آیا ماه مصنوعی است؟
ماه در افسانه‌های باستان به عنوان ساطع‌کننده انرژی الهی و زنانه توصیف می‌شود. قمر زمین، انواع اتفاقات نجومی را رقم می‌زند. ماه‌گرفتگی، خورشیدگرفتگی، فصل‌ها و جزر و مد از زیبایی‌های وجود ماه است. اما اگر با دقت به ماه نگاه کنیم، ویژگی‌هایی در آن پیدا می‌کنیم که ما را به این فکر وا می‌دارد که ممکن است قمر زمین یک ماه مصنوعی باشد!
نظریه ماه تو خالی یا ماه مصنوعی از کجا شروع شد؟
چندین کتاب علمی تخیلی در اوایل قرن 20، از جمله «اولین مردان در ماه» در دنیایی روایت می‌شود که بیگانگان در یک ماه تو خالی زندگی می‌کنند. برخی معتقدند ماه یک سفینه فضایی است.
ماه مانند یک زنگ به صدا در می‌آید
ماموریت‌های آپولو و فرود روی ماه، سال‌ها در راس جنجال‌ها و توطئه‌ها بوده است. بحث‌های پایان‌ناپذیری در مورد اینکه آیا ما واقعا روی ماه فرود آمدیم، چه چیزی در آنجا پیدا شد یا ناسا تا چه حد اطلاعاتی را از ما پنهان کرده، وجود داشته است. اما در میان نزاع و گمانه‌زنی‌ها، ویژگی‌های غیرعادی ماه دانشمندان و نظریه‌پردازان تئوری‌های توطئه را بطور یکسان گیج کرده است.
اواخر ماموریت آپولو بود که فضانوردان ناسا دستگاه‌های ثبت زمین‌لرزه را روی سطح ماه قرار دادند تا زلزله‌های مصنوعی و طبیعی را ثبت کنند. تجهیزات آنها ارتعاش‌های ناشی از اصابت شهاب‌سنگ، انفجارهای برنامه‌ریزی شده توسط انسان و فرود موشک‌های آپولو را ثبت کرد. حتی گرمای خورشید روی ماه فعالیت لرزه‌ای ایجاد می‌کند.
سرانجام ناسا انفجاری نزدیک به 12 تن TNT روی سطح ماه ایجاد کرد. چیزی که آنها دریافتند این بود که ماه مانند یک زنگ، به صدا درمی‌آید و گاهی ساعت‌ها صدای زنگ ادامه دارد. ناسا و فضانوردان آپولو که اطلاعات زیادی در مورد ترکیب مواد ماه نداشتند، از نتایج به دست آمده، شگفت‌زده شدند.
چگالی ماه به طور قابل توجهی کمتر از چگالی زمین بوده و اندازه ماه کمی بیشتر از یک چهارم زمین است. یکی دیگر از ویژگی‌های عجیب ماه، بزرگ بودن این قمر نسبت به قمرهای طبیعی دیگر در منظومه شمسی است. از بین تمام قمرهای منظومه شمسی، قمر ما پنجمین قمر بزرگ است.
هیچ سیاره سنگی دیگری، قمری به اندازه ماه ما ندارد. سیارات دیگری که قمری بزرگ دارند، غول‌های گازی هستند. اندازه قمر نپتون تقریبا با قمر ما یکسان است؛ اما اندازه سیاره نپتون 4 برابر زمین است.
پس از انجام این آزمایشات، ناسا به این نتیجه رسید که ماه دارای ترکیبات مشابهی با زمین است. ماه دارای پوسته‌ای 31 مایلی از پلاژیوکلاز معدنی بوده و در عمق آن الیوین و پیروکسن است. همچنین هسته بسیار کوچک ماه از آهن و گوگرد تشکیل شده است. اما زمانی که فضانوردان آپولو برای اولین بار روی ماه فرود آمدند، در حفاری سطح دهانه‌ها با مشکل مواجه شدند که این خود ناهنجاری بود.
گمان می‌رود دهانه‌ها نتیجه برخورد شهاب‌سنگ‌ها و سیارک‌ها باشند؛ به این معنی که باید نسبت مشخصی بین عمق و عرض آنها وجود داشته باشد. در عوض، بسیاری از دهانه‌های عریض‌تر، عمقی مشابه دهانه‌های باریک‌تر دارند و برخی حتی محدب به نظر می‌رسند. هنگامی که فضانوردان سعی کردند دهانه‌ها را حفاری کنند، نفوذ به آن سخت بود و فلزات فرآوری شده‌ای مانند برنج، میکا و تیتانیوم خالص را کشف کردند.
ماه یک سفینه فضایی و پایگاه مخفی است
در سال 1970، دو ستاره‌شناس از شوروی در حال مطالعه ماه بودند و نظریه‌ای را مطرح کردند مبنی بر اینکه ماه یک جسم توخالی و توسط فرازمینیان بسیار پیشرفته ایجاد شده است. نظریه آنها بر اساس ناهنجاری‌های ماه بود و ادعا می‌کردند که ماه یک پوسته مصنوعی است و فرازمینیان سال‌هاست که داخل آن ساکن هستند.
اگرچه دور از انتظار به نظر می‌رسد که ما توسط یک نژاد فرازمینی مستقر در ماه تحت نظر هستیم، یا اینکه یک ماه توخالی ممکن است بطور عمدی در مدار زمین به عنوان پایگاه مخفی قرار گرفته باشد.
بسیاری از حقایق ماه برای ما ناشناخته است. تا به امروز چندین نظریه وجود دارد که سعی در توضیح چگونگی چرخش ماه به دور سیاره ما دارد. اگرچه هیچ‌کدام به طور کامل پذیرفته نشده است. هنوز هم بسیاری بر این باورند که ماه یک سفینه فضایی است.
