ماده شفابخش جدیدی برای درمان تومور مغزی کشف شد
پژوهشگران دانشگاه نیوکاسل با انجام آزمایشاتی بر روی موش، دریافته اند که با استفاده از نوعی دارو که سرعت تولید اسیدهای چرب را کاهش می‌دهد، می توانند موجب شوند که نوع رایجی از تومور کشنده مغزی از چربی خود تغذیه کرده و سرعت رشد خود را آهسته کند.
به گزارش کلیک، یک مطالعه جدید از دانشگاه نیوکاسل نشان داده است که یک نوع رایج از تومور مغزی سرطانی برای تامین انرژی و رشد خود، چربی مصرف می‌کند. این یافته برخلاف نظریه‌ای قدیمی است که معتقد است مصرف گلوکز عامل اصلی رشد تومورهای سرطانی است.
توافق عام علمی اولیه درمورد تومور مغزی گلیوما، رایج ترین نوع تومور مغزی کشنده که در هر یکصد هزار نفر در ۴ نفر پیدایش می‌یابد، این است که شکر موجب رشد آن می‌شود. با این حال مطالعه‌ای جدید از دانشگاه نیوکاسل نشان داده است که چربی منبع اولیه تامین انرژی مورد نیاز آن است.
پژوهشگران در مطالعه‌ای که روز چهارشنبه در مجله پزشکی Oncology به چاپ رسید، سلول‌های بنیادی یک موش را به شکلی تغییر دادند تا توزیع آن مشابه انباشتگی تومورهای گلیوما در انسان باشد. آن‌ها این سلول‌های بنیادی را در موش دیگری با ویژگی‌ها و پیشینه ژنتیکی مشابه قرار دادند و آن‌ها را با یک ماده بازدارنده از اکسیده شدن اسید چرب، به نام etomoxir، تحت درمان قرار دادند که موجب شد تا توانایی تومورها در استفاده از چربی به عنوان ماده غذایی متوقف شود. سپس سرعت رشد تومورها را اندازه گیری کردند.
دکتر الیزابت استول، مولف اصلی این مطالعه از انجمن عصب‌شناسی دانشگاه نیوکاسل گفت: تومورهای گلیوما که تحت درمان با بازدارنده بودند، با سرعتی بسیار کمتر از نرخ رشد طبیعی رشد یافتند که موجب افزایش ۱۷ درصدی متوسط مدت بقای موش‌ها شد.
بر اساس چکیده این پژوهش، این مطالعه بیش از یافتن یک دارو که ممکن است کمکی به درمان تومور کشنده مغزی که تشخیص آن در ام‌ار‌آی می‌تواند دشوار باشد، پیش رفته است تا جایی که این مطالعه را کاملا توسعه داده‌اند. این مطالعه همچنین دریافت که متوقف کردن دسترسی تومور مغزی به آنزیم‌های اکسید کننده اسید چرب می‌تواند موجب کاهش تولید انرژی و تکثیر سلولی در سلول‌های گلیوما شود.
دکتر استول می‌گوید: یافته‌های ما درک جدیدی از بیولوژی تومور مغزی فراهم کرده و امکان بالقوه تولید دارویی هدفمند برای مبارزه با این نوع از سرطان را ایجاد می‌کند.
باور قدیمی مبنی بر این که شکر ماده غذایی لازم را جهت رشد تومورهای سرطانی تامین می‌کند، به زمان تحقیق انجام یافته توسط اوتو واربورگ، برنده جایزه نوبل، برمی‌گردد که مشاهده کرد که تومورها مقادیر بسیار زیادی از گلوکوز را می‌بلعند. این کشف نام "اثر واربورگ" را به خود اختصاص داد. پزشکان اغلب سرطان‌ها را به وسیله پرتونگاری مقطعی آزادسازی پوزیترون (PET) مورد شناسایی قرار می‌دهند.
طبق نمایه‌ای از نیویورک تایمز، این روش پویشی را جهت جستجو برای سطوح بالای مصرف گلوکز در بخش‌هایی از بدن به کار می‌گیرد.
این نخستین باری نیست که سلول‌های چربی با تومورهای سرطانی مغزی مرتبط شده اند. مطالعه‌ای که در دسامبر سال گذشته توسط پژوهشگران دانشکده پزشکی دانشگاه ایالت پنسیلوانیا (Penn State College of Medicine) منتشر شد، ادعا می‌کند که پژوهشگران این مرکز توانسته اند حضور رشدهای مربوط به مصرف چربی را، که مشاهده آن‌ها دشوار است، با استفاده از یک سلول چربی به تازگی مهندسی شده تشخیص دهند. این مطالعه در مجله علمی Neruo-Oncology منتشر شده است.