و مسیر پرواز خود را با هم به اشتراک بگذارند. به‌علاوه آن‌ها مجهز به فن‌آوری "حسگرهای اجتنابی" هستند، حس‌گرهایی که می‌توانند موانع را شناسایی کنند و در مقابل آن‌ها جاخالی دهند.
Misener می‌گوید: چیزی به نام حس مشترک وجود دارد که موجب می‌گردد اشیا پرنده یکدیگر را شناسایی کرده و از برخورد با هم اجتناب کنند و شما هم می‌توانید متقابلاً آن‌ها را شناسایی کرده و از تصادم با آن‌ها اجتناب ورزید. هم‌اکنون فن‌آوری‌هایی موجود هستند که از آن‌ها به خوبی در هواپیماهای مسافربری استفاده می‌شود. ولی تعداد زیادی اشیا پرنده بدون هیچ اشتراکی نیز، موجود هستند. در ارتفاع پایین، به سادگی امکان دارد که پهپادها با پرندگان و بالن‌ها برخورد نمایند "که نمی‌توانید حضورشان را پیش‌بینی کنید و آنان هم موقعیت خود را اعلام نمی‌کنند." به همین دلیل، وجود توان اجرایی بالا برای حسگرهای اجتنابی آمازون، الزامی است.
درصد خطا را هم باید در نظر گرفت. ساخت نسخه کاملی از حسگرهای اجتنابی که پیش‌نیاز پرواز تجاری پهپادها است، می‌تواند دچار تأخیر گردد یا حتی این صنعت را به عاقبت بدی دچار نماید. زیرا در واقع هنوز تکمیل نشده و ممکن است هیچ‌گاه هم کامل نشود. نمایش فن‌آوری بسیار پیشرفته حسگر اجتنابی توسط شرکت اینتل در نمایشگاه هفته گذشته CES، صحه‌ای بر وجود این مشکل بود. Peter Cleveland معاون مدیر بخش سیاست‌گذاری و حقوقی شرکت اینتل، گفت: ما پهپادهای متعددی را در خارج از کشور در زمینه‌های بصری، سازگاری، عمق حسی، و پهپادهای هوشمند، امتحان کرده‌ایم. هنوز در صد خطا وجود دارد. البته درصد بسیار پایینی را در بر می‌گیرد. ولی این خطا در مورد تأخیر در پیوندهای ارتباطی است.
گوگل روش تهاجمی‌تری را اتخاذ کرده است. Dave Vos مدیر پروژه تحقیقاتی گوگل (Google's Project Wing) در این زمینه می‌گوید: فکر می‌کنم هیچ مانعی وجود ندارد و تنها باید این کار را انجام بدهیم. بزرگ‌ترین مانع، مسائل فرهنگی است، نباید مشکلاتی بیش از آنچه بر سر راه ما هست برایمان به وجود آورند. ده‌ها سال است که Vos، در حال ساخت دستگاه‌های تأمین نیرو برای وسایل نقلیه مستقل است. این کار با ساخت یک‌چرخه‌ای در دانشگاه MIT آغاز شد و آخرین کار او در شرکت Rockwell Collins، در زمینه گسترش فن‌آوری پرواز خودکار در هواپیماهای نظامی و تجاری بوده است. این هواپیماها اغلب زمانی را که در حال پرواز هستند، از این فن‌آوری استفاده می‌نمایند. او می‌گوید: این موضوع دیگر چالشی در فن‌آوری محسوب نمی‌گردد. در حال حاضر تمام هواپیماها خودکار هستند.
- این موضوع دیگر چالشی در فن‌آوری محسوب نمی‌گردد
آنچه Vos در نظر دارد این است که نقص حسگر اجتنابی را با کنار گذاشتن آن به عنوان جزء اساسی این فن‌آوری رفع نماید. او عقیده دارد به جای تمرکز بر قوانین جدیدی که به بررسی میزان دید پهپادها می‌پردازند، پهپادها باید به سادگی از قوانین موجود در ناوگان هوایی تبعیت کنند، برنامه پرواز خود را پیش از برخاستن از روی زمین، اعلام نمایند و موقعیت و مسیر خود را در طول پرواز، مخابره کنند. او می‌گوید: من قویاً اعتقاد دارم که نیاز اندکی به وضع قوانین جدید داریم. در حقیقت اگر بگذارید مردم کارشان را بکنند و آنچه را که خلبان‌ها و هوانوردان انجام می‌دهند را در مورد این دستگاه‌ها تکرار کنند، همه چیز اجرایی خواهد بود. بنابراین ما به تمهیدات جدید نیاز نداریم، تنها لازم است که اجازه بدهند، برویم و این کار را انجام دهیم.
ناسا، که همچون بافتی ارتباطی میان صنایع خصوصی و سازمان هوانوردی آمریکا عمل می‌کند، به آرامی در تصویب محدودیت‌هایی برای شرکت‌هایی از قبیل گوگل و آمازون نقش دارد. سازمان ناسا، مدت زیادی با سازمان هوانوردی آمریکا برای تکمیل کردن آزمایشات با راه آهن BSNF همکاری داشته است. در این پروژه پهپادها با پروازی صحیح بر فراز خط اجرایی سایت، صدها مایل از مسیر را بازرسی کردند. در اکتبر همین سال، دولت طرحی مبنی بر انجام آزمایشات هدایتی پهپادهای کاملاً مستقل ارائه داد، تا دریابند که آن‌ها تا چه حد قادر به برقراری ارتباط در طول مسیر، اجتناب از موانع و هماهنگ کردن حرکات خود هستند.
یکی از پیشتازان ناسا در زمینه ایجاد سیستم مدیریت عبور و مرور هواپیماهای مستقل، Parimal Kopardekar است. او ذکر می‌کند که سازمان هوانوردی در مواجهه با یک بحران، ایجاد گشته است. در سال 1959، دو هواپیما بر فراز گراند کانیون با یکدیگر تصادف کردند. او در رابطه با پهپادها می‌گوید: ما خواستیم از تکرار تاریخ جلوگیری کنیم.
درحالی‌که اجلاس به پایان کار خود نزدیک بود، Jim Williams، کارمند رسمی سابق سازمان هوانوردی آمریکا که شغل خود را برای انجام پروژه‌ای خصوصی در ارتباط با یک شرکت قوی حقوقی، ترک کرده است، راه حل بسیار متفاوتی ارائه داد. برای درک کامل اهداف جاه‌طلبانه صنعت پهپاد، مطمئناً باید تصادفات تأسف‌برانگیزی را تجربه کرد. او ادعا می‌نماید که این مسئله بدبینانه نیست، بلکه واقع‌بینانه است.
او خطاب به جمعیت گفت: هدف این است که جامعه‌ای که در آن در حال کار هستید و سازمان هوانوردی آمریکا، احساس راحتی کنند و پیش برویم و اگر اتفاقی افتاد، خودمان را با آن وفق بدهیم. زیرا در واقع تاریخ پرواز چنین بوده است. از زمانی که اولین هواپیماها به پرواز درآمدند، تصادفات وجود داشته‌اند و ... شما تلاش می‌کنید و یاد می‌گیرید که چگونه از تکرار این اتفاقات اجتناب کنید. این عالی است که سیستم حمل‌ونقلی داریم که در جهان، بهترین است. اما این موضوع در اصل مدیون افراد زیادی است که جان خود را از دست داده‌اند تا این صنعت، امروز به این خوبی عمل کند. با بحث بر سر چگونگی انجام کار، چیزی فرا نخواهید گرفت. با انجام دادن آن، یاد می‌گیرید.