اگر ماه وجود نداشت و در این فاصله از زمین قرار نگرفته بود، حیات روی زمین یا وجود نداشت یا به این اندازه تکامل پیدا نمی‌کرد. دانشمندان تخمین زدند سیاراتی که مشابه زمین و قمر آن هستند کمتر از 10 درصد کل جهان هستی را تشکیل می‌دهند.
اندازه ماه به گونه‌ای است که بر شیب محوری ما و یا نحوه حرکت زمین در محور خود تاثیر می‌گذارد و در طول هزاران سال فقط یک درجه تغییر می‌کند. این تنزل به یک درجه برای ثبات آب‌و‌هوا ضروری است. بدون تعادل ماه، زمین هر یک میلیون سال به اندازه 85 درجه کج و دستخوش تغییرات شدید آب‌وهوایی می‌شد.
آیا ماه یک قمر مصنوعی است؟
سیارات معمولا 2 راه برای به دست آوردن قمر دارند. قمرها یا از طریق تجمع تشکیل می‌شود یا توسط گرانش سیاره به دام می‌افتند.
روند گرفتن قمر بدین صورت است که یک ماه به مدار یک سیاره می‌رود و در میدان گرانشی سیاره به دام می‌افتد. در روند جمع شدن، قمر همزمان با سیاره از دیسک برافزایشی منظومه شمسی شکل می‌گیرد.
نظریه تجمع، به دلیل تفاوت در ترکیب هسته و این واقعیت که ماه ما تقریبا یک میلیارد سال از زمین پیرتر است، رد شده است. در واقع، ترکیب معدنی سنگ‌های موجود در سطح ماه کاملا با سنگ‌های موجود در زمین متفاوت است.
فراوانی تیتانیوم یکی از نمونه‌های ناهنجاری است. مطالعات نشان داده ماه 10 درصد از این ماده معدنی گرانبها را در خود جای داده است. بیشترین فراوانی مواد معدنی غنی از تیتانیوم روی زمین هرگز از 1 درصد تجاوز نکرده است.
فلزات فرآوری شده دیگری مانند میکا، برنج و همچنین وجود عناصر رادیواکتیو مانند اورانیوم-236 و نپتونیم در ماه یافت می‌شوند که هیچ‌کدام بطور طبیعی در زمین یافت نمی‌شوند.
سنگ‌های ماه که از ماموریت‌های آپولو به زمین بازگردانده شده‌اند، شگفتی دیگری نیز ارائه کردند. آنها دارای میدان مغناطیسی هستند. دانشمندان گیج شده بودند، زیرا قبلا تصور می‌کردند که ماه میدان مغناطیسی ندارد.
تصور می‌شود که مغناطیس زمین محصول یک دینام داخلی است که در آن آهن مایع در حال چرخش، این میدان مغناطیسی را تولید می‌کند. پیش‌تر اعتقاد بر این بود که ماه هسته‌ای به اندازه کافی بزرگ برای تولید این نوع مکانیزم دینام ندارد.
آیا ماه توخالی اثبات شده است؟
طبق افسانه زولو، ماه توخالی ما توسط 2 برادر که بدن آنها از پوست فلس‌دار و ماهی‌مانند تشکیل شده، در جای خود قرار گرفته است. این افسانه از Wowane و Mpanku می‌گوید که ماه را پس از ربودن از یک اژدهای آتشین بزرگ به زمین آوردند.
گفته می‌شود که آنها قمر تخم‌مرغ شکل را از «زرده» خالی کردند و سپس آن را در مداری به دور زمین قرار دادند. پیش از این، گفته می‌شد که زمین در غلافی از مه پوشانده شده بود، که پس از قرار گرفتن ماه به مدار زمین، باران سیل‌آسا شروع به باریدن کرد.
برخی معتقدند که این طغیان آب ممکن است اشاره‌ای به سیل بزرگی باشد که تمدن‌های قبل از غبار را نابود کرد. 2 برادر نامبرده نیز خصوصیات مشابهی با انکی و انلیل از افسانه‌های سومری باستان دارند که مسئول ایجاد اولین تمدن‌های بشری هستند که اغلب با لباس ماهی به تصویر کشیده می‌شوند.
یکی دیگر از ویژگی‌های عجیب ثبت شده در ماه، وجود ابر بخار آب روی ماه است. پس از 40 سال، ناسا از یافتن آب در نمونه‌های سنگی که از ماموریت‌های آپولو 14 بازگردانده شده‌اند، گزارش داد و اظهار داشت که این کشف نحوه تفکر ما را در مورد ماه تغییر خواهد داد.
بررسی‌های بیشتر نشان داد که سطح این آب 2 برابر سطح ایزوتوپ دوتریوم در مقایسه با آب موجود در زمین است. همچنین اعلام شد که احتمالا 600 میلیون تن آب در دهانه‌های ماه به دام افتاده است.
در زمان کشف بخار آب توسط آپولو 14، ناسا ادعا کرد که این بخار در نتیجه پاره شدن مخازن آب است که آب زمین به جو نشت کرده است. این ابر بخار 100 مایل مربع را پوشانده و به مدت 14 ساعت باقی ماند و توضیح ناسا را بعید ساخت. با این حال، این مخازن فقط بین 60 تا 100 پوند آب داشتند.
چرا 40 سال طول کشید تا ناسا از تجزیه‌وتحلیل و کشف آب در نمونه‌های سنگی بازگردانده شده از ماموریت های آپولو پرده بردارد؟ آیا ممکن است آب از یک منبع داخلی در ماه تراوش کند؟ آیا قمر زمین، یک ماه مصنوعی است؟ شاید ناسا نمی‌خواهد ما در مورد آن بدانیم.