بررسی پهپادهای آتش نشان

به گزارش کلیک-برای اینکه بتوانیم به صورت دقیق بگوییم آیا ربات های پرنده همکاران خوبی برای آتش نشان ها هستند یا نه باید ببینیم چه کارهایی از دست آن ها ساخته است. اولین و فراگیرترین ابزاری که در این پرنده ها به کار گرفته شد دوربین های فیلمبرداری بوده است تا علاوه بر آنکه امر هدایت آن را آسان کند اطلاعاتی نیز از محیط برای کاربر ارسال کند. پس اولین اقدامی که یک پهپاد می تواند انجام دهد این است که در لحظات اولیه آتش سوزی به پرواز درآید و با دارا بودن دوربین، اطلاعاتی مفیدی را برای آتش نشان ها ارسال کند طبیعتا اگر از دوربین های حرارتی به جای دوربین های فیلمبرداری استفاده شود اطلاعات بیشتری می توان بدست آورد به طور مثال اینکه دمای آتش چقدر است و یا حتی چه تعداد موجود زنده در آتش گرفتار هستند. با توجه به توان باتری های موجود در بازار، دوربین و همچنین دستگاه های ارسال تصویر این امر به راحتی امکان پذیر است اما نکته ی بسیار مهم یک پهپاد آتش نشان، بدنه ی مقاوم در برابر حرارت است چرا که همچون یک آتش نشان برای محافظت از خود نیاز به یک پوشش بسیار قوی دارند که در عین حال از وزن کمی برخوردار باشد. ویژگی های ذکر شده را می توان در پهپادهای تجاری سازی شده md4-200 مشاهده کرد. پرنده ای جند منظوره که به واسطه ی بدنه ی مقاوم، خود را در میان تیم آتش نشان ها قرار داده است. تصویر این پرنده را در زیر مشاهده می کنید.

سیر پیشترفت پرنده های بدون سرنشین افزایش راندمان آن ها را به همراه داشته، افزایش بازدهی به این معناست که پرنده های می توانند بار بیشتری را در مدت زمان بیشتری حمل کند. شاید این بهبود عمکردی تا جایی پیش رود که پرنده ها بتوانند به صورت مستقیم نسبت به مهار آتش اقدام کنند. شما فرض کنید که یک ربات پرنده محموله ای مانند چند کپسول آتش نشانی را حمل می کند و در هنگام نزدیک شدن به آتش با یک بازوی مکانیکی اقدام به خاموش کردن آتش می کند. در این زمینه هم کوادکوپتری ساخته شد که مقداری آب یا مواد خاموش کننده ی دیگری نظیر CO2 حمل کرده و با نزدیک شدن به آتش اقدام به هدف گیری و پرتاب می کند(همانطور که در شکل زیر می بینید). اما عملکرد ضعیف آن که ناشی از محدود بودن ظرفیت حمل مواد خاموش کننده بوده هیچگاه مورد توجه قرار نگرفت و نمونه های دیگری ساخته نشد.

مهندسان به دنبال رویکردها و ایده های بهتری بودند تا در جدیدترین طرح خود به این نتیجه رسیدند که به جای الزام به حمل مواد توسط خود پرنده، این مواد که شامل آب یا هر نوع ماده دیگر است از ایستگاه زمینی تامین شود و پرنده دقیقا نقش یک آتش نشان را بازی کند با این تفاوت که می تواند فرارتر از بلندترین نرده­بان برود آن هم در کمترین زمان و بدون به خطر انداختن جان انسان. مدت زیادی از حادثه ی پلاسکو نمی گذرد و اگر نگاهی دوباره به اتفاقات گذشته بیندازیم اهمیت و نقش این تکنولوژی برایمان بیشتر مشخص باشد. همانطور که در فیلم زیر مشاهده می کنید پرنده با هدایت شلنگ آب می تواند به هر نقطه نزدیک شود و این اقدام از طریق دوربین نصب شده بر پایه ی پرنده و کنترل آن توسط خلبان امکانپذیر است.

اگر بخواهیم به مزیت های پهپادهای آتش نشان بپردازیم از سرعت عملکرد آن ها به عنوان مهمترین ویژگی می توان یادکرد، اگر در سال های آینده قوانین پروازی برای پهپادها به نتیجه مطلوب برسد می توان عملکردی به مراتب بهتر از آنچه که تا به اینجا ذکر شد از پهپادها دید به طوری که این دِرون ها مانند آمبولانس های هوایی حتی زودنر از نیروهای امدادی بر سر حادثه برسند و خود اقدام به کمک های اولیه کنند. از دیگر مزیت ها می توان به حذف نیروی انسانی اشاره کرد که ضریب ایمنی در کار را بالا می برد. از طرف دیگر دید وسیعی که از حادثه می توان بدست اورد باعث می شود تا بهترین تصمیم برای نحوه ی اجرای عملیات گرفته شود.

برای ساخت پهپادهای آتش نشان یا پهپادهایی با هر کارایی دیگر نیازی به ساخت تمامی قطعات نیست زیرا این کار صرفه اقتصادی ندارد بلکه باید از تجهیزات موجود به بهترین نحو استفاده کرد و مجموعه ای کارامد را تولید کرد. دانش فنی این موضوع و تجهیزات موجود در کشور این پتانسیل را به وجودآورده که بتوان نمونه هایی به مراتب موفق تر از آنچه که تا به اینجا مشاهده کرده اید ساخت. در حوزه ی پهپادهای کشاورزی عمکرد بسیار موفقی دیده شده است و امید است با مدریتی خردمندانه در این حوزه نیز شاهد موفقیت های دانشجویان کشورمان باشیم.