زمین فراتر از انتظارها در حال بزرگ شدن است

به گزارش کلیک، یک تیم به رهبری آدام رایس برنده جایزه نوبل، اندازه گیری های مربوط به ۳۰۰ ابرنو اختر (ابراخترهای جدید) قابل مشاهده از بین مجموعه ای از کهکشان ها و به علاوه حدود ۲۴۰۰ ستارۀ قیفاووسی که به راحتی با طول موج های مرئی شروع به تپش می کنند، را انجام دادند.

سپس این اندازه گیری ها، با کشیدن نور از کهکشان های دورشونده برای گرفتن شکل انبساط مرتبط شدند.

رایس براین باور بود که اگر ما مقادیر اولیه مواد موجود در جهان نظیر انرژی تاریک و ماده تاریک را بدانیم، و فیزیک را نیز به شکل صحیح بکار ببریم، آنگاه شما می توانید با یک اندازه گیری در زمان کوتاهی پس از انفجاری بزرگ برای فهم اینکه امروز جهان چقدر منبسط می شود، استفاده کنید. هر چند که اگر این اختلاف پابرجا بماند، به نظر می رسد که ما درک درستی از نداشته و مقداری که ثابت هابل (Hubble) در امروز بایستی داشته باشد، تغییر می کند.

ثابت هابل که به افتخار کاشف آن، ادوین هابل ستاره شناس آمریکایی نام گذاری شد، نرخی است که در آن اشیاء موجود در جهان، در طول زمان منبسط می شوند مقدار جدید آن ۰٫۶۲± ۶۶٫۵۳ کیلومتر بر ثانیه بر مگاپارسک (۳٫۲۶ میلیون سال نوری) است. یعنی در ۹٫۸ میلیارد سال، فاصله بین اجرام کیهانی دوبرابر خواهد شد.

این رقم، ۵ درصد بیشتر از داده های کاوشگر ناهمسانگردی ریزموج ویلکینسون ناسا (NASA's Wilkinson Microwave Anisotropy Probe ) یا ( WMAP) و ۹ درصد بیشتر از مقادیر خوانده شده از مأموریت ماهواره پلانک (Planck) در آژانس فضایی اروپا -که البته اکنون منسوخ شده است- می باشد.

بنابراین اکنون، تلاش روی فهم چرایی مسئله است. کارشناسان علمی تلاش خود را فقط به سه احتمال محدود کرده اند.

1. اولا، محاسبات ما روی اثرات انرژی تاریک، می توانند غلط باشد. انرژی تاریک، که با دستگاه های کنونی قابل تشخیص نیست، در حال حاضر موجب انبساط جهان می شودو ممکن است خصوصیات دیگری نیز داشته باشد که نظریه پردازان از آن مطلع نیستند.
2. گزینه دوم آن است که در اوایل دوره پس از Big Bang، نوع جدیدی از ذرات زیراتمی، با سرعتی کمتر از سرعت نور شروع به حرکت کردند. که این می توانست به انبساط جهان اولیه ، سرعت بخشیده و اختلافات موجود در نظریۀ فعلی را توضیح دهد.
3. لوکاس ماکری از دانشگاه Texas A&M درCollege Station که یک همکار کلیدی در این مطالعه بود، اظهارات خود را در مجله (Astrophysical Journal) بدین گونه منتشر کرد که:ما دانش بسیار کمی در مورد بخش های تاریک جهان داریم، اندازه گیری اینکه چقدر این بخش ها در طول تاریخ کیهانی، فشار و کشش داشته اند، اهمیت دارد.

1. گزینه سوم، این است که نظریه های گرانش انیشتین، اشتباه است یا اینکه حداقل نیاز جدی به بازنگری و اصلاح دارد که این حالت هم خودش مثل آتش در لانه زنبور انداختن است.

منبع:theregister