ردیابی چشمی برای بازی‌های ویدئویی
ردیابی چشمی به بازیکن تجربه جدیدی از بازی‌های ویدئویی می‌دهد. مفهوم ردیابی حرکات چشم افراد مدتهاست که فکر بشر را به خود مشغول کرده است.
به گزارش کلیک، فناوری بخشی از این تصورات را به تصویر کشیده است: در فیلم گزارش اقلیت، پلیس می‌تواند هر حرکتی را در چشمان شما پیگیری کند، در فیلم پانزده میلیون حسن، بخشی از سریال تلویزیونی آیینه سیاه، هنگامی که فرد به تبلیغات نگاه نمی‌کرد، تبلیغات متوقف می‌شدند تا فرد جزییات آگهی را از دست ندهد. واقعیت ردیابی چشمی می‌تواند جذاب‌تر از این‌ها باشد.
> > > از آزمایشگاه تا خانه
ردیاب‌های چشمی ده‌ها هزار دلار هزینه دارند و جزو تجهیزات گران‌قیمت آزمایشگاه‌های روانشناسی هستند. در حالی‌که ردیاب‌های چشمی گران‌قیمت هنوز بخشی از تحقیقات حرکات چشم هستند اما اکنون چنین ردیاب‌هایی را می‌توان با قیمت چند صد دلار برای انجام بازی خریداری کرد.
مثال‌های این موارد شامل Tobii EyeX، Steelseries Sentry و EyeTribe هستند. لپ‌تاپ‌هایی نیز ساخته می‌شوند که قادرند مجهز به ردیاب چشمی باشند.
اما این دستگاه‌ها نیاز به یک اپلیکیشن قوی دارند که به مردم دلیلی قانع کننده برای استفاده از این فناوری را بدهد. بازی‌ها دلیل خوبی برای این فناوری هستند. یک ردیاب چشمی چیزی بیش از یک دوربین است و چند LED دارد که در انتهای صفحه نمایش متصل می‌شود. تفاوت آن با وبکم معمولی این است که آن‌ها از طیف مادون قرمز استفاده می‌کنند، از این‌رو تفاوت در رنگ چشم و پوست افراد دخالتی در ردیابی ندارد.
الگوریتم پیچیده تصاویر را از دوربین گرفته و تبدیل به مختصات می‌کند که نشان می‌دهد شما به کجا در صفحه نمایش نگاه می‌کنید: نقطه نگاه. این روند فرصت‌های زیاد برای توسعه‌دهندگان بازی‌ها فراهم می‌کند که از آن در بازی‌ها استفاده کنند.
> > > از نقطه نگاه چه استفاده‌ای می‌شود؟
ساده‌ترین استفاده مکانیکی برای چشم‌ها استفاده از آن‌ها به عنوان مکان‌نما است، مشابه کاری که با موس انجام می‌دهیم. طیف این حرکات را می‌توان برای انتخاب و حرکت مهره‌های شطرنج، برای حرکت اسلحه در بازی‌های تک تیرانداز اول شخص و جای گذاری موس برای فعال کردن بازیکنان به‌کار برد.
داده‌های نقطه نگاه را می‌توان با صفحه کلید و موس ترکیب کرد تا تجربه‌ای چند جانبه ایجاد کند. در بازی عقیده یک آدم‌کش هنگامی‌که بازیکن به یک نقطه از محیط بازی از دید شخیصت بازی نگاه می‌کند، می‌تواند اکتشافات طبیعی‌تری داشته باشد. بازی ماموریت تام کلنسی چندین مکانیسم نقطه نگاه دارد، از جمله هدف‌گیری، پرتاب نارنجک، دنبال یک پوشش گشتن و بسیاری موارد دیگر.
مزیت استفاده از این سیستم این است که تولید کننده هنوز می‌تواند به کسانی که ردیاب چشمی ندارند نیز بازی بفروشد اما این افراد تجربه دیگری خواهد داشت.
> > > آینده ردیاب چشمی در بازی‌ها
یکی از جالب‌ترین ویژگی‌های این ردیاب استفاده به عنوان یک روش ورودی است که چیزی بیش از صدور دستورات صریح به بازی محسوب می‌شود. اول اینکه چشمان نقش مهمی در تعاملات اجتماعی بین افراد بازی می‌کنند و این امر می‌تواند در بازی گنجانده شود. برای مثال، ممکن است هنگامی که در بازی شخصیت‌ها مشغول یک مکالمه هستند و شما چشمانتان را به جایی دیگر ببرید، ناراحتی در چهره آن‌ها دیده شود.
دوم اینکه چشمان نکات زیادی را در مورد فرایند شناختی لو می‌دهند، که در بازی‌های هوش مصنوعی می‌توان از آن برای انطباق بازی استفاده کرد. برای مثال، محققین کشف کرده‌اند نگاه بازیکن می‌تواند استراتژی وی را در بازی سوپر ماریو بروس لو دهد و روایت گوینده داستان را تغییر دهد. این امر به بازی امکان چیزی شبیه ذهن‌خوانی می‌دهد که بازیکن را شگفت‌زده کرده و یا خواهد ترساند.
مورد سوم این است که ردیاب چشمی قادر است به بازیکنان حرفه‌ای یک ابزار قدرتمند تحلیلی بدهد که عملکرد خود را ارزیابی و اصلاح کنند. برای مثال، بازیکنان می‌توانند حرکات چشمی خود را حین بازی ضبط کرده و سپس ویدئو را تماشا کنند تا متوجه شوند آیا در هنگام بازی در زمان مناسب به نقطه مناسب توجه کرده‌اند یا خیر. یک نقشه از نقاط نگاه نیز می‌تواند به بازیکن یک تصویر لحظه‌ای از نقاط مهمی بدهد که نیاز به تمرکز بیشتر دارند.
ردیاب چشمی برای مدت‌های طولانی وجود داشته است اما هنوز برای رسیدن به بازار مصرف گسترده زود است. مثال‌های اخیر، همچون منوی فعال کلبه پیتزا نشان می‌دهد که برای این فناوری موارد استفاده بسیار جالبی وجود دارد اما هنوز برای اثبات ارزش خود در میان توده مردم راه درازی در پیش دارد.
کنترل‌گر نینتندو وی و Kinect مایکروسافت نشان داده‌اند که بازی یک پلتفرم قدرتمند برای اثبات توانایی دستگاه‌های ورودی غیرمعمول است.
منبع: Phys