ابتکار Exxon در ذخیره دی اکسید کربن و تبدیل آن به انرژی

به گزارش کلیک، در حالی که کشور هایی چون کاستاریکا حجم بیشتر انرژی های مورد نیاز سالانه خود را از منابع انرژی های تجدید پذیر تامین می کنند، ایالات متحده آمریکا همچنان برای منابع انرژی خود به سوخت های فسیلی رو می آورد و متاسفانه این تقاضا در حال افزایش است. بر همین اساس و بر طبق گزارش موسسه حفاظت از محیط زیست، کارخانه های تولید کننده انرژی های سوخت فسیلی، اصلی ترین منبع تولید گازهای دی اکسید کربن در آمریکا می باشد.

سالهاست که تولید کنندگان نفت، ذغال سنگ و گازهای طبیعی در صدد جذب و نگه داری این مواد و در نهایت ممانعت از ورودشان به جو می باشند. البته باید در نظر داشت که این موضوع به هیچ وجه کار ساده ای نیست. در همین راستا شرکت اگزان موبایل در تلاش است تا راه حلی برای مقابله و درنهایت کاهش آلودگی کارخانه های تولید انرژی بیابد. این شرکت توانسته است تا با مشارکت با توسعه دهندگان پیل های سوختی و به طور خاص شرکت FuelCell Energy ، سیستمی برای جذب و نگهداری کربن تولیدی در فرآیند تولید الکتریسیته بسازد.

این فناوری هنوز با نجات سیاره زمین از آلودگی فاصله زیادی دارد ولی مطمئنا کمک فراوانی در این راستا خواهد بود، چرا که اقدامات کنونی برای جلوگیری از پخش این گازها چندان اثر بخش نبوده است. بر طبق گزارش مجله فناوری MIT ، یک رویکرد معمول استفاده از آمین (از مشتقات آمونیاک) برای از بین بردن کربن خروجی این کارخانه ها می باشد. این روش ممکن است تاثیرگذار باشد ولی در عین حال بسیار پرهزینه بوده و به الکتریسیته بیشتری نیز نیازمند است، علاوه بر آنکه کارخانه ها را وادار به صرف انرژی های فراوان برای جذب و نگهداری این کربن ها می نماید.

شرکت FuelCell Energy در صدد است تا به جای آمین از سلول های سوخت های کربنات برای جذب، جمع آوری و انتقال دی اکسید کربن به مراکز نگهداری، استفاده نماید. در حالی که حلال های با پایه آمین قسمتی از انرژی کارخانه را مورد استفاده قرار می دهد، متد های استفاده از سلول های سوختی کربناتی، حتی قادر است تا الکتریسیته بیشتری نیز تولید کند.

هر چند لازم به ذکر است که به کارگیری چنین روش هایی ارزان نخواهد بود. لوله های انتقال کربن های متراکم و مراکز ذخیره سازی آن، به تنهایی می تواند هزینه ای معادل میلیارد ها دلار برای این کارخانه ها به همراه داشته باشد. حال آنکه، با وجود چنین چالش هایی، شرکت اگزان به نظر علاقمند به سرمایه گزاری و اجرا چنین پروژه هایی می رسد. این شرکت در عین حال عنوان نموده که همکاری اش با شرکت انرژی مذکور برای تولید سیستم موثر جذب و ذخیره کربن محدود بوده و در بازه زمانی یک یا دو سال انجام خواهد گرفت. هنگامی که هر دو شرکت به اهداف مورد نظر خود دست یابند، شروع به انجام پروژه های آزمایشی و سپس بهره برداری های نهایی در کارخانه های واقعی خواهند نمود.

این ایده ها و مفاهیم، تعهدات گوناگون و فراوانی با خود به همراه دارد ولی هنوز تا عملی شدن آن ها راه بسیار زیادی مانده. شاید برای تولید سیستمی مانند جذب و ذخیره کربن به یک دهه زمان احتیاج داشته باشیم، اگر در نهایت حتی قادر به تولید آن باشیم.

منبع: digitaltrends