طراحی سالن کنسرت هامبورگ توسط یک الگوریتم کامپیوتری هوشمند
استفاده از الگوریتم های به روز کامپیوتری در بنای سازه های عظیم باعث شده است که طراحی و ساخت ساختمان های بزرگ تنها در دست انسان ها نباشد. یکی از سازه هایی که توسط الگوریتم های کامپیوتری طراحی شده است سالن فیلارمونیک هامبورگ است که ارزشی بالغ بر ۸۴۳ دلار دارد.
به گزارش کلیک ، سالن اجتماعات این سالن کنسرت که یکی از بزرگ ترین سالن های اجتماعات در میان ۳ سالن بزرگ و با ارزش کنسرت در دنیا است با استفاده از طراحی پارامتریک ساخته شده است. استفاده از الگوریتم های کامپیوتری برای طراحی سازه ها به این صورت است که ابتدا پاراکترهای مورد نظر به الگوریتم های کامپیوتری داده می شود و الگوریتم با استفاده از این پارامترها شکل مناسب و مورد نظر را برای سازه به صورت خروجی در اختیار کاربر قرار می دهد. هر کدام از اشکال خروجی برای سازه ها خود به تنها هزاران حرف نا گفته دارند.
معماران برای طراحی این سالن فیلارمونیک با یکی از بزرگ ترین چالش های دنیا مواجه بودند. معمولاً در این سالن های بزرگ، مشهورترین و به نام ترین موسیقیدانان برای اجرای برنامه دعوت می شوند و به همین دلیل می بایست در سالنی در خور و شایسته اعتبار این بزرگان موسیقی از آن ها پذیرایی شود. ماهیت چنین سالن هایی باید به گونه ای باشد که فضای مناسب را برای تماشای اجراهای زیبا داشته باشد. در واقع اجرای موسیقی زنده نه تنها نیاز به هماهنگی بین اعضای نوازنده دارد بلکه نیاز به فضایی دارد که از نظر آکوستیکی به بهترین شکل طراحی شده باشد.
به عقیده کارشناسان برای اینکه صدا در سالن های کنسرت در بهترین شکل آکوستیکی خود ارائه شود، فضای در نظر گرفته شده برای احداث سالن کنسرت از مشخصات هندسی مناسب در کنار مواد و مصالح با کیفیت برای احداث آن بر خوردار باشد. این پارامترها در هر قسمت از سازه متغیر هستند. برای مثال در سقف بالای استیج نیاز به مشخصات هندسی و مصالح مخصوص و جداگانه ای استفاده می شود در حالی که برای مثال در سقف قسمتی که تماشاچیان می نشینند باید از مشخصات هندسی و مصالح متناسب با آن قسمت استفاده شود. همچنین دیوارهای پشت سر مخاطبان و دیوارهای پشت سر هنرمندان کاملا با هم متفاوت است.
شرکت طراحی و معماری Herzog و De Meuron در حدود ۱۵ سال وقت برای ساخت سالن فیلارمونیک هامبورگ صرف کردند. در بخش مرکزی این سالن عظیم و با شکوه که از آن می توان به عنوان یکی از شاهکارهای معماری نام برد از ۱۰ هزار پانل فیبر آکوستیکی که از گچ ساخته شده است استفاده شده که مانند قطعات پازل در کنار یکدیگر قرار می گیرند. در این پانل ها از میلیون ها سلول استفاده شده است که شبیه به صدف و یا حلزون فرو رفته در شن هستند. این نوع ترکیب بندی مسلماً تصادفی طراحی و ساخته نشده است. این الگوهای نا متعارف و غیر معمولی که در حدود ۴ تا ۱۶ سانتی متر هستند ابزاری هستند برای جذب و یا انتشار صوت. هیچ دو پانل مشابهی را نمی توان در میان این ۱۰ هزار قطعه پیدا کرد اما برای عملکرد مناسب تمام این پانل ها باید در کنار یکدیگر قرار گیرند تا بیشترین کارآیی را در بهینه سازی مشخصات آکوستیک صدا داشته باشند.
شکل این سالن به صورت کلی شبیه یک برج است که خود نشان دهنده قابلیت های این ساختمان در تنظیم میزان بلندی و کمی صدا است. این سازه خود یکی از بزرگترین سازه هایی است که تا کنون خلق شده است. مشخصات هندسی پیچیده برای هر واحد از این سالن بزرگ به همراه مصالحی که در هر کدام از آن ها بکار رفته است بسیار قابل توجه است.