کپی برداری از موش و گربه و تولید ربات‌های سبیلو
رسانه کلیک – هیچوقت فکر می کردید روزی ربات ها هم به سبیل مجهز شوند؟ به نظر می رسد سبیل حیواناتی مثل موش و گربه برای طراحان صنعت رباتیک بسیار جذاب بوده.
یکی از تفاوت‌های میان انسان و حیوانات، سبیل است! حیواناتی مانند گربه، سگ، راکون، موش‌ها برای مسیریابی در تاریکی و شیرهای دریایی برای شکار ماهی هرکدام به‌نوعی از این نعمت بهره می‌برند. حالا که امروز علم به دنبال ساخت ربات‌هایی با احساس است، چرا از این گزینه در ربات‌ها استفاده نکنیم؟
در حیوانات، سبیل دارای خاصیت حسی نیست ولی از زیر پوست به فولیکول متصل است. هنگامی‌که سبیل به جسمی برخورد می‌کند،این حسگرها تحریک شده و اطلاعات دریافتی جهت ارسال پاسخ، به مغز فرستاده می‌شوند.
برای طراحی رباتی به این شکل، سبیل به یک لود سل شش محوره متصل می‌شود تا بتواند اطلاعاتی از قبیل نیروی جانبی،چرخش،فشار و جهت و شدت خم شدن فولیکول را،حین برخورد با اشیاء تقویت کرده و به بخش مربوطه ارسال کند. کارشناسان در آزمایش‌های خود دریافتند که در ساخت یک ربات، میزان و جهت خم شدن سبیل و فشاری که به فولیکول وارد می‌کند، مهم‌ترین اطلاعات هستند. بنابر نیاز، دو حسگر برای اندازه‌گیری این دو سیگنال طراحی شده است.حسگر اول با حجم ۰٫۸ میلی‌متر مکعب، به اندازه نصف یک ماکرو لود سل شش محوره است و دیگری با طول ۱ و شعاع ۰٫۵ میلی‌متر به اندازه فولیکول واقعی در انتهای سبیل یک موش است.
در ادامه آزمایش‌ها، حسگر، به دو طرح پیشنهادی از ساختار سبیل متصل شد: مخروطی و استوانه‌ای. نتیجه در کمال شگفتی نشان داد که مانند سبیل طبیعی حیوانات، تنها طرح مخروطی در تحریک حسگر موثر است. علت این امر، منعطف‌تر بود نوک سبیل نسبت به انتهای آن است.
اما درحالی‌که ربات‌ها با استفاده از لیزر به‌خوبی اطراف را با جزئیات درک می‌کنند، ساخت این ربات چه ضرورتی دارد؟ در پاسخ به این سوال می‌توان گفت این قابلیت نه به‌عنوان جایگزین بینایی ماشین، بلکه برای تکمیل آن، در مواقعی که بینایی معمولی و یا در زمان طوفان شن که لیزر کاربرد ندارد، استفاده می‌شود. همچنین از این قابلیت می‌توان در مأموریت‌هایی که اختفا نیاز است، استفاده نمود